Πιέρ Λεσκό
| Πιέρ Λεσκό | |
|---|---|
 Ανδριάντας του Πιέρ Λεσκό στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre Lescot (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1515 Παρίσι |
| Θάνατος | 10 Σεπτεμβρίου 1578 Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[2] γλύπτης ζωγράφος συντηρητής |
| Αξιοσημείωτο έργο | Aile Lescot |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Pierre Lescot |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιέρ Λεσκό (γαλλικά: Pierre Lescot, περ. 1515 - 1578) ήταν ένας από τους διάσημους Γάλλους αρχιτέκτονες στα μέσα του 16ου αιώνα, κατά την περίοδο της Γαλλικής Αναγέννησης.
Τα πιο αξιόλογα έργα του περιλαμβάνουν την Κρήνη των Αθώων και την πτέρυγα Λεσκό στο Λούβρο στο Παρίσι. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή στοιχείων της κλασικής αρχιτεκτονικής παράδοσης στη γαλλική αρχιτεκτονική.[3]
Δημιούργησε τα περισσότερα έργα του στο Παρίσι και συνεργάστηκε στενά με τον γλύπτη Ζαν Γκουζόν.[4]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέρ Λεσκό γεννήθηκε σε μια εξαιρετικά πλούσια οικογένεια νομικών και είχε τη δυνατότητα να μελετήσει σχέδιο και ζωγραφική ως παιδί και στη συνέχεια μαθηματικά και αρχιτεκτονική. Ο πατέρας του, επίσης Πιέρ Λεσκό, ήταν αυθέντης του Κλανιύ, σήμερα προάστιο των Βερσαλλιών, γενικός εισαγγελέας, σύμβουλος της πόλης του Παρισιού μέχρι το θάνατό του και επόπτης των εμπόρων του Παρισιού, θέση ισοδύναμη με του δημάρχου, από το 1518 έως το 1520.
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Λεσκό επισκέφτηκε την Ιταλία, ένα ζήτημα που εξακολουθεί να συζητείται από ιστορικούς τέχνης, αν και μεγάλο μέρος του έργου του ήταν κλασικό. Φαίνεται ότι απέκτησε τις γνώσεις του για την ιταλική πρακτική στην αρχιτεκτονική από εικονογραφημένα βιβλία και χαρακτικά που εκδόθηκαν από τη Σχολή του Φονταινεμπλώ και από ρωμαϊκά ερείπια στη Γαλλία. Κανένα τεκμηριωμένο έργο για τη ζωή του δεν έχει εντοπιστεί. Το βέβαιο είναι ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους αρχιτέκτονες της εποχής, δε γεννήθηκε σε οικογένεια τεχνητών, αλλά στην ανώτερη τάξη.[5]
Τα ταλέντα του αναδείχθηκαν πολύ νωρίς, όπως αποδεικνύεται από τους στίχους που έγραψε ο φίλος του Πιερ ντε Ρονσάρ,[6] όπου ο ποιητής αναφέρει ότι σε ηλικία μόλις είκοσι ετών ο Πιέρ Λεσκό διέπρεπε στη ζωγραφική, το σχέδιο, τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική.
Πέραν των τίτλων που κληρονόμησε από τον πατέρα του, ήταν επίσης κληρικός στην Παναγία των Παρισίων και σύμβουλος στο Παρλαμέντο.[7]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους της καριέρας του, από περίπου το 1540 έως το 1547, ο Λεσκό δημιούργησε έργα όπως το τέμπλο στην εκκλησία του Σαιν-Ζερμαίν-Λ'Ωξρουά, τμήματα του οποίου βρίσκονται στο Λούβρο, την Κρήνη των Αθώων το 1547, το μέγαρο Καρναβαλέ περίπου το 1545-1550, στα οποία συνεργάστηκε με τον γλύπτη Ζαν Γκουζόν.
Το 1546, ανταμείφθηκε για την τέχνη του και διορίσθηκε από τον Φραγκίσκο Α’ «Ανώτερος επόπτης των κτηρίων», αρχιτέκτονας υπεύθυνος για τα οικοδομικά έργα στο παλάτι του Λούβρου, που μετέτρεψαν το παλιό κάστρο σε πολυτελή βασιλική κατοικία. Ο θάνατος του βασιλιά το 1547 δεν διέκοψε τις εργασίες, τις οποίες ο γιος του Ερρίκος Β' συνέχισε πάλι με τον Λεσκό. Η πιο σημαντική συμβολή του Λεσκό στην ανοικοδόμηση του Λούβρου ήταν η κατασκευή της νέας πτέρυγας του παλατιού του Λούβρου (1546-1559), που περιλάμβανε την αίθουσα των Καρυάτιδων, που τότε ήταν η κεντρική αίθουσα υποδοχής, την αίθουσα του Δικαστηρίου, την αίθουσα των Σωματοφυλάκων και τη σκάλα που οδηγεί στην τετράγωνη αυλή.[7]
Τίποτα δεν είναι γνωστό για τον Λεσκό μετά το θάνατο του Ερρίκου Β' το 1559, αν και ο αρχιτέκτονας έζησε άλλα 19 χρόνια.[8] Ο πλούτος του και τα καθήκοντα των άλλων τίτλων του φαίνεται στη συνέχεια να επηρέασαν την καλλιτεχνική του δραστηριότητα.
Ο Πιέρ Λεσκό δεν έζησε αρκετά για να δει την ολοκλήρωση του Λούβρου, πέθανε το 1578 σε ηλικία 63 ετών από φυσικά αίτια. Μετά τον θάνατό του, στο Λούβρο τον διαδέχθηκε ο αρχιτέκτονας Ζακ Αντρουέ ντυ Σερσώ.
Ανάμεσα στα έργα του είναι τα κάστρα του Βαλερί και του Φλερύ-αν-Μπιέρ.
Στον Λεσκό αποδίδεται το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα «στέγης Μανσάρ», που ο Φρανσουά Μανσάρ από τη δεκαετία του 1620 και μετά χρησιμοποίησε ευρέως και έλαβαν το όνομά του. Ο Λεσκό τις κατασκεύασε σε τμήμα του Λούβρου γύρω στο 1550.[9]
Γκαλερί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Η Κρήνη των Αθώων (1547–1550) -
Η σκάλα Ερρίκου Β' στο βόρειο άκρο της πτέρυγας Λεσκό του Λούβρου -
Αίθουσα των Καρυάτιδων, Λούβρο (1550-51) -
Πτέρυγα Λεσκό, λεπτομέρεια της πρόσοψης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 17 Νοεμβρίου 2010. 500000923. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ . «catholic.com/encyclopedia/pierre-lescot».
- ↑ . «biography.yourdictionary.com/jean-goujon».
- ↑ . «francethisway.com/culture/pierre-lescot».
- ↑ Έργα του Ρονσάρ, έκδοση 1609 σελ. 985
- ↑ 7,0 7,1 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, Πιέρ Λεσκό, τομ. 38, σελ. 186
- ↑ . «biography.yourdictionary.com/pierre-lescot».
- ↑ . «britannica.com/technology/mansard-roof».
|