Πάτρικ Άνταμσον

Πάτρικ Άνταμσον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Patrick Adamson (Αγγλικά)
Γέννηση	Μάρτιος 1537 Περθ
Θάνατος	10  Φεβρουαρίου 1592 Σαιντ Άντριους
Τόπος ταφής	Σκωτία
Εθνικότητα	Σκώτοι
Χώρα πολιτογράφησης	Σκωτία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης Πανεπιστήμιο του Μπουρζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας ιερέας διπλωμάτης αρχιεπίσκοπος θεολόγος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Προτεστάντης Αρχιεπίσκοπος του Σαιντ Άντριους (από 1575) πρέσβης της Σκωτίας στην Αγγλία πρέσβης
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Πάτρικ Άνταμσον (αγγλικά: Patrick Adamson‎‎, 1537–1592) ήταν Σκωτσέζος κληρικός και Αρχιεπίσκοπος του Σαιντ Άντριους από το 1575.

Βίος

Ο Άνταμσον γεννήθηκε στο Περθ, όπου ο πατέρας του, Πάτρικ Άνταμσον, αστός, έγινε Πρόεδρος της Εμπορικής Συντεχνίας.

Ο Άνταμσον σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους από όπου αποφοίτησε με μεταπτυχιακό δίπλωμα, ενώ αργότερα έλαβε και διδακτορικό δίπλωμα.

Διαμονή στη Γαλλία

Αφού υπηρέτησε ως ιερέας του Σέρις του Φάιφ για τρία χρόνια, το 1565, ο Άνταμσον ταξίδεψε στο Παρίσι ως δάσκαλος του μεγαλύτερου γιου του Σερ Τζέιμς ΜακΓκιλ, του Λόρδου Κλητήρα Μητρώου (ή Clericus Rotulorum της Σκωτίας), υπηρετώντας εκεί αρχικά ως εφημέριος των Οσπιτάλιων Ιπποτών.

Τον Ιούνιο του 1566 ο Άνταμσον έγραψε ένα ποίημα στα λατινικά για τη γέννηση του πρίγκιπα Ιάκωβου για τη Μαρία, βασίλισσα της Σκωτίας και τον βασιλιά σύζυγό της, λόρδο Ντάρνλεϊ, περιγράφοντας τον νεαρό Ιάκωβο ως serenissimus princeps «της Γαλλίας και της Αγγλίας», το οποίο, καθώς διέρρευσε από έναν αντίπαλο των αυλικών του Καρόλου Θ΄ της Γαλλίας, προκάλεσε προσβολή με αποτέλεσμα να του επιβληθεί εξάμηνη κράτηση στη Γαλλία. Απελευθερώθηκε μόνο με τη μεσολάβηση της βασίλισσας Μαρίας και άλλων ανώτερων Σκωτσέζων ευγενών, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε με τον μαθητή του για να σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπουρζ.

Την εποχή της σφαγής του Αγίου Βαρθολομαίου στο Παρίσι το 1572, ο Άνταμσον ζούσε κρυμμένος σε μια ταβέρνα στο Μπουρζ για επτά μήνες. Ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης της φέρεται αργότερα να ρίχτηκε από τη στέγη επειδή προσέφερε φιλανθρωπία σε έναν τέτοιο «αιρετικό». Ο χρόνος του Άνταμσον σε αυτόν τον «τάφο» αναλώθηκε στη σύνθεση μιας λατινικής ποιητικής εκδοχής του βιβλίου του Ιώβ και μιας τραγωδίας του Ηρώδη του Μεγάλου, επίσης γραμμένης στη λατινική γλώσσα.

Επιστροφή στη Σκωτία

Το 1572, ο Άνταμσον επέστρεψε στη Σκωτία και έγινε ιερέας του Πέισλι. Το 1575 διορίστηκε από τη Γενική Συνέλευση ως ένας από τους επιτρόπους για να διευθετήσει τη δικαιοδοσία και την πολιτική της εκκλησίας. Ως συντονιστής το επόμενο έτος, μαζί με τον διάδοχό του, τον Ντέιβιντ Λίντσεϊ, παρουσίασαν τα πρακτικά της εκκλησιαστικής συνέλευσης στον Λόρδο Μόρτον, αντιβασιλέα της Σκωτίας.

