Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς

Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	26 Σεπτεμβρίου 1371; Έβρος (Θράκη)
Χώρα πολιτογράφησης	Σερβική Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Σερβικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Σερβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Γιεφιμίγια
Γονείς	Μρνιάβα
Αδέλφια	Βουκάσιν Μρνιάβτσεβιτς; Γκόικο Μρνιαβτσέβιτς
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	δεσπότης
Θυρεός
	δεδομένα

Ο (Γιοβάν) Ούγκλιεσα σερβ. Јован Угљеша Мрњавчевић (άκμασε 1346 - 1371) από τον Οίκο του Μρνιάβτσεβιτς ήταν Σέρβος ευγενής, από τους πιο εξέχοντες μεγιστάνες. Κατείχε τον τίτλο του δεσπότη, που έλαβε από τον Στέφανο Ούρο Ε΄ αυτοκράτορα της Σερβίας, του οποίου ο συμβασιλιάς Βουκάσιν ήταν αδελφός του Ούγκλιεσα.

Βιογραφία

Ήταν γιος τού Μρνιάβα, θησαυροφύλακα της Έλενας των Καπετιδών-Ανζού (συζύγου του Στεφάνου Ούρου Α΄ της Σερβίας). Κατείχε την Τραβούνια το 1346, κατά τη βασιλεία του Στεφάνου Ούρου Δ΄ Δουσάν (βασ. 1331-55).

Ο Ούγκλιεσα νυμφεύτηκε τη Γιελένα (μετέπειτα μοναχή Γιεφημία), κόρη του Βόιχνα, καίσαρα της Δράμας. Αυτό προήγε την ισχύ του Ούγκλιεσα, που αργότερα θα κυβερνούσε την περιοχή μαζί με τον πεθερό του: ο Βόιχνα απεβίωσε περί το 1360 και οι γαίες του κληρονομήθηκαν από τον Ούγκλιεσα.

Του δόθηκε ο τίτλος του δεσπότη το 1365 από την Ελένα των Σρατσιμίρ, σύζυγο του Δουσάν. Η επαρχία του βρισκόταν κατά μήκος της κάτω εκροής του Στρυμώνα (Στρούμα) με τις Σέρρες για έδρα του. Και για να θεωρείται ως ένας κανονικός Χριστιανός ηγεμόνας, ήταν καθήκον του να εκτελέσει την παραδοσιακή πρακτική της προστασίας: έκανε υπολογίσημες δωρεές σε μοναστήρια του Αγ. Όρους Άθω, ειδικά στη μονή Χιλανδαρίου και στην επισκευή και ανακαίνιση της μονής Σιμωνόπετρας το 1364. Όπως τόσοι άλλοι Σέρβοι μονάρχες πριν και μετά από αυτόν, ένας από τους κύριους σκοπούς της χορηγίας και του προσκυνήματος στο Άγιο Όρος Άθω ήταν να ζητήσει την ευλογία των Αθωνιτών για τον αγώνα του εναντίον των Τούρκων.

Το βασίλειό του ήταν κάτω από τη θρησκευτική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης από το 1368. Ο Πατριάρχης ανέφερε τον κύριο της Ράσκας (αρχαίο όνομα της Σερβίας) Γιοβάν Ούγκλιεσα σε μία επιστολή του το 1371.

Το τέλος και η υστεροφημία του

Με την Οθωμανική απειλή να εγείρεται στα Βαλκάνια, ο Ούγκλιεσα και οι αδελφοί του Βουκάσιν και Γκόικο προσπάθησε να αντιτεθεί στους Τούρκους. Ο Ούγκλιεσα σκοτώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1371 στη μάχη του ποταμού Μαρίτσα το 1371. Ο στρατός των Σέρβων συνετρίβη από αυτόν των Οθωμανών διοικητών Λάλα Σαχίν πασά και Γαζή Εβρενός στη σύγκρουση. Η ήττα είχε ως αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα της περιοχής της Μακεδονίας να περιέλθουν στους Οθωμανούς. Επιπρόσθετα οι δύο αδελφοί του σκοτώθηκαν κατά τη μάχη. Το σθένος τους και η αυτοθυσία τους όμως τούς έκανε ήρωες στη Βουλγαρική και Σερβική επική ποίηση.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την ποιήτρια Γιεφιμίγια, κόρη του Βόιχνα βοϊβόδα, καίσαρα και κυβερνήτη της Δράμας.

Πηγές

Nicol, Donald M. (1993) [1972]. The Last Centuries of Byzantium, 1261-1453. Cambridge: Cambridge University Press.
Nicol, Donald M. (1996). The Reluctant Emperor: A Biography of John Cantacuzene, Byzantine Emperor and Monk, c. 1295-1383. Cambridge: Cambridge University Press.
Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
Pavlikianov, Cyril (2001). The Medieval Aristocracy on Mount Athos: Philological and Documentary Evidence for the Activity of Byzantine, Georgian and Slav Aristocrats and Eminent Churchmen in the Monasteries of Mount Athos from the 10th to the 15th Century. Sofia: Center for Slavo-Byzantine Studies.
Popović, Tatyana (1988). Prince Marko: The Hero of South Slavic Epics. New York: Syracuse University Press.
Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000-1500. Seattle: University of Washington Press.
Soulis, George Christos (1984). The Serbs and Byzantium during the reign of Tsar Stephen Dušan (1331-1355) and his successors. Washington: Dumbarton Oaks Library and Collection.