Ρέγκιναλντ Β΄ του Χέλρε
| Ρέγκιναλντ Β΄ του Χέλρε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Reinoud II van Gelre (Ολλανδικά) |
| Γέννηση | 1295[1] |
| Θάνατος | 12 Οκτωβρίου 1343[1][2] Άρνεμ[3] |
| Τόπος ταφής | Kloster Graefenthal |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελεονώρα του Γούντστοκ (από 1332)[4] Sophie Berthout (από 1311)[4] |
| Τέκνα | Margaretha van Gelre[5] Ματθίλδη του Χέλρε[5] Elisabeth van Gelre[5] Μαρία, δούκισσα του Χέλρε Ρέγκιναλντ Γ΄ του Χέλρε Εδουάρδος του Χέλρε[5] |
| Γονείς | Ρέγκιναλντ Α΄ του Χέλρε και Μαργαρίτα της Φλάνδρας, κόμισσα του Χέλρε |
| Οικογένεια | Οίκος του Βάσενμπεργκ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ρέγκιναλντ Β΄ ο Μαύρος, ολλανδ.: Reinoud /Ρέιναουτ/ II van Gerle (π. 1295 - 12 Οκτωβρίου 1343) από τον Οίκο του Βάσενμπεργκ, ήταν κόμης του Χέλρε, και από το 1339 και μετά δούκας του Χέλρε και του Ζούτφεν στις Κάτω Χώρες, από το 1326 έως το 1343. Ήταν γιος του Ρέγκιναλντ Α΄ κόμη των Χέλρε και Ζούτφεν, και της Mαργαρίτας των Νταμπιέρ, κόρης του Γκυ κόμη της Φλάνδρας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1316 ενήργησε ως επίτροπος στην κομητεία, φυλάκισε τον πατέρα του το 1318 και κυβέρνησε ως «γιος του κόμη». Όταν το 1326 απεβίωσε ο πατέρας του, χαρακτήρισε τον εαυτό του κόμη τού Χέλρε και κόμη τού Ζούτφεν. Το 1339 το Χέλρε αναβαθμίστηκε σε δουκάτο. Νομοθέτησε το 1321 σχετικά με το εθιμικό δίκαιο και το 1335 σχετικά με τα αναχώματα και τα κανάλια.
Συμμάχησε εναντίον των Γάλλων με τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας, τον κουνιάδο του, προειδοποιώντας τους Άγγλους το 1338 για έναν γαλλικό στόλο, που είχε συγκεντρωθεί στο στόμιο του Zβιν. [6] Παρέμεινε ο στενότερος σύμμαχος του Εδουάρδου Γ΄ μεταξύ των Γερμανών πριγκίπων στην πρώτη φάση του Εκατονταετούς Πολέμου. [7]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώτος γάμος του Ρέχιναλντ (Ρέρμοντ, 11 Ιανουαρίου 1311) ήταν με τη Σοφία Μπέρτουτ (απεβ. το 1329), [8] κυρία του Mέχελεν και τα παιδιά τους ήταν:
- Mαργαρίτα (1320–1344), κυρία του Mέχελεν.
- Ματθίλδη (1325–1384), κυρία του Μέχελεν, μετά δούκισσα του Χέλρε (1371–1379), παντρεύτηκε πρώτα το 1336 τον Γοδεφρείδο του Λόον-Χάινσμπεργκ (1347), μετά πριν από το 1348 τον Ιωάννη κόμη της Κλέβης και έπειτα τον Ιωάννη Β΄ κόμη του Μπλουά.
- Eλισάβετ (απεβ. 1376), ηγουμένη του Γράβεντααλ.
- Μαρία (απεβ. 1405), δούκισσα του Χέλρε (1371-1405), παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Β΄ δούκα του Γύλιχ [8].
Χήρος, ο Ρέχιναλντ Β΄ νυμφεύτηκε (Nάιμεχεν, Μάιος 1332) την Ελεονώρα του Γούντστοκ (1318–1355), [8] κόρη του Eδουάρδου Β΄ της Αγγλίας. Τα παιδιά τους ήταν:
- Ρέγκιναλντ Γ΄ (1333–1371), δούκας του Χέλρε (1343–1361) [8].
- Eδουάρδος (1336–1371), δούκας του Χέλρε (1361–1371) [8].
Απομάκρυνε την Eλεονώρα από την Αυλή το 1338, ισχυριζόμενος ότι αυτή είχε λέπρα [α]. Αργότερα η Ελεονώρα, μετά το τέλος του, έγινε μοναχή. [9]
Ο Ρέγκιναλντ απεβίωσε στο Άρνεμ μετά από πτώση από το άλογό του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 129881481. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10191.htm#i101901. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 4,0 4,1 p10191.htm#i101901. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Packe 1985, σελ. 92.
- ↑ Sumption 1990, σελ. 459.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Nijsten 2004, σελ. 13.
- ↑ 9,0 9,1 Ormrod 2011, σελ. 126.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Nijsten, Gerard (2004). In the Shadow of Burgundy: The Court of Guelders in the Late Middle Ages. Cambridge University Press.
- Ormrod, W. Mark (2011). Edward III. Yale University Press.
- Packe, Michael (1985). Edward III. Routledge, Kegan Paul.
- Sumption, Jonathan (1990). Trial by Battle: The Hundred Years War I. University of Pennsylvania Press.
|