Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο
Συντεταγμένες: 56°50′38″N 60°39′14″E / 56.8440°N 60.6539°E
| Уральский государственный технический университет | |
  Πάνω: Οικόσημο Πολυτεχνείου Κάτω: Κτίριο του Πολυτεχνείου | |
| Παλαιότερες ονομασίες | Ουραλικό Πολυτεχνικό Ινστιτούτο |
|---|---|
| Ρητό | Ingenium Creatio Labor |
| Ρητό στα ελληνικά | «Λαμπρότητα δημιουργία εργασία» |
| Τύπος | Πολυτεχνείο |
| Ίδρυση | 1920 |
| Προεδρεύων | Στάνισλαβ Στεπάνοβιτς Ναμποϊτσένκο |
| Πρύτανης | Ανατόλι Ιβάνοβιτς Μάτερν |
| Ακαδημαϊκό προσωπικό | 2,171 (λέκτορες και καθηγητές) |
| Φοιτητές | 23,100 |
| Τοποθεσία | Γεκατερίνμπουργκ, Όμπλαστ του Σβερντλόφσκ, Ρωσία, Ρωσία |
| Διεύθυνση | Οδός Μίρα 19, Γεκατερίνμπουργκ, Ρωσία, 620002 |
| Πανεπιστημιούπολη | Αστική |
| Ιστότοπος | www.USTU.ru |
Το Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο (Ρωσικά: Уральский государственный технический университет) είναι ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο βρίσκεται στην πόλη Γεκατερίνμπουργκ, στο Όμπλαστ του Σβερντλόφσκ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αποτελεί το μεγαλύτερο τεχνικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Ρωσία, έχοντας στενούς δεσμούς με την τοπική βιομηχανία στα Ουράλια Όρη. Ρητό του αποτελεί το Ingenium Creatio Labor, το οποίο σημαίνει «Λαμπρότητα δημιουργία εργασία».
Επισκόπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο διαθέτει 20 σχολές συμπεριλαμβανομένων: Μεταλλουργίας, Χημικής Μηχανικής, Οικοδομικών Υλικών, Πολιτικών Μηχανικών, Φυσικής και Φυσικής Μηχανικής, Μηχανικής Ραδιοφώνου, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Μηχανικής Θερμικής Ισχύος (παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα), Μηχανολογίας, Οικονομικών και Διαχείρισης, Στρατιωτικών Επιστημών, Φυσικής Αγωγής, Ανθρωπιστικών Επιστημών, Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και ένα διδακτορικό κολέγιο. Από το Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο, αποφοιτούν ετησίως 3000 μηχανικοί.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνειο ιδρύθηκε το 1920 και ήταν προηγουμένως γνωστό ως Ουραλικό Πολυτεχνικό Ινστιτούτο.
Η σχολή επεκτάθηκε γρήγορα λόγω του προγράμματος βιομηχανοποίησης της Σοβιετικής Κυβέρνησης, η οποία προκάλεσε υψηλή ζήτηση σε θέσεις μηχανικής. Έτσι, το Πανεπιστήμιο αποτελούσε το κλειδί στην παροχή τεχνικού και μηχανολογικού προσωπικού στις τοπικές βιομηχανικές επιχειρήσεις.
Τη δεκαετία του 1940, αν και υπήρχε έλλειψη προσωπικού λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πανεπιστήμιο έλαβε μεγάλη ώθηση για ανάπτυξη καθώς ο στρατός χρειαζόταν να αυξήσει την παραγωγή νέων βιομηχανικών προϊόντων από τα εργοστάσια στα Ουράλια. Αρκετά βιομηχανικά εργοστάσια μεταφέρθηκαν στα Ουράλια λόγω της μερικής κατοχής της Δυτικής Ρωσίας από τις δυνάμεις της Ναζιστικής Γερμανίας. Μετά τον πόλεμο, το Πανεπιστήμιο διατήρησε στενή σχέση με τη στρατιωτική βιομηχανία, κυρίως προετοιμάζοντας έναν μεγάλο αριθμό μηχανικών για στρατιωτικούς σκοπούς.
Με την ανάπτυξη της Σοβιετικής Οικονομίας, το Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο συνέχισε να επεκτείνεται. Ωστόσο, το 1991, λόγω της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, υπέφερε από οξεία υποχρηματοδότηση από τη Ρωσική Κυβέρνηση. Δεν ήταν παρά μόνο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 οπόταν και άρχισε να βρίσκει αξιόλογες μη κυβερνητικές πηγές για χρηματοδότηση, κυρίως μέσω της δημιουργίας επιχειρηματικών δεσμών με τις τοπικές βιομηχανικές επιχειρήσεις, οι οποίες επιβίωσαν ή εμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.
Σήμερα, το Πανεπιστήμιο ετοιμάζεται να ενταχθεί σε πολλά άλλα πανεπιστήμια της πόλης Γεκατερίνμπουργκ, με σκοπό να αυξήσει τις πιθανότητές του για επιτυχημένο ανταγωνισμό με άλλα πανεπιστήμια της Ρωσίας.
Τον Απρίλιο του 2008, πήρε το όνομά του από τον Μπορίς Γιέλτσιν - Ουραλικό Κρατικό Πολυτεχνείο Γιέλτσιν. Από το 2010, έχει συγχωνευθεί με το Ουραλικό Κρατικό Πανεπιστήμιο Α. Μ. Γκόρκι και μαζί αποτελούν το Ουραλικό Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο.
Αξιοσημείωτοι απόφοιτοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αρκάντι Μιχαήλοβιτς Τσερνέτσκι, Δήμαρχος της πόλης Γεκατερίνμπουργκ
- Αντρέϊ Κοζίτσιν, δισεκατομμυριούχος[1]
- Μπορίς Γιέλτσιν, Πρόεδρος της Ρωσίας (1991-1999)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Andrei Kozitsyn». Forbes. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|