Ραδερφορντίνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ραδερφορντίνης
Ραδερφορντίνης (κρεμ χρώμα) μαζί με σεπίτη (κίτρινο)
Γενικά
Κατηγορίαανθρακικά ορυκτά
Χημικός τύποςUO2CO3
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα5,7 gr/cm3
Χρώμαμπεζ, κρεμ, καφεκίτρινο, κιτρινόλευκο
Σύστημα κρυστάλλωσηςορθορομβικό
Κρύσταλλοιπολύ μικροί, επιμήκεις
Σχισμόςτέλειος στο {010}, καλός στο {001}
Λάμψηαργυρώδης ή θαμπή
Γραμμή κόνεωςκίτρινη
ΠλεοχρωισμόςΧ = άχρωμο, Υ = κιτρινόλευκο, Ζ = πρασινοκίτρινο
Διαφάνειαδιαφανές
Παρατηρήσειςραδιενεργό

Ο ραδερφορντίνης ή διδεριχίτης (αγγλ. rutherfordine/diderichite, συντομογραφία ως ορυκτό Rfd) είναι σπάνιο ορυκτό, που από χημικής απόψεως είναι σχεδόν καθαρό ανθρακικό ουρανύλιο, με μοριακό χημικό τύπο UO2CO3). Ως περιέχον ουράνιο, είναι ραδιενεργό ορυκτό. Κρυσταλλώνεται στο ορθορομβικό κρυσταλλικό σύστημα, έχοντας μικρούς βελονοειδείς διαφανείς κρυστάλλους, που εκφύονται ακτινωτά. Η πυκνότητά του είναι 5,7 gr/cm3 και σχίζεται κατά δύο διαφορετικές διευθύνσεις. Το χρώμα του είναι καφεκίτρινο, μπεζ, κρεμ, υπόλευκο, ανοικτό πορτοκαλί-καφετί, ή κιτρινόλευκο (στο οποίο και φθορίζει).

Το ορυκτό περιγράφηκε για πρώτη φορά το έτος 1906, από δείγμα που βρέθηκε στην Περιφέρεια Μορογκόρο της Τανζανίας. Ονομάσθηκε από το επώνυμο του Έρνεστ Ράδερφορντ προς τιμή του μεγάλου αυτού φυσικού και χημικού, πρωτοπόρου της έρευνας της ραδιενέργειας. Συναντάται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στη Βόρεια Επικράτεια της Αυστραλίας και σε διάφορες άλλες τοποθεσίες ανά τον κόσμο.[1][2]

Ο ραδερφορντίνης συναντάται ως δευτερογενές ορυκτό, αποτελώντας παράγωγο της αποσαθρώσεως του ουρανινίτη. Εκτός από τον ουρανινίτη, σχετίζεται (ανευρίσκεται μαζί) με τα σπάνια ορυκτά μπεκερελίτη, μασυΐτη, σεπίτη, καζολίτη, κιουρίτη, μπολτγουντίτη, βανντενντρισχεΐτη, μπιλιετίτη, μετατορμπερνίτη, φουρμαριερίτη, στουντίτη και σκλοδοβσκίτη.[3] Δημιουργείται κάτω από όξινες έως ουδέτερου pH συνθήκες και είναι το μοναδικό ορυκτό που αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από τις χημικές ρίζες ουρανύλιο και ανθρακική ρίζα.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Palache, C., H. Berman, & C. Frondel: Dana's system of mineralogy, 7η έκδ., 1951, τόμος II, σσ. 274-275