Πόλεμος των Τριών Ερρίκων (977–978)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Πόλεμος των Τριών Ερρίκων ήταν μια σύντομη εξέγερση τριών Γερμανών ηγετών, που είχαν όλοι το όνομα Ερρίκος. Η εξέγερση ξεκίνησε το 977 κατά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του τότε αυτοκράτορά της Όθωνα Β΄.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια συνωμοσία ανέκυψε στη Βαυαρία, το 977, ενώ ο Όθωνας ήταν σε εκστρατεία ενάντια στον Μπολεσλάβ Β΄ της Βοημίας. Οι τρεις συνωμότες ήταν ο Ερρίκος Α΄ (Αρχιεπίσκοπος του Άουγκσμπουργκ), ο δούκας Ερρίκος Β΄ της Βαυαρίας (γνωστός και ως ο Εριστικός, ο οποίος στη συνέχεια καθαιρέθηκε από το αξίωμά του) και ο δούκας Ερρίκος Γ΄ της Καρινθίας, οι οποίοι είχαν επίσης και την υποστήριξη της Εκκλησίας. Ο Όθωνας συμμάχησε με τον δούκα Όθωνα Α΄ της Σουαβίας και της Βαυαρίας και προέλασαν εξ αρχής στην πόλη Πάσσαου, την οποία κρατούσαν ως βάση τους οι εξεγερμένοι αντάρτες. Τον Σεπτέμβριο, η πόλη παραδόθηκε μετά από τακτική πολιορκία της, η οποία υποστηρίχθηκε επιτυχώς από μια γέφυρα πλοίων.
Το Πάσχα του 978, έγινε δικαστήριο στο Μαγδεβούργο και οι τρεις συνωμότες τιμωρήθηκαν για την εξέγερσή τους. Ο επίσκοπος φυλακίστηκε μέχρι τον Ιούλιο και οι δύο δούκες εξορίστηκαν. Στη συνέχεια, ο Ερρίκος της Καρινθίας έχασε και το δουκάτο του από τον Όθωνα (γιο του Κορράδου, δούκα της Λωρραίνης). Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης ήταν η πλήρης υποταγή της Βαυαρίας, μιας και στο εξής δεν ήταν πλέον το αναμφισβήτητα μεγαλύτερο από τα βλαστικά δουκάτα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- H. M. Gwatkin, J. P. Whitney, κ.ά., επιμ. (1926). The Cambridge Medieval History: Volume III. Cambridge University Press.