Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα Σεραπίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα Σεραπίων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio (Λατινικά)
Γέννηση180 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος132 π.Χ.[1]
Πέργαμος
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΠόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα (ύπατος το 111 π.Χ.)[2][3]
ΓονείςΠόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα Κορκούλον[2][4] και Κορνηλία Αφρικανή η πρεσβύτερη[5][6]
ΟικογένειαΚορνήλιοι Σκιπίωνες
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[7]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (138 π.Χ.)[7]
δεδομένα

Ο Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα Σεραπίων, λατιν.: Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio, (182 ή 181 – 132 π.Χ. [8] ) ήταν Ρωμαίος πολιτικός. Είναι πιο γνωστός για την κινητοποίηση τού όχλου, που σκότωσε τον Τιβέριο Γράκχο, ο οποίος εκείνη την εποχή προσπαθούσε να διεκδικήσει επανεκλογή ως τριβούνος των πληβείων το 133 π.Χ. Ο Π. Κ. Σ. Νασίκα Σεραπίων ήταν ύπατος το 138 π.Χ. και υπηρέτησε ως μέγιστος αρχιερέας (pontifex maximus), πιθανώς από το 141 έως το τέλος του το 132 π.Χ.

Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νασίκα Σεραπίων ανήκε σε κλάδο πατρικίων τού γένους των Κορνηλίων. Ήταν γιος τού Πόπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα Νασίκα Κορκούλου, ο οποίος είχε υπηρετήσει δύο φορές ως ύπατος (το 162 και το 155 π.Χ.), ως τιμητής το 159 π.Χ., και ως μέγιστος αρχιερέας από το 150 π.Χ.. [9] Ο παππούς του ήταν ο Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα ύπατος το 191 π.Χ.. [10]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο γνωστό δημόσιο αξίωμα τού Νασίκα ήταν αυτό τού τριβούνου τού στρατού, το οποίο ο T.Ρ.Σ. Μπρώτον χρονολόγησε προσωρινά στο 149 π.Χ. στο Αξιωματούχοι της Ρωμαϊκης Δημοκρατίας. [11] Εάν κατείχε αυτό το αξίωμα, θα ήταν αξιωματικός κατά τη διάρκεια τού Γ΄ Καρχηδονιακού Πολέμου και της πολιορκίας της Καρχηδόνας. [12] Ο Aλεξάντερ Γιάκομπσον, γράφοντας στην Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ιστορίας, ταυτίζει διστακτικά αυτόν τον Σκιπίωνα με εκείνον που διέπραξε μία γκάφα, όταν, κατά τη διάρκεια μίας εκλογής αγορανόμου, ρώτησε αν ένας αγρότης με τραχιά χέρια είχε τη συνήθεια να περπατά με τα χέρια του. [13]

Ο Νασίκα είχε γίνει πραίτορας το 141 π.Χ. και μπορεί να ήταν ο Κορνήλιος, που εκείνη τη χρονιά ηττήθηκε από τους Σκορδίσκους. [14] [15] Γύρω στο ίδιο έτος ο πατέρας του απεβίωσε, και εκλέχτηκε ως μέγιστος αρχιερέας στη θέση του. [16] Μπορεί να έγινε μέγιστος αρχιερέας εκείνη τη χρονιά, αλλά οι λεπτομέρειες για το πότε εξελέγη σε αυτό το αξίωμα είναι ασαφείς. [17]

Το επόμενο αξίωμά του ήταν η υπατεία το 138 π.Χ. Κατά τη διάρκεια τού έτους του, αυτός και ο συνύπατός του – Δέκιμος Ιούνιος Βρούτος Καλλαϊκός– κατηγορήθηκαν με έρευνα για φόνους. Οι δύο συνάδελφοι φυλακίστηκαν από έναν τριβούνο των πληβείων εκείνο το έτος, λόγω της άρνησής τους να απαλλάξουν ορισμένα άτομα από την εισφορά. [18]

Η δολοφονία του Τιβέριου Γράκχου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 133 π.Χ. ο Τιβέριος Γράκχος –ο εξάδελφός του [19] (η μητέρες τους Κορνηλία Σκιπιόνα Πρεσβύτερη (τού Νασίκα) και η Κορνηλία Σκιπιόνα Νεότερη (τού Γράκχου), ήταν αδελφές– ήταν τριβούνος των πληβείων. [14] Ο Nασίκα συγκρούστηκε με τον Τιβέριο σχετικά με το νομοσχέδιο για την αγροτική μεταρρύθμιση, το οποίο ήθελε να αναδιανείμει τη δημόσια γη (μεγάλο μέρος της οποίας ήταν ήδη κατεχόμενη) σε φτωχά ρωμαϊκά νοικοκυριά. Αφού ο Τιβέριος εξασφάλισε την ψήφιση των μεταρρυθμίσεων με τον άνευ προηγουμένου άθλο της καθαίρεσης ενός από τους τριβούνους συναδέλφους του, ήταν ο Nασίκα στη Σύγκλητο, που προφανώς πρότεινε και έφερε τη χρηματοδότηση της επιτροπής με μία υποτιμητική επιχορήγηση. [20]

