Παναγιώτης Κακλαμάνος
| Παναγιώτης Κακλαμάνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Κακλαμάνος (Ελληνικά) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αξιωματικός |
Ο Παναγιώτης Κακλαμάνος ή Χρυσανθόπουλος ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.
Δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Βυτίνα το 1790 και ήταν εγγονός του Παν. Κακλαμάνου (πρώην Κορδούρου). Πριν την έκρηξη του απελευθερωτικού αγώνα κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη[1] και εργαζόταν στον τραπεζικό οίκο των Παπαρρηγόπουλων. Το 1822 κατήλθε στην επαναστατημένη Ελλάδα και κατατάχθηκε στο ιππικό. Υπηρέτησε ως υπασπιστής διαδοχικά τους αρχηγούς Ν. Ταμπακόπουλο, Γ. Μαυρομιχάλη, Χατζημιχάλη και Γ. Καραϊσκάκη[2]. Πήρε μέρος σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των δυνάμεων του Δράμαλη, του Κεχαγιάμπεη, του Κιουταχή, του Ιμπραήμ κλπ. Μεταξύ άλλων συμμετείχε στις μάχες στο Σούλι Κορινθίας, στα Βέρβαινα, στο Νεόκαστρο, στο Δίστομο, στο Κερατσίνι όπου τραυματίστηκε στο πόδι, στο Κλήμα Ναυπάκτου όπου τραυματίστηκε στο στήθος[1] και στη μάχη του Φαλήρου[3] όπου έχασε το δεξί του χέρι από βολή κανονιού[4].
Επί κυβέρνησης Ιωάννη Καποδίστρια διετέλεσε το 1829 υπασπιστής του φρούραρχου του Ναυπλίου, Καρόλου Γουλιέλμου φον Χάιντεκ[3] και αργότερα πολιτάρχης της ίδιας πόλης. Σύμφωνα με τη διήγηση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στον Γεώργιο Τερτσέτη, ο Κακλαμάνος φαίνεται να ήταν μυημένος στο σχέδιο δολοφονίας του Καποδίστρια[5]. Για τη συνεισφορά του στην επανάσταση, κατετάγη από το αρχείο αγωνιστών στην πέμπτη τάξη αξιωματικών[1].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., Αθήναι, τόμος 13ος, σελ. 72.
- ↑ Καραντζίνας, Κωνσταντίνος (1940). Η Βυτίνα και οι πεντήκοντα τρεις ήρωες και ηρωίδες. Αθήνα: Εκδοτική εταιρία Πυθεία. σελ. 142-143.
- ↑ 3,0 3,1 Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, Επανέκδοσις υπό της βιβλιοθήκης της Βουλής, Αθήναι 1973, τόμος Δ', σελ. 479.
- ↑ Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλου, Γεώργιος Καραϊσκάκης. Κατά τους προτέρους βιογράφους, τα επίσημα έγγραφα και άλλας αξιοπίστους ειδήσεις, Εκ του τυπογραφείου Νικήτα Πάσσαρη, Εν Αθήναις 1867 σελ. 129.
- ↑ Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Τύποις Χ. Νικολαϊδου Φιλαδελφέως, Αθήνησιν 1846, σελ. 236.