Ουκρανικός Εθνικός Στρατός
| Ουκρανικός Εθνικός Στρατός | |
|---|---|
 Το σύμβολο του Ουκρανικού Εθνικού Στρατού | |
| Ενεργό | 17 Μαρτίου 1945–7 Μαΐου 1945 |
| Χώρα |  Ναζιστική Γερμανία[1] |
| Πίστη | Ναζιστική Γερμανία Ουκρανία Ουκρανική Εθνική Επιτροπή.svg){kind=small} Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας στην εξορία[2][3] |
| Τύπος | Πεζικό |
| Ρόλος | Στρατός ξηράς |
| Δύναμη | 50.000 |
| Συμπλοκές | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Διοίκηση | |
| Αξιοσημείωτοι διοικητές | Πάβλο Σαντρούκ |
Ο Ουκρανικός Εθνικός Στρατός, ΟΕΣ (ουκρανικά: Українська національна армія) ήταν ουκρανική στρατιωτική ομάδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που δημιουργήθηκε στις 17 Μαρτίου 1945 στη Βαϊμάρη της Ναζιστικής Γερμανίας, ως υποτελής της Ουκρανικής Εθνικής Επιτροπής.
Ο στρατός, που σχηματίστηκε στις 15 Απριλίου 1945, και διοικήθηκε από τον Στρατηγό Πάβλο Σαντρούκ, αποτελούσε τις ακόλουθες μονάδες:
- 1η Μεραρχία ΟΕΣ μετονομάζεται σε 14η Μεραρχία Γρεναδιέρων Εθελοντών Βάφεν SS (1η Γαλικιανή-Ουκρανική), ωστόσο, δεν υπάρχουν αποδείξεις που να αποδεικνύουν ότι η μετονομασία έγινε επίσημα)[4]
- 2η Μεραρχία ΟΕΣ, που οργανώνεται σε δύο ταξιαρχίες – την Αντιαρματική Ταξιαρχία Вільна Україна («Ελεύθερη Ουκρανία») και μια δεύτερη ταξιαρχία – από υπολείμματα του Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού και άλλων ουκρανικών μονάδων, με επικεφαλής τον στρατηγό Πέτρο Ντιατσένκο.
- Ειδική Ομάδα Β (50 άνδρες) υπό την ηγεσία του στρατηγού Τάρας Μπούλμπα-Μπόροβετς.[1]
- Ουκρανοί Ελεύθεροι Κοζάκοι υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Τερέστσενκο.
- 1η Εφεδρική Ταξιαρχία με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Χουντίμα.
- 2η Εφεδρική Ταξιαρχία με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Μάλετς.
Έγιναν σχέδια σχετικά με την ένταξη του Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού, των Κοζάκων του Κουμπάν και των γεωργιανών στρατιωτικών τμημάτων.
Ο πρωταρχικός σκοπός της δημιουργίας του Ουκρανικού Εθνικού Στρατού ήταν να ενσωματώσει όλες τις ουκρανικές μονάδες που πολεμούσαν τους Σοβιετικούς υπό μια ενιαία διοίκηση. Το προβλεπόμενο μέγεθος του στρατού, που περιελάμβανε όλες τις ουκρανικές μονάδες που υπάγονται στο Oberkommando des Heeres (ανώτατη διοίκηση του Στρατού της Ναζιστικής Γερμανίας) ήταν 220.000. Ωστόσο, μέσα στους δύο μήνες που έμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου, ο Σαντρούκ κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 50.000 στρατιώτες.
Στην πραγματικότητα, ο Σαντρούκ ήταν σε θέση να διοικήσει μόνο την 1η Μεραρχία ΟΕΣ και στοιχεία της 2ης. Στις 7 Μαΐου, υπό την επιρροή του, η μεραρχία –που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στη Δυτική Αυστρία, αφού σιγά-σιγά μετακινήθηκε από τη Σλοβενία (Φεβρουάριος 1945)– αποσύρθηκε περαιτέρω από τις δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού. Ο Στρατός τώρα χωρίστηκε σε διάφορες ομάδες, με μία να κατευθύνεται προς τα ιταλικά σύνορα και να παραδίδεται στη 15η Ομάδα του Βρετανικού Στρατού Ξηράς, ενώ άλλες κινήθηκαν προς τα γερμανικά και ελβετικά σύνορα και παραδόθηκαν στην 6η ομάδα του αμερικανικού στρατού Ξηράς. Οι στρατιώτες της Μεραρχίας φυλακίστηκαν στη Βόρεια Ιταλία, στην περιοχή που ελεγχόταν από δυνάμεις της 2ης Πολωνικού Σώματος Στρατού. Μετά τη συνθηκολόγηση, ο Σαντρούκ ζήτησε μια συνάντηση με τον Πολωνό στρατηγό Βουαντίσουαφ Άντερς στο Λονδίνο και του ζήτησε να προστατεύσει τον στρατό από την απέλαση στη Σοβιετική Ένωση. Παρά τη σοβιετική πίεση, ο Άντερς κατάφερε να προστατεύσει τους Ουκρανούς στρατιώτες ως πρώην πολίτες της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Ο Σαντρούκ και το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του κατάφεραν να παραμείνουν στη Δύση, με πολλούς από τους πρώην στρατιώτες της Μεραρχίας να εντάσσονται στη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων.
Άλλες ομάδες, διασπαρμένες, είτε παραδόθηκαν στους Σοβιετικούς είτε στους Δυτικούς Συμμάχους, αντιμετωπίζοντας τον επαναπατρισμό, με αρκετές εκατοντάδες φυλακισμένους στην Ελβετία.
Η Μεραρχία είχε κακή σχέση με τον Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό (KONR) του στρατηγού Αντρέι Βλάσοφ και δεν υπήχθη ποτέ σε αυτόν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 АРМІЯ БЕЗ ДЕРЖАВИ Αρχειοθετήθηκε 2018-01-08 στο Wayback Machine., by Taras Bulba-Borovets 1952 revised on 1981.
- ↑ Melnyk, Michal James (2002). To Battle, The History and Formation of the 14th Waffen SS Grenadier Division, second updated edition 2007, Helion and Co, p268
- ↑ Abbott Peter, Pinak Eugene, (2004). Ukrainian Armies 1914 - 1955, OspreyPublishing, p41
- ↑ PIOTROWSKI, TADEUSZ (1998). «AKCJA "WISŁA" - OPERATION "VISTULA," 1947: BACKGROUND AND ASSESSMENT». The Polish Review 43 (2): 219–238. ISSN 0032-2970. https://www.jstor.org/stable/25779049. «..Waffen SS-Galizien was renamed as the First Division of the UNA toward the end of the war, there is no evidence to confirm that this was ever done formally.».
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Shandruk, Pavlo (1959). Arms of valor (1η έκδοση). Νέα Υόρκη: Robert Speller & Sons Publishers. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2008.
