Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έλλη Ι (καταδρομικό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Έλλη.

Συντεταγμένες: 37°32′9″N 25°9′3″E / 37.53583°N 25.15083°E / 37.53583; 25.15083

Έλλη Ι (καταδρομικό)
Το ΒΠ Κ/Δ ΕΛΛΗ στη διάρκεια του μεσοπολέμου
Πληροφορίες
Έναρξη ναυπήγησης1912
Καθέλκυση1913
Ένταξη σε υπηρεσία1914
Παροπλισμός15 Αυγούστου 1940
ΧρήσηΚαταδρομικό
ΚατάληξηΒυθίστηκε στο λιμάνι της Τήνου από το ιταλικό υποβρύχιο Delfino
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμα2.115 τόνοι
Μήκος98
Πλάτος12
Βύθισμα4,3
ΠρόωσηΤριπλέλικο
Ταχύτητα26 kts μέγιστη, 18 το 1940
Πλήρωμα238
Οπλισμός3 πυροβόλα 152 χιλ., 2 πυρ/λα των 66χιλ., 2 πυρ/λα 40 χιλ. και 2 τορπιλλοσωλήνες (Τ/Σ) των 18΄΄, με μεταφορική ικανότητα 100 ναρκών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Έλλη (ΒΠ Κ/Δ ΕΛΛΗ) ήταν πολεμικό πλοίο, συγκεκριμένα καταδρομικό, που άνηκε στον στόλο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Πήρε το όνομά του από την ναυμαχία της Έλλης που είχε λάβει χώρα στην διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Υποβλήθηκε σε μετασκευή ευρείας κλίμακας στη Γαλλία μεταξύ 1925-1927,[1][2] η οποία άλλαξε ριζικά το ρόλο και την εμφάνιση του πλοίου. Από ελαφρύ καταδρομικό σε Ελαφρύ καταδρομικό Ναρκοθέτηδα, με δυνατότητα ταχείας πόντισης 100 ναρκών και με αναβαθμισμένο πυροβολικό κατά πλοίων και αεροσκαφών, καθώς και με υιοθέτηση 2 τορπιλοσωλήνων των 18.''.

Ναυπηγήθηκε το 1912–1913 στις ΗΠΑ για λογαριασμό της κινέζικης κυβέρνησης με το όνομα «Fei-Hung», όμως η παραγγελία ακυρώθηκε λόγω του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου, με την ηγεσία του Σουν Γιατ-Σεν να εφαρμόζει εθνικιστική πολιτική επιδιώκοντας την απομάκρυνση ξένων επιρροών από τη χώρα.[3][2]

Αγοράστηκε τελικά από την ελληνική κυβέρνηση το 1914.[2] Το 1917 κατασχέθηκε από τους Γάλλους μαζί με τα υπόλοιπα πλοία του ελληνικού στόλου.

Έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο υπό γαλλική σημαία.Ύστερα από την επιστροφή του στην Ελλάδα, έλαβε μέρος στην Εκστρατεία της Κριμαίας και εν συνέχεια στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940 στην Τήνο, σε ειρηνική περίοδο, από ιταλικό υποβρύχιο.[2]

Πιο συγκεκριμένα, στις 15 Αυγούστου του 1940 και περί ώρα 08:25', λίγο πριν τη λιτάνευση της ιερής εικόνας της Παναγίας Τήνου, και ενώ στη προκυμαία υπήρχε ήδη πολύς κόσμος, το ιταλικό υποβρύχιο Delfino[4] "εν καταδύσει" πλησίασε τον θαλάσσιο χώρο εξαπολύοντας τρεις τορπίλες κατά του ευδρόμου ΕΛΛΗ ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από τον λιμένα της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εκ των οποίων μόνο μία το έπληξε, προκαλώντας έκρηξη στο μηχανοστάσιο και εκτίναξη των δεξαμενών πετρελαίου, με 9 νεκρούς υπαξιωματικούς και ναύτες και 24 τραυματίες.[2]

  1. Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ. Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ.Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ. 59
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Αντιτορπιλικά τύπου "ΘΗΡΙΑ": Πάνθηρ D-72 (1912-1946)». hellenicnavy. Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024. Ναυπηγήθηκε το 1912-13 στις ΗΠΑ για λογαριασμό της κινεζικής κυβερνήσεως. Αγοράσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση το 1914. Μετασκευάστηκε ριζικά στη Γαλλία μεταξύ των ετών 1925-27. Έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940, σε ειρηνική περίοδο, από το ιταλικό Υ/Β DΕLFΙΝΟ (Κυβερνήτης G.Aicardi), ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου, όπου είχε σταλεί για συμμετοχή στον εορτασμό της Παναγίας. Από τον τορπιλισμό σκοτώθηκαν 9 υπαξιωματικοί και ναύτες, ενώ τραυματίσθηκαν 24. Το ίδιο Υ/Β αποπειράθηκε στη συνέχεια να τορπιλίσει τα επιβατηγά ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ που βρίσκονταν μέσα στο λιμάνι της Τήνου. Ευτυχώς η απόπειρα απέτυχε και οι τορπίλες κατέστρεψαν μόνο ένα τμήμα του κρηπιδώματος του λιμανιού. 
  3. «China - Revolution, 1911-12, Republic | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024. Many had absorbed the revolutionary propaganda that blamed a weak and vacillating court for the humiliations China had suffered from foreign powers since 1895. [...] But events turned against him, and the presidency was given to Sun Yat-sen, who had been appointed provisional president of the republic by the National Assembly. [...] Foreign political philosophies undermined the traditional governmental system, nationalism became the strongest activating force, and civil wars and Japanese invasion tore the vast country and slowed its modernization. 
  4. Heinz Richter, Η Ιταλο-Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, μτφρ. Κώστας Σαρρόπουλος, εκδ. Γκοβόστη, Αθήνα, 1998, σελ.61