Ρίτσαρντ Άλντινγκτον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρίτσαρντ Άλντινγκτον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Richard Aldington (Αγγλικά)
Γέννηση8  Ιουλίου 1892[1][2][3]
Πόρτσμουθ[2]
Θάνατος27  Ιουλίου 1962[4][1][2]
Sury-en-Vaux[4][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][2][6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Λονδίνου[2]
Dover College[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[2]
μεταφραστής[2]
δημοσιογράφος[2]
μυθιστοριογράφος[2]
συγγραφέας[2]
βιογράφος[2]
στρατιωτικός
κριτικός λογοτεχνίας[7]
συνεισφέρων συντάκτης[8]
Οικογένεια
ΣύζυγοςH.D. (1913–1938)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατιώτης/Βρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον (αγγλικά:Richard Aldington, πλήρες όνομα Edward Godfree Aldington) ( 8 Ιουλίου 1892 - 27 Ιουλίου 1962) ήταν Άγγλος ποιητής, συγγραφέας και κριτικός.

Από το 1912 ήταν μέλος της ομάδας των Εικονιστών, προδρομικού ρεύματος του μοντερνισμού. Έλαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέγραψε τις συγκλονιστικές εμπειρίες του εκφράζοντας την απόρριψη του μιλιταρισμού, της συντηρητικότητας της εποχής του και του σύγχρονου βιομηχανοποιημένου πολιτισμού που θεωρούσε υπεύθυνο για τον πόλεμο. Δημοσίευσε επίσης αρκετές βιογραφίες και μεταφράσεις λατινικών και αρχαίων ελληνικών έργων.[9]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλντινγκτον - γιος δικηγόρου - γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ και φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Ντόβερ. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα ως έφηβος. Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου το 1910, το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μετά από σύντομο χρονικό διάστημα λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του. Ο Άλντινγκτον έζησε τότε ως ανεξάρτητος συγγραφέας στο Λονδίνο και εργάστηκε ως αθλητικογράφος για να ζήσει. Το 1912 γνώρισε τους Αμερικανούς ποιητές Έζρα Πάουντ και Χίλντα Ντούλιτλ. Το 1913, ο Άλντινγκτον και η Ντούλιτλ παντρεύτηκαν. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο το 1937.

Γύρω στο 1912 εντάχθηκε στο κίνημα των Εικονιστών, συμμετείχε σε όλες τις ανθολογίες και εργάστηκε ως συντάκτης του πρωτοποριακού περιοδικού της ομάδας The egoist. [10]Οι επαφές του στους λογοτεχνικούς κύκλους περιλάμβαναν τους συγγραφείς Τ. Σ. Έλιοτ, Ντ. Χ. Λώρενς, Έζρα Πάουντ, Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Λώρενς Ντάρελ και άλλους μοντερνιστές.[11]

Στον πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Δυτικό Μέτωπο. Το 1917 τραυματίστηκε και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο. Ο πόλεμος άλλαξε δραματικά την κοσμοθεωρία του Άλντινγκτον και είχε τεράστια επίδραση στο μεταγενέστερο έργο του, αφήνοντας ένα αποτύπωμα έντονης πικρίας και απελπισίας. Η συλλογή ποιημάτων Εικόνες του πολέμου που γράφτηκε αυτά τα χρόνια θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία στην ιστορία της αγγλόφωνης ποίησης. Μετά τον πόλεμο, ο συγγραφέας υπέφερε από μετατραυματικό στρες, το οποίο ήταν ελάχιστα κατανοητό εκείνα τα χρόνια.[12]

1920-30[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δεκαετία του '20, ο Άλντινγκτον, γνωστός στο παρελθόν κυρίως ως ποιητής, άρχισε να στρέφει την προσοχή του στην πεζογραφία. Το μυθιστόρημά του Ο θάνατος ενός ήρωα (1929), εν μέρει αυτοβιογραφικό, αντανακλά την απογοήτευση μιας γενιάς που είχε πολεμήσει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι πλέον ένα από τα πιο  διάσημα αντιπολεμικά μυθιστορήματα, μαζί με τα μυθιστορήματα του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Η συλλογή διηγημάτων Ήπιες απαντήσεις ( 1932 ) συνέχισε τον αντιπολεμικό τόνο. Το επόμενο μυθιστόρημα Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί (1933), είναι επίσης εμποτισμένο με την απόρριψη του μιλιταρισμού και της υποκρισίας στον σύγχρονο βιομηχανοποιημένο πολιτισμό, την κοινωνική κριτική και την απαισιοδοξία. [13]

