Ο Ντούτσε Αφηγείται (ταινία, 1945)

Ο Ντούτσε Αφηγείται
Σκηνοθεσία	Σταμάτης Πολενάκης
Σενάριο	Σταμάτης Πολενάκης
Μουσική	Ανδρέας Πόγγης; Μηνάς Πορτοκάλης
Μοντάζ	Πρόδρομος Μεραβίδης
Πρώτη προβολή	1945
Διάρκεια	6'
Προέλευση	Ελλάδα
Γλώσσα	Ελληνικά (βουβή)
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ντούτσε Αφηγείται είναι ελληνική μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων του 1945. Αποτελεί το πρώτο κινούμενο σχέδιο ελληνικής παραγωγής, το οποίο σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό να σατιρίσει την ήττα του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι (Ντούτσε) στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Σταμάτη Πολενάκη και σχεδιάστηκε το 1942.^[1]^[2]^[3]

Ιστορικό της ταινίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραγωγή ξεκίνησε τον χειμώνα του 1942 στη Σίφνο, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, έτσι ώστε να παρουσιάσει την ήττα του Μουσολίνι στη Μάχη της Πίνδου με κωμικό τρόπο. Κινηματογραφήθηκε μερικά χρόνια αργότερα, το 1945, με τη βοήθεια των Πρόδρομου Μεραβίδη και Θανάση Παπαδούκα, στα κινηματογραφικά εργαστήρια που είχε ιδρύσει ο πατέρας του πρώτου, Δημήτρης Μεραβίδης, επί της Οδού Πανεπιστημίου 56, όπου σήμερα βρίσκεται ο Κινηματογράφος “Ιντεάλ”. Η μουσική επιμελήθηκε από τον μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Πόγγη και τον μαέστρο Μηνά Πορτοκάλη. Το φιλμ χάθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και το 1980 βρέθηκε ένα αρνητικό της και αποκαταστάθηκε.^[1]

Η ταινία αυτή είναι η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, γεγονός που αναφέρεται και στους τίτλους αρχής^[4]:

Ἡ μικρή αὐτή ταινία τύπου "Μίκυ-Μάους" εἶναι ἠ πρώτη τοῦ εἴδους της πού γυρίσθηκε στήν Ἐλλάδα. Γι αὐτό παρακαλοῦμεν τό 1ον Κοινόν νά κρίνη ἐπεικῶς τήν προσπάθειάν μας αὐτήν.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ξεκινάει με τον Μουσολίνι να εξηγεί στην ανθρωπόμορφη ιταλική ιστορία τα γεγονότα της Μάχης της Πίνδου προσπαθώντας μάταια να περάσει την ήττα του από τους Έλληνες ως νίκη. Παράλληλα, καθώς κάνει την περιγραφή, η μέρα ανατέλλει 28 Οκτωβρίου του έτους 1940 και τα ιταλικά άρματα μάχης περνούν τα ελληνοαλβανικά σύνορα εισβάλλοντας στην Ελλάδα, ενώ οι Ιταλοί στρατιώτες προχωρούν από πίσω. Καθώς τα στρατεύματα προελαύνουν, μια βουνοκορφή παίρνει την μορφή τσαρουχιού και καταβροχθίζει τις ιταλικές δυνάμεις. Στη συνέχεια, ο Ντούτσε συνεχίζει την περιγραφή, ενώ τα τανκ του τρακάρουν, μη μπορώντας να περάσουν ένα ρυάκι. Έπειτα, οι Ιταλοί στρατιώτες, ενώ βρίσκονται στο πεδίο της μάχης, τους παρουσιάζεται ένας Εύζωνας, όπου τους τρομάζει. Ο τελευταίος παίρνει τη μορφή σκούπας και αρχίζει να τους "σκουπίζει", διώχνοντας τους μακριά. Ύστερα, ο Μουσολίνι κάνει αναφορά στα αέρια εν ώρα μάχης και μας εμφανίζεται στη σκηνή ο Ιταλικός στρατός και ο προηγούμενος εύζωνας ο οποίος φωνάζει την ιαχή "Αέρα!" μετατρέποντας τους Ιταλούς σε λαγούς που τρέχουν για να σωθούν. Έπειτα, ένα ελληνικό σπαθί εμφανίζεται στα ιταλικά πολυβολεία τρομάζοντας τα και κάνοντας τα να "σηκώνουν τα φορέματα τους" και τρέπουν προς φυγή. Παράλληλα, όσο ο Ιταλικός στρατός προελαύνει, ο Εύζωνας αρπάζει έναν Ιταλό διοικητή που τον κάνει ξεσκονιστήρι για να καθαρίσει τις αρβύλες του.

Στη συνέχεια, ο Μουσολίνι αναφέρει τη βοήθεια της Ναζιστικής Γερμανίας ως το "μαγικό χαλί", με το οποίο φαντάζεται ότι στέκεται πάνω από την Ελλάδα, η οποία παίρνει τη μορφή μιας παλάμης και τον διαλύει. Μετά από όλο αυτό, η Ιταλική Ιστορία, που έχει εκνευριστεί με όσα ακούει, τον παίρνει και τον πηγαίνει σε έναν παραθαλάσσιο γκρεμό, όπου του δένει έναν βράχο στο λαιμό και τον σπρώχνει. Η ιστορία τελειώνει με τον Ιταλό δικτάτορα να καρφώνεται πάνω στο κατάρτι του βυθισμένου ελληνικού καταδρομικού Έλλη, το οποίο βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940, στα ανοιχτά της Τήνου.^[4]^[2]