Προγκρές Μ-17

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Προγκρές Μ-17
Χαρακτηριστικά αποστολής
Πύραυλος φορέαςΣογιούζ-U2
Ημερομηνία εκτόξευσης31  Μαρτίου 1993
Τόπος εκτόξευσηςεξέδρα εκτόξευσης Γκαγκάριν
COSPAR ID1993-019A

Το Προγκρές Μ-17 ήταν ρωσικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε το 1993 για να ανεφοδιάσει τον διαστημικό σταθμό Μιρ.[1] Ήταν το τριακοστό πέμπτο από τα 64 συνολικά διαστημόπλοια Προγκρές που στάλθηκαν στον σταθμό.[2] Ήταν της έκδοσης Προγκρές Μ[2] και είχε αριθμό σειράς 217.[3] Όπως και τα άλλα διαστημόπλοια Πρόγκρες, μετέφερε τρόφιμα, νερό, οξυγόνο και καύσιμα για τον σταθμό, καθώς και εξοπλισμό για την διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών. Πέραν αυτών, αξιοποιήθηκε για να επιδειχθεί η δυνατότητα παρατεταμένων αποστολών διαστημοπλοίων Πρόγκρες: το Μ-17 παρέμεινε σε τροχιά για ένα έτος σχεδόν, ενώ παρέμεινε συνδεδεμένο με τον σταθμό για 132 ημέρες.

Αποστολή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτόξευση και σύνδεση με τον σταθμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτοξεύτηκε με πύραυλο] Soyuz-U2 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ την 31η Μαρτίου 1993 (03:34:13 GMT).[3] Συνδέθηκε με την οπίσθια θύρα του Κβαντ-1 την 1η Απριλίου (05:16:18 GMT), δηλαδή σε λιγότερο από 26 ώρες μετά την εκτόξευσή του.[4][5] Το ολικό φορτίο που μετέφερε στον σταθμό ήταν 2604 kg.[6] Επίσης μετέφερε κάψουλα επανεισόδου Ραντούγκα, για την επιστροφή εξοπλισμού και άλλου υλικού στην Γη, όμως εξ αιτίας της παρατεταμένης αποστολής του η κάψουλα μεταφέρθηκε στο Πρόγκρες Μ-18.

Παράταση της αποστολής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό το Προγκρές Μ-17 θα πραγματοποιούσε αποστολή συνηθισμένης διάρκειας. Παρέμεινε όμως για πολύ περισσότερο στον Μιρ (για 132 ημέρες) επειδή προέκυψε ασυνήθιστα μεγάλο διάστημα ανάμεσα σε αποστολές που θα χρησιμοποιούσαν την συγκεκριμένη θύρα σύνδεσης.[7] Το επανδρωμένο Σογιούζ ΤΜ-16 συνδέθηκε με την θύρα του τμήματος Κριστάλ του σταθμού για να δοκιμάσει το νέο σύστημα σύνδεσης που θα χρησιμοποιούνταν στο Πρόγραμμα Διαστημικού Λεωφορείου - Μιρ, αφήνοντας την εμπρόσθια θύρα ελεύθερη για το επόμενο διαστημόπλοιο Πρόγκρες, το Μ 18.[8] Ήταν η πρώτη φορά που βρίσκονταν ταυτόχρονα δύο Προγκρές στον Μιρ.[8] Το Μ 17 αποσυνδέθηκε στις 11 Αυγούστου (15:36:42 GMT).[4]

Εξ αιτίας της παρατεταμένης αποστολής του, δεν διέθετε αρκετά καύσιμα για να επιβραδύνει και να βγει από την τροχιά του άμεσα. Παρέμεινε στο διάστημα για 205 ημέρες, μέχρι να εκφυλιστεί η τροχιά του σε σημείο που τα καύσιμα του να επαρκούν για την τελική έξοδο του από αυτήν ώστε να καταστραφεί στην ατμόσφαιρα. Την μακρά χρονική περίοδο που παρέμεινε στο διάστημα, έγιναν δοκιμές για να εξεταστεί η λειτουργικότητα και η διάρκεια ζωής του διαστημοπλοίου.[8] Αφού τέθηκε σε ασφαλή τροχιά (ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης με τον Μιρ) όλα τα μη απαραίτητα συστήματα απενεργοποιήθηκαν για να εξοικονομηθεί ενέργεια. Στις 2 Μαρτίου το διαστημόπλοιο επανενεργοποιήθηκε και ολοκλήρωσε επιτυχώς σειρά ελιγμών για να επιδειχθεί ότι λειτουργούσε κανονικά ύστερα από μακρά παραμονή στο διάστημα.[8] Την επομένη καταστράφηκε στην ατμόσφαιρα πάνω από την Νότια Αμερική.[9][4]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Progress M-17». NSSDC Master Catalog. US National Space Science Data Center. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
  2. 2,0 2,1 Krebs, Gunter. «Progress-M 1 - 13, 15 - 37, 39 - 67 (11F615A55, 7KTGM)». Gunter's Space Page. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
  3. 3,0 3,1 McDowell, Jonathan. «Launch Log». Jonathan's Space Page. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Anikeev, Alexander. «Cargo spacecraft "Progress M-17"». Manned Astronautics - Figures & Facts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
  5. Wade, Mark. «Progress M». Encyclopedia Astronautica. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010. 
  6. Hall, Rex D.· Shayler, David J. (2003). Soyuz: A Universal Spacecraft. Springer-Praxis. σελ. 272. ISBN 1-85233-657-9. 
  7. Hall, Rex D.· Shayler, David J. (2003). Soyuz: A Universal Spacecraft. Springer-Praxis. σελ. 260. ISBN 1-85233-657-9. 
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 Harland, David M. (2004). The Story of Space Station Mir. Springer-Praxis. σελίδες 222–225. ISBN 0-387-23011-4. 
  9. McDowell, Jonathan. «Satellite Catalog». Jonathan's Space Page. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010.