Κατά τη διάρκεια των εκλογών εκείνης της χρονιάς, ο Τιβέριος προσπάθησε –με σοβαρή παραβίαση των δημοκρατικών κανόνων– να εξασφαλίσει διαδοχική επανεκλογή ως τριβούνος, «που υποδηλώνει μία αντιδημοκρατική προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας», ειδικά όταν το πλαίσιο των ενεργειών τού Τιβέριου εκείνη τη χρονιά «αντιπροσώπευε σαφείς παραβάσεις των αποδεκτών κανόνων». [19] Συγκλήθηκε συνεδρίαση της Συγκλήτου κοντά στην εκλογική επιτροπή, στην οποία παρευρέθηκε η Νασίκα. Ισχυριζόμενος ότι μία από τις χειρονομίες τού Τιβέριου έδειχνε ένα αίτημα για διάδημα, ο Νασίκα προέτρεψε τον προεδρεύοντα ύπατο –Πόπλιο Μούκιο Σκαιβόλα– να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και να σκοτώσει τον τύραννο. [21] Αφού ο Σκαιβόλα αρνήθηκε, ο Nασίκα ξεσήκωσε ένα πλήθος συγκλητικών –με τη φράση «όποιος θέλει την κοινότητα ασφαλή, να με ακολουθήσει», παραδοσιακή για την κλήση στρατευμάτων, – και βάδισε στη συνέλευση, βάζοντας την άκρη της τόγκας του επάνω στο κεφάλι του, συνηθισμένο κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής θυσίας. [22] Αυτή ήταν μία προσπάθεια αναπαράστασης «μίας αρχαίας θρησκευτικής τελετουργικής δολοφονίας... πιθανώς με το σκεπτικό ότι ο [Τιβέριος] προσπαθούσε να καταλάβει την εξουσία και να ανατρέψει την υπάρχουσα δημοκρατία». [19] Μαζί με έναν από τους άλλους τριβούνους και μεγάλο αριθμό συγκλητικών, ο όχλος διέλυσε την επιτροπή. Ο Τιβέριος σκοτώθηκε, υποτίθεται από έναν από τους συντρόφους του. [22]

Στον απόηχο της βίας, ο Nασίκα προκλήθηκε σε ένα νόμιμο στοίχημα, για να υπερασπιστεί τις πράξεις του. Ενώ ο ύπατος Σκαιβόλα –ένας διάσημος νομικός– προτάθηκε ως δικαστής, ο Νασίκα αρνήθηκε να δεχτεί το στοίχημα. Λίγο αργότερα, παρόλο που ήταν μέγιστος αρχιερέας, και πιθανότατα για να τον απομακρύνουν από την πόλη με καταισχύνη, στάλθηκε σε μία πρεσβεία στην Πέργαμο, όπου και απεβίωσε. [23] [24] [25]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτός ο Nασίκα ήταν ο πατέρας ενός σε μεγάλο βαθμό ομώνυμου γιου, που αργότερα έγινε ύπατος το 111 π.Χ. Ήταν επίσης ο προπάππους του Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Πίου Σκιπίωνα, τού υπάτου το 52 π.Χ. [10]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1513. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1513. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1695. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1396. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1513. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4228. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  8. ↑ Sumner 1973, σελ. 60.
  9. ↑ Badian 2012· Broughton 1951· Zmeskal 2009.
  10. ↑ 10,0 10,1 Zmeskal 2009, σελ. 94.
  11. ↑ Broughton 1952, σελ. 556.
  12. ↑ Broughton 1951, σελ. 459.
  13. ↑ Yakobson 2012, citing, Val. Max., 7.5.2.
  14. ↑ 14,0 14,1 Badian 2012.
  15. ↑ See also Morgan, M Gwyn (1974). «"Cornelius and the Pannonians": Appian, Illyrica 14, 41 and Roman History, 143-138 BC». Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte 23 (2): 183–216. ISSN 0018-2311. https://www.jstor.org/stable/4435394. 
  16. ↑ Broughton 1951, σελ. 478.
  17. ↑ Eg Broughton 1951, noting the year of Nasica's accession to pontifex maximus with a question mark.
  18. ↑ Broughton 1951, σελ. 483.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Flower 2010, σελ. 83.
  20. ↑ Lintott 1992, σελ. 68.
  21. ↑ Lintott 1992, σελ. 69.
  22. ↑ 22,0 22,1 Lintott 1992, σελ. 72.
  23. ↑ Lintott 1992.
  24. ↑ Briscoe 1974· Badian 2012· Broughton 1952.
  25. ↑ Flower 2010
Καθιερωμένοι όροι

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πόπλιος_Κορνήλιος_Σκιπίων_Νασίκα_Σεραπίων&oldid=10467957"