Ρουθούνι
| Ρουθούνι | |
|---|---|
 Ρουθούνια | |
| Λεπτομέρειες | |
| Μέρος του | Μύτη |
| Σύστημα | Οσφρητικό σύστημα |
| Αναγνωριστικά | |
| Λατινικά | naris |
| TA | A06.1.02.002 |
| FMA | 72005 |
| Ορολογία ανατομίας | |
Το ρουθούνι είναι ένα από τα δύο τρήματα της μύτης. Επιτρέπουν την είσοδο και την έξοδο αέρα και άλλων αερίων μέσω των ρινικών κοιλοτήτων. Στα πτηνά και στα θηλαστικά, περιέχουν διακλαδισμένα οστά ή χόνδρους που ονομάζονται κόγχες, των οποίων η λειτουργία είναι να ζεσταίνουν τον αέρα κατά την εισπνοή και να απομακρύνουν την υγρασία κατά την εκπνοή. Τα ψάρια δεν αναπνέουν από τη μύτη, αλλά έχουν δύο (αλλά τα κυκλοσώματα έχουν συγχωνευθεί σε μία) μικρές τρύπες που χρησιμοποιούνται για την όσφρηση, οι οποίες μπορούν επίσης να αναφέρονται ως ρουθούνια.
Στους ανθρώπους, ο ρινικός κύκλος είναι ο κανονικός υπερδιανός κύκλος όπου τα αιμοφόρα αγγεία κάθε ρουθουνιού διογκώνονται σαν πρήξιμο και στη συνέχεια συρρικνώνονται.
Τα ρουθούνια χωρίζονται από το διάφραγμα. Το διάφραγμα μπορεί μερικές φορές να παρεκκλίνει, με αποτέλεσμα το ένα ρουθούνι να φαίνεται μεγαλύτερο από το άλλο. Με ακραίες βλάβες στο διάφραγμα και την κηλίδα, τα δύο ρουθούνια δεν χωρίζονται πλέον και σχηματίζουν ένα ενιαίο μεγαλύτερο εξωτερικό άνοιγμα.
Όπως και άλλα τετράποδα, οι άνθρωποι έχουν δύο εξωτερικά ρουθούνια (μπροστινά ρουθούνια) και δύο επιπλέον ρουθούνια στο πίσω μέρος της ρινικής κοιλότητας, μέσα στο κεφάλι (οπίσθια ρινικά). Συνδέουν επίσης τη μύτη με το λαιμό (τον ρινοφάρυγγα), βοηθώντας στην αναπνοή. Αν και τα τέσσερα ρουθούνια βρίσκονταν στο εξωτερικό του κεφαλιού των υδρόβιων προγόνων των σύγχρονων τετραπόδων, τα ρουθούνια για το εξερχόμενο νερό προχώρησαν στο εσωτερικό του στόματος, όπως αποδεικνύεται από την ανακάλυψη του Kenichthys campbelli, ενός 395 εκατομμυρίων ετών απολιθωμένου ψαριού, που δείχνει αυτή την εξέλιξη. Έχει δύο ρουθούνια ανάμεσα στα μπροστινά του δόντια, παρόμοια με τα ανθρώπινα έμβρυα σε πρώιμο στάδιο. Εάν αυτά δεν ενωθούν, το αποτέλεσμα είναι μια σχισμή υπερώας.[1]
Κάθε εξωτερικό ρουθούνι περιέχει περίπου 1.000 σκέλη ρινικής τρίχας, οι οποίες λειτουργούν για να φιλτράρουν ξένα σωματίδια, όπως η γύρη και η σκόνη.[2]
Είναι δυνατό για τους ανθρώπους να μυρίσουν διαφορετικές εισροές όσφρησης στα δύο ρουθούνια και να βιώσουν μια αντιληπτική αντιπαλότητα παρόμοια με αυτή της διόφθαλμης αντιπαλότητας, όταν υπάρχουν δύο διαφορετικές υποδοχές στα δύο μάτια.[3]
Τα ρουθούνια με μεγάλη απόσταση, όπως αυτά του σφυροκέφαλου καρχαρία, μπορεί να είναι χρήσιμα για τον προσδιορισμό της κατεύθυνσης της πηγής μιας οσμής.[4][5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Lloyd, John· Mitchinson, John (2008). The Book of General Ignorance. Λονδίνο: Faber and Faber. σελίδες 2, 299. ISBN 978-0-571-24139-2. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2011.
- ↑ Blume-Peytavi, Ulrike· Whiting, David A. (2008). Hair Growth and Disorders. Βερολίνο: Springer. σελ. 10. ISBN 978-3540469087.
- ↑ Zhou, Wen; Chen, Denise (29 Σεπτεμβρίου 2009). «Binaral rivalry between the nostrils and in the cortex». Current Biology 19 (18): 1561–5. doi:. PMID 19699095.
- ↑ Gardiner, Jayne M.; Atema, Jelle (Ιουλίου 2010). «The Function of Bilateral Odor Arrival Time Differences in Olfactory Orientation of Sharks». Current Biology 20 (13): 1187–1191. doi:. PMID 20541411.
- ↑ «Cell Culture». Cell 142 (4): 501–503. Αύγουστος 2010. doi:.