Το 1576, η χειροτονία του Άνταμσον ως Αρχιεπισκόπου του Σεντ Άντριους προκάλεσε μια παρατεταμένη σύγκρουση μεταξύ της πρεσβυτεριανής παράταξης στη Συνέλευση. Ο Άνταμσον είχε ήδη δημοσιεύσει μια κατήχηση σε λατινικούς στίχους αφιερωμένη στον Ιάκωβο ΣΤ΄, έργο που έτυχε μεγάλης αποδοχής ακόμη και από τους αντιπάλους του, καθώς και μια λατινική μετάφραση της Ομολογίας Πίστεως της Σκωτίας.

Το 1578, ο Άνταμσον παρουσιάστηκε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης, εξασφαλίζοντας μια σύντομη αναβολή, αλλά τον επόμενο χρόνο διατυπώθηκαν νέες κατηγορίες εναντίον του. Κατά τη διάρκεια αυτών των ταραγμένων πολιτικών περιόδων, κατέφυγε στο κάστρο του Σεντ Άντριους, όπου μια αποκαλούμενη «σοφή γυναίκα», η Άλισον Πίρσον, η οποία αργότερα κάηκε για μαγεία, θεράπευσε την προφανή «σοβαρή ασθένειά» του.

Αφορισμός

Το 1583, ο Άνταμσον επέστρεψε στη δημόσια ζωή, καθώς τοποθετήθηκε ως πρεσβευτής της Σκωτίας στην Αυλή του Αγίου Ιακώβου της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Παράλληλα στο Λονδίνο διαδόθηκαν φήμες για την κακή του συμπεριφορά. Με την επιστροφή του εφάρμοσε αυστηρά μέτρα στο κοινοβούλιο κατά των Πρεσβυτεριανών, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν κατηγορίες για αίρεση με αφορισμό σε επαρχιακή σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στο Σαιντ Άντριους τον Απρίλιο του 1586- ωστόσο, στην επόμενη Γενική Συνέλευση η απόφαση αυτή ανακλήθηκε ως ultra vires.

Το 1587 και το 1588, ωστόσο, διατυπώθηκαν νέες κατηγορίες εναντίον του Άνταμσον και πάλι αφορίστηκε, αν και στη συνέχεια, με την παρακίνηση ενός πρώην αντιπάλου του, του σερ Άντριου Μέλβιλ, η ποινή του διαγράφηκε. Εν τω μεταξύ, ο Άνταμσον είχε συντάξει το Βιβλίο των Θρήνων και το Βιβλίο της Αποκάλυψης σε λατινικούς στίχους, τα οποία αφιέρωσε στον βασιλιά, αλλά παραπονέθηκε για τη σκληρή μεταχείρισή του. Ο βασιλιάς Ιάκωβος δεν συγκινήθηκε από τις παραστάσεις του Άνταμσον και μεταβίβασε τα επισκοπικά έσοδα στον νέο του ευνοούμενο, τον Λουντοβίκ, 2ο δούκα του Λένοξ.

Αφού έπεσε σε δυσμένεια, ο Άνταμσον πέρασε τα υπόλοιπα τρία χρόνια της ζωής του υποστηριζόμενος από φιλανθρωπίες.

Κληρονομιά

Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα, Φάιφ

Ο Άνταμσον διέθετε πολλά χαρίσματα, καθώς ήταν μορφωμένος και εύγλωττος, αλλά είχε επίσης σοβαρά προβλήματα χαρακτήρα. Ωστόσο, η Αναίρεση του Επισκοπισμού (Recantation of Episcopacy, 1590) που του αποδίδεται είναι μάλλον πλαστή. Τα συγκεντρωτικά του έργα, τα οποία προλογίζονται από έναν ευνοϊκό πανηγυρικό, κατά τη διάρκεια του οποίου αναφέρεται ότι «ήταν ένα θαύμα της φύσης, και μάλλον φαινόταν να είναι άμεση παραγωγή του Παντοδύναμου Θεού παρά γέννημα γυναίκας», εκδόθηκαν από τον γαμπρό του, Τόμας Γουίλσον, το 1619.

Ένα εραλδικό μνημείο του Άνταμσον διασώζεται στον αρχαίο καθεδρικό ναό του Σαιντ Άντριους.

Με τη σύζυγό του Ελίζαμπεθ, το γένος Άρθουρ, ο Άνταμσον απέκτησε δύο γιους, τον Τζέιμς και τον Πάτρικ, και μια κόρη, τη Μαριότα, η οποία παντρεύτηκε τον σερ Μάικλ Μπάλφουρ. Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του, ο Τζέιμς και ο Χένρι, υπηρέτησαν και οι δύο ως προύχοντες του Περθ και ήταν πατέρες του Χένρι και του Τζον Άνταμσον αντίστοιχα.