Πωλ Αλεξίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πωλ Αλεξίς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Paul Alexis (Γαλλικά)
Γέννηση16  Ιουνίου 1847[1][2][3]
Αιξ-αν-Προβάνς[4][3]
Θάνατος28  Ιουλίου 1901[1][2][3]
Λεβαλουά-Περέ[3]
Τόπος ταφήςΤριέλ-συρ-Σεν[5]
ΨευδώνυμοTrublot[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά[4]
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Πωλ Σεζάν-Αιξ-Μαρσέιγ 3
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος[4]
ποιητής[4]
μυθιστοριογράφος[4]
θεατρικός συγγραφέας[4]
συγγραφέας[4][3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αντουάν Ζοζέφ Πωλ Αλεξίς (Antoine Joseph Paul Alexis, 16 Ιουνίου 1847 – 28 Ιουλίου 1901) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος. Μεγάλο μέρος της φήμης του μέχρι σήμερα σχετίζεται ωστόσο με την ιδιότητά του ως στενού φίλου και βιογράφου του Εμίλ Ζολά.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλεξίς γεννήθηκε στο Αιξ-αν-Προβάνς. Σπούδασε στο Collège Bourbon, όπου άκουσε για πρώτη φορά το όνομα του Ζολά, ο οποίος ήταν απόφοιτος της ιδίας αυτής σχολής. Κατευθυνόμενος από τους γονείς του στο θέμα των σπουδών του, ο Αλεξίς εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αιξ-αν-Προβάνς, αλλά ονειρευόταν μια σταδιοδρομία λογοτέχνη και τελικώς έφυγε στο Παρίσι το 1869. Εκεί γνωρίστηκε σύντομα με τον Ζολά και την οικογένειά του. Ξεκίνησε να γράφει ως δημοσιογράφος, συνεισφέροντας άρθρα σε διάφορες εφημερίδες, όπως στις L'Avenir national, La Cloche, Le Corsaire, Le Cri du peuple (υπό το ψευδώνυμο «Trublot»), Gil Blas,, Le Journal, La Réforme, Le Recueil και Le Voltaire. Συνέγραψε μυθιστορήματα στο λογοτεχνικό ρεύμα του νατουραλισμού, αλλά και αρκετά θεατρικά έργα, μερικά από τα οποία από κοινού με τον Οσκάρ Μετενιέ.

Το 1875 ο Αλεξίς φυλακίσθηκε για κάποιο διάστημα επειδή θεωρήθηκε λανθασμένα ότι ήταν «κομμουνάρος», μια κατηγορία που μπορούσε να επιφέρει ακόμα και ισόβια κάθειρξη, αλλά ο Ζολά μπόρεσε να χρησιμοποιήσει την επιρροή του προκειμένου να τον απελευθερώσει.

Μαζί με τους Ζορίς-Καρλ Υσμάν, Ανρί Σεάρ (Henri Céard), Γκυ ντε Μωπασσάν, Λεόν Ενίκ (Léon Hennique) και τον Ζολά, ο Αλεξίς συνέστησε την «Ομάδα Médan», υπεύθυνη για την έκδοση των Les Soirées de Médan το 1880, μιας συλλογής 6 νατουραλιστικών διηγημάτων με γενικό θέμα τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο. Η συνεισφορά του Αλεξίς ήταν το διήγημα Après la bataille (= «Μετά τη μάχη»).

Γενικώς ο Αλεξίς υπήρξε ένας από τους πιο πιστούς θαυμαστές του Ζολά και φιλοδόξησε χωρίς να το επιτύχει (εν μέρει επειδή απεβίωσε πριν από το ίνδαλμά του, σε ηλικία μόλις 54 ετών) να γίνει ο βασικός διάδοχος και συνεχιστής των φιλοσοφικών και αισθητικών απόψεων του Ζολά.[7] Ο Αλεξίς ήταν πάντως μεγάλος θαυμαστής και του Φλωμπέρ, καθώς και φίλος του Ρενουάρ. Ο Σεάρ τον απεκάλεσε «σκιά του Ζολά» και ο σπουδαίος ζωγράφος Πωλ Σεζάν φιλοτέχνησε ένα κοινό πορτρέτο των δύο με τον τίτλο «Ο Πωλ Αλεξίς διαβάζει στον Ζολά».

Ο Πωλ Αλεξίς ήταν έγγαμος, με τη Μαρί-Λουίζ Βιρζινί Μονιέ (Marie-Louise Virginie Monnier) από τη Νορμανδία, από το 1883. Μετά τον θάνατο της συζύγου του από τυφοειδή πυρετό το 1900, ο Αλεξίς βυθίστηκε στον αλκοολισμό και τελικώς υπέκυψε σε ένα ανεύρυσμα και πέθανε στο Λεβαλουά-Περέ αφήνοντας πίσω του δύο θυγατέρες.

  • Γνωστό είναι το απόφθεγμα του Αλεξίς «Ο νατουραλισμός δεν πέθανε». Επίσης το σχόλιό του για τον Ζολά: «Είναι τόσο φιλόδοξος και κυριαρχικός στη διανοητική σφαίρα, όσο μαλακός και συμφιλιωτικός είναι σε οποιαδήποτε άλλη σφαίρα.»

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα και διηγήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Après la bataille (ως μέρος του Les Soirées de Médan, 1880)
  • Un amour platonique (1880)
  • La Fin de Lucie Pellegrin (1880)
  • L'Infortune de monsieur Fraque (1880)
  • Les Femmes du père Lefèvre (1880)
  • Le Besoin d'aimer (1885)
  • Le Collage (1883)
  • L'Education amoureuse (1890)
  • Madame Meuriot, mœurs parisiennes (1890)
  • Trente romans ; Le cœur ; La chair ; L'esprit (1895)
  • La Comtesse. Treize symboles. Quelques originaux (1897)
  • Le Collage (1899)
  • Vallobra (1901)

Θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Celle qu'on n'épouse pas (1879)
  • La Fin de Lucie Pellegrin (1888)
  • Les Frères Zemganno (1890)
  • Monsieur Betsy, τετράπρακτο, μαζί με τον Οσκάρ Μετενιέ (1890)
  • Charles Demailly (1892)
  • La Provinciale, τρίπρακτο, μαζί με τον Τζουζέππε Τζακόζα (1893)

Επιστολές και απομνημονεύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Émile Zola: notes d'un ami (1882)
  • «Naturalisme pas mort»: lettres inédites de Paul Alexis à Émile Zola, 1871-1900 (1971)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11888413q. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0000652. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 16959. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 60. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  5. ↑ 5,0 5,1 Ανακτήθηκε στις 2  Ιουνίου 2020.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0000652. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ Ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελλην. Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4, σελ. 118

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Brown, Frederick (1995): Zola: A Life. Baltimore and London: The Johns Hopkins University Press. (ISBN 0-8018-5463-6).
  • France, Peter (επιμ.): The New Oxford Companion to Literature in French, Clarendon Press, Οξφόρδη 1995, ISBN 0-19-866125-8

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πωλ_Αλεξίς&oldid=9637369"