Νικόλαος Σπηλιάδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικόλαος Σπηλιάδης
Υπουργός Εξωτερικών
Περίοδος
18 Ιανουαρίου 1828 – 1832
ΚυβερνήτηςΙωάννης Καποδίστριας
ΠροκάτοχοςΣπυρίδων Τρικούπης
ΔιάδοχοςΔημήτριος Χρηστίδης
Μέλος του Πανελληνίου Σώματος
Περίοδος
23 Απριλίου 1828 – 11 Ιουνίου 1829
ΚυβερνήτηςΙωάννης Καποδίστριας
Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας
Περίοδος
1822 – 10 Απριλίου 1823
ΠρόεδροςΘεοδώρητος Βρεσθένης
ΠροκάτοχοςΔημήτριος Βυζάντιος
Διάδοχοςθέση καταργήθηκε
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1785, Τρίπολη
Θάνατος1862[1][2]
Ναύπλιο
ΥπηκοότηταΕλλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία
Επάγγελμαπολιτικός[1][3]
συγγραφέας
Στρατιωτική υπηρεσία
Μάχες/πόλεμοιΕλληνική Επανάσταση

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (Τριπολιτσά 1785 – Ναύπλιο 1862) ήταν Φιλικός, πρωτεργάτης και αγωνιστής του αγώνα του 1821, συγγραφέας και πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας, πληρεξούσιος στην Δ' και Ε' εθνοσυνέλευση το 1829 και το 1832 αντίστοιχα και Γραμματέας της Επικράτειας στην Κυβέρνηση Καποδίστρια.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Τριπολιτσά και είχε απώτερη καταγωγή από την Ανδρίτσαινα. Η πρώτη του εκπαίδευση ήταν στην Τριπολιτσά και αργότερα στο Άργος με τον μοναχό και αργότερα Φιλικό Ησαΐα Καλλαρά. Πριν την επανάσταση είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη (1805-1810), όπου εργαζόταν ως υπάλληλος στον εμπορικό οίκο του Απόστολου Παππά, και στη συνέχεια στην Οδησσό (1810-1819) στον εμπορικό οίκο Αλέξανδρου Μαύρου, και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1819. Όσο ήταν στην Οδησσό μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σκουφά[4] και είχε δραστηριοποιηθεί για την διάδοση της ιδέας της επανάστασης. Όταν επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στην πατρίδα του την Τριπολιτσά, παρακινούσε τους Έλληνες να επαναστατήσουν.

Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έγινε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, αργότερα πληρεξούσιος και γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης, γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας, πληρεξούσιος στην Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους και την Ε' Εθνοσυνέλευση 1832, μέλος επιτροπής του Πανελληνίου. Στις 5 Φεβρουαρίου 1829 γίνεται Γραμματέας της Επικράτειας (πρωθυπουργός) στην Κυβέρνηση Καποδίστρια[5].

Το 1841 ο Σπηλιάδης ήταν μάρτυρας στην διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο Ναύπλιο, όπου αναφέρεται με την ιδιότητα του κτηματία.[6]

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σημαντικότερο έργο του ήταν τα απομνημονεύματα της Ελληνικής επανάστασης (τρεις τόμοι):

Νωρίτερα είχε μεταφράσει από τα γαλλικά δυο βιβλία:

  • Τα μυστικοσυμβούλια και οι λαοί: Από τα 1814 μέχρι σήμερον, παρά του Κυρίου Μπινιών. Τρίτη έκδοσις αναθεωρηθείσα, επιδιορθωθείσα και αυξηθείσα. Εν Παρισίοις, κατά μήνα Απρίλλιον 1823. Μεταφρασθέν εκ του Γαλλικού ομού με το περί της Ελλάδος υπόμνημα του Κυρίου Σχιατωβριάν, παρά του Ν. Σπηλιάδου. Και εκδοθέν κατά μήνα Φεβρουάριον 1826, φιλοτίμω δαπάνη των φιλομούσων συνδρομητών (έργο του Louis Pierre Édouard Bignon (1771-1841)).
  • Η ηθική εφαρμοσθείσα εις την πολιτικήν δια να χρησιμεύσει εις τας παρατηρήσεις επάνω εις τα ήθη των Γάλλων κατά τον ΙΘ. αιώνα. Παρά του Ε. Ζιούη, μέλους του προς τελείωσιν Τεχνών και επιστημών καταστήματος. Δευτέρα έκδοσις εν Παρισίοις. Τόμος Πρώτος και Δεύτερος 1822, Μεταφρασθέν εκ του Γαλλικού παρα του Ν. Σπηλιάδου και εκδοