Ντ' Ανεταίρ
| Ντ' Ανεταίρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | D'Hannetaire (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1718 Γκρενόμπλ |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1780[1] Βρυξέλλες |
| Ψευδώνυμο | D'Hannetaire |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Angélique D'Hannetaire Eugénie D'Hannetaire |
| Γονείς | Giovanni Niccolò Servandoni |
Ο Ζαν-Νικολά Σερβαντονί (γαλλ. Jean-Nicolas Servandoni, 3 Νοεμβρίου 1718 – 1 Ιανουαρίου 1780), γνωστός με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Ντ' Ανεταίρ (D'Hannetaire), ήταν Γάλλος ηθοποιός ιταλικής κατά το ήμισυ καταγωγής, και δευτερευόντως θεατρικός σκηνοθέτης. Διακρίθηκε σε κωμικούς ρόλους.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σερβαντονί γεννήθηκε στην πόλη Γκρενόμπλ και ήταν γιος του Φλωρεντίνου αρχιτέκτονα και ζωγράφου Τζοβάννι Νικκολό Σερβαντόνι (ή στη γαλλική Ζαν-Νικολά Σερβαντονί) και της συζύγου του, της Μαρί-Ζοζέφ Γκραβιέ. Ο Τζοβάννι ήταν γνωστός από τη διακόσμηση της προσόψεως του Ναού του Αγίου Σουλπικίου στο Παρίσι.
Φαίνεται ότι ο Ντ' Ανεταίρ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ηθοποιός στη Γερμανία, περί το 1740. Εκεί έπαιξε στον Πύργο του Άρολσεν ενώπιον του πρίγκιπα του Βάλντεκ, μάλλον το 1743, ενώ τον βρίσκουμε στο Άαχεν το 1744, από όπου ανεχώρησε για τη Λιέγη περί το τέλος του έτους. Τον Νοέμβριο παρουσίασε εκεί μία Divertissement nouveau de chants et de danses (= «νέα διασκέδασις με ωδές και χορούς») για τον πρίγκιπα-επίσκοπο Ιωάννη Θεόδωρο της Βαυαρίας. Ενώ βρισκόταν στη Λιέγη, πήρε ως σύζυγό του στις 17 Φεβρουαρίου 1745 την επίσης κωμική ηθοποιό Μαργκερίτ-Αντουανέτ Υέ (Marguerite-Antoinette Huet), γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μαμζέλ Ντανικούρ (Mademoiselle Danicourt). Το ζεύγος έφθασε στις Βρυξέλλες τον Οκτώβριο του 1745 και ο Ντ' Ανεταίρ ανέλαβε τη διεύθυνση του θεάτρου Λε Μοναί, αλλά 4 μήνες αργότερα τον έδιωξε ο Σαρλ-Σιμόν Φαβάρ. Τότε το ζεύγος ενσωματώθηκε στον θίασο του Μαυρικίου της Σαξονίας.
Κατόπιν έπαιξαν στην Τουλούζη και το Μπορντώ, προτού κάνουν το ντεμπούτο τους στην Κομεντί Φρανσαίζ, στις 27 Απριλίου 1752, παίζοντας στον Ταρτούφο. Ωστόσο ο ηθοποιός προτίμησε να επιστρέψει στις Βρυξέλλες, στον θίασο του Ντυρανσύ (πραγματικό όνομα Ζαν-Φρανσουά Φιεζάλ). Το 1755 διαδέχθηκε τον Ντυρανσύ ως θιασάρχης και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1771, κάποτε μόνος του και κάποτε με άλλους ηθοποιούς.
Ο Σερβαντονί και η σύζυγός του απέκτησαν οκτώ τέκνα, δύο εκ των οποίων έγιναν εξίσου περίφημοι ηθοποιοί, συγκεκριμένα:
- Η Εζενί (Eugénie, 1746-1816), που παντρεύτηκε τον επίσης κωμικό ηθοποιό Λαρίβ. Σε αυτήν αφιέρωσε ο πρίγκιπας Κάρολος-Ιωσήφ ντε Λιν τα Lettres à Eugénie sur les spectacles (1774).
- Η Ανζελίκ (Angélique, 1749-1822), ερωμένη του υποκόμητα Desandrouins και μετά του παραπάνω πρίγκιπα.
Στα τελευταία χρόνια ερμήνευε ρόλους στις Βρυξέλλες, όπου και πέθανε σε ηλικία 61 ετών. Συνέγραψε το βιβλίο:
- Observations sur l'Art du Comédien, et sur d'autres objets concernant cette Profession en général, με 8 γνωστές εκδόσεις, τις πρώτες ανώνυμες, κατόπιν υπό τοeditions, at first anonymous, then under the pseudonym Dhannetaire (1772, 1774, 1775, 1776, 1778 κ1800).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14348459r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Henri Liebrecht: Comédiens français d'autrefois à Bruxelles, εκδ. Labor, Παρίσι και Βρυξέλλες 1932, κεφ. II («Un comédien grand seigneur: Jean Nicolas Servandoni D'Hannetaire, seigneur d'Haeren», στη γαλλική)
- Carlo Bronne: Financiers et comédiens au XVIIIe siècle, εκδ. Goemaere, Βρυξέλλες 1969 (στη γαλλική)
|