Πάρκο Γιούζεφ Πονιατόφσκι (Λοτζ)

Πάρκο Γιούζεφ Πονιατόφσκι
Πάρκο Γιούζεφ Πονιατόφσκι
Είδος	Δημοτικό
Τοποθεσία	Λοτζ
Συντεταγμένες	51°45′13.93″N 19°26′34.38″E / 51.7538694°N 19.4428833°EΣυντεταγμένες: 51°45′13.93″N 19°26′34.38″E / 51.7538694°N 19.4428833°E
Έκταση	41,6 εκτάρια
Ίδρυση	1910
Κατάσταση	Ανοιχτό όλο το χρόνο

Το Πάρκο Γιούζεφ Πονιατόφσκι στο Λοτζ (πολωνικά: Park im. księcia Józefa Poniatowskiego w Łodzi) είναι πάρκο στο Λοτζ της Πολωνίας, το οποίο βρίσκεται μεταξύ των οδών Ζερομσκιέγκο (Żeromskiego), Μιτσκιεβίτσα (Mickiewicza), Ιωάννη Παλύλου Β΄ (Jana Pawła II) και Παρκόβα (Parkowa). Η έκταση του πάρκου είναι 41,6 εκτάρια. Πήρε την ονομασία του προς τιμήν του Πολωνού στρατηγού και κρατικού Πρίγκιπα Γιούζεφ Πονιατόφσκι (1763–1813).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1910 με πρωτοβουλία των αρχών της πόλης, στις περιοχές των πρώην δασών της πόλης,^[1] φτάνοντας πολύ πιο βόρεια από το σημερινό πάρκο (περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, τις περιοχές του σημερινού νοσοκομείου, εκκλησίας και στούντιο κινηματογράφησης). Το παλιό όνομα ήταν «Κήπος στην οδό Πάνσκα». Από το 1917 το πάρκο πήρε το όνομα του Πρίγκιπα Πονιατόφσκι.

Η έκταση του πάρκου μειώθηκε με τα χρόνια. Αρχικά, ιδρύθηκε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στη γωνία των οδων Άννα (τώρα Μιτσκιεβίτσα) και Πάνσκα (τώρα Ζερομσκιέγκο) και το 1925 ξεκίνησε η κατασκευή της Εκκλησίας της Παναγίας της Νίκης στη διασταύρωση των οδών Γουονκόβα (Łąkowa) και Άννα (Anna). Στη δεκαετία του 1970, το πάρκο μειώθηκε με μια φαρδιά λωρίδα της σημερινής Λεωφόρου Μιτσκιεβίτσα και αυτή τη στιγμή έχει σχήμα παρόμοιο με ένα ορθογώνιο. Τα νότια σύνορα χαρακτηρίζονται από τις οδούς Παρκόβα και Ραντβάνσκα. Από τα δυτικά, η Λεωφόρος Ιωάννη Παύλου Β΄ και από τα ανατολικά η οδός Ζερομσκιέγκο, στην οποία βρίσκεται και η πιο αντιπροσωπευτική είσοδος στο πάρκο. Υπάρχουν δύο πολεμικά κοιμητήρια στο πάρκο.

Το πάρκο έχει πρωτότυπο χωροταξικό σχέδιο, συμμετρικό και κανονικό, με σοκάκια, γωνίες και γκαζόν. Το σχέδιο του πάρκου συνδύαζε στοιχεία ενός φυσικού αγγλικού πάρκου και ενός γαλλικού πάρκου που διαμορφώθηκε από το χέρι του κηπουρού. Το εσωτερικό στον άξονα ανατολής-δύσης παραμένει ένας ανοιχτός χώρος με χαμηλό πράσινο. Το υπόλοιπο είναι κατάφυτο με δέντρα, τα οποία είναι εν μέρει απομεινάρια των δασών της πόλης. Για να εκπληρωθεί η ιδέα του σχεδιαστή, ενάμισι χιλιάδες κωνοφόρα δέντρα κόπηκαν μέσα σε λίγα χρόνια και στη θέση τους φυτεύτηκαν σχεδόν 100.000 δέντρα και θάμνοι.

Ο Κήπος στην Πάνσκα (πρώην ονομασία της οδού Ζερομσκιέγκο) ήταν άτυχος από την αρχή, καθώς το 1910 η πανώλη των άγριων κουνελιών προκάλεσε μεγάλη ζημιά και στη συνέχεια το πάρκο περιφράχθηκε. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ανοιχτό στο κοινό. Τότε, λόγω της πείνας, αντί για λουλούδια καλλιεργούνταν πατάτες. Τα επόμενα χρόνια, χτίστηκαν παιδικές χαρές και οργανώθηκαν δραστηριότητες αναψυχής για τα παιδιά, όπως τσουλήθρα και έλκηθρο, σκάφτηκε μια λίμνη και ένας λόφος ανασκάφηκε από το ανασκαμμένο χώμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 χτίστηκε μια οικιστική βίλα^[2] για τον πρόεδρο της πόλης, τα επόμενα χρόνια μια γέφυρα και κιόσκι δίπλα στη λίμνη, καθώς και ένας ιορδανικός κήπος.

Το 1938, ένα μνημείο του Στανίσουαφ Μονιούσκο ανεγέρθηκε στον κύριο άξονα του πάρκου, που δυστυχώς καταστράφηκε από τους Γερμανούς ένα χρόνο αργότερα. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί έκλεισαν το πάρκο για τους Πολωνούς και τους Εβραίους,^[3] και τα περισσότερα από τα κωνοφόρα που είχαν απομείνει από τα δάση της πόλης κόπηκαν. Ο πολυετής κήπος εκκαθαρίστηκε επίσης και στη θέση του κατασκευάστηκαν γήπεδα αντισφαίρισης (σήμερα ο Δημοτικός Όμιλος Αντισφαίρισης). Κατά τη διάρκεια του πολέμου, καταστράφηκε και ο πυθμένας της λίμνης, ο οποίος ξαναχτίστηκε μόλις το 1957.

Μια υπενθύμιση του πολέμου είναι δύο κοιμητήρια Σοβιετικών στρατιωτών που σκοτώθηκαν τον Ιανουάριο του 1945. Μέχρι το 1991, δίπλα στα νεκροταφεία βρισκόταν το Μνημείο Ευγνωμοσύνης στον Κόκκινο Στρατό.