1940-50[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μέσα της δεκαετίας του 1940 ο συγγραφέας εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου άρχισε να γράφει βιογραφίες. Το 1946, η βιογραφία του για τον Δούκα του Ουέλινγκτον τιμήθηκε με το βρετανικό λογοτεχνικό βραβείο Τζειμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ. Εξέδωσε επίσης βιβλία για τους συγγραφείς Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον και Ντ. Χ. Λώρενς. και μετέφρασε λατινικά και αρχαία ελληνικά έργα. Το 1955 δημοσίευσε μια αποκαλυπτική βιογραφία του Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, τον Λόρενς της Αραβίας - σύμβολο του αγγλικού κατεστημένου εκείνη την εποχή - βιβλίο που έγινε δεκτό με εχθρότητα στην Αγγλία και ο συγγραφέας αποφάσισε να μην επιστρέψει στην πατρίδα του.[14]

Προς το τέλος της ζωής του, μετακόμισε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Λίγο πριν από το θάνατό του, ταξίδεψε στην ΕΣΣΔ, όπου τον υποδέχτηκαν θερμά οι θαυμαστές του. Ο ίδιος ο συγγραφέας, ωστόσο, απομακρύνθηκε από τη σοβιετική ιδεολογία και προς το τέλος της ζωής του έγινε υποστηρικτής συντηρητικών απόψεων. Πέθανε στη Γαλλία το 1962 σε ηλικία 70 ετών.

Στις 11 Νοεμβρίου 1985, ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον ήταν μεταξύ των 16 ποιητών του Μεγάλου Πολέμου που τα ονόματά τους χαράχτηκαν σε μνημείο στη Γωνιά των Ποιητών του Αβαείου του Γουέστμινστερ.

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1915: Images (1910-1915)[15]
  • 1919: Images of Desire
  • 1915: Images of War
  • 1919: War and Love: Poems 1915-1918
  • 1923: Exile and Other Poems
  • 1929: Death of a Hero - Ο θάνατος ενός ήρωα
  • 1931: The Colonel’s Daughter
  • 1932: Soft Answers
  • 1933: All Men Are Enemies
  • 1934: Women Must Work
  • 1937: Very Heaven
  • 1938: Seven Against Reeves: A Comedy-Farce
  • 1939: Rejected Guest
  • 1946: A Life of Wellington: The Duke
  • 1950: An Appreciation: D. H. Lawrence 1885-1930
  • 1954: Lawrence L’Imposteur: T.E. Lawrence, The Legend and the Man
  • 1957: Portrait of a Rebel: The Life and Work of Robert Louis Stevenson

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12017298f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 51. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Richard-Aldington. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12017298f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000096. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000096. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  9. ↑ . «poets.org/poet/richard-aldington». 
  10. ↑ The Egoist, με υπότιτλο An Individualist Review , ήταν λογοτεχνικό περιοδικό του Λονδίνου που εκδόθηκε από το 1914 έως το 1919 και δημοσίευσε σημαντική πρώιμη μοντερνιστική ποίηση και μυθοπλασία. Στο μανιφέστο του υποστήριξε ότι δεν αναγνωρίζει κανένα ταμπού και δημοσίευσε μια σειρά από πρωτοποριακά έργα, όπως μέρος του μυθιστορήματος Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις.
  11. ↑ . «poetryfoundation.org/poets/richard-aldington». 
  12. ↑ . «warpoets.org/conflicts/great-war/richard-aldington-1892-1962/». 
  13. ↑ . «britannica.com/biography/Richard-Aldington». 
  14. ↑ . «newworldencyclopedia.org/entry/Richard_Aldington». 
  15. ↑ . «frear.gr/Ποιήματα – του Ρίτσαρντ Άλντινγκτον». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρίτσαρντ_Άλντινγκτον&oldid=10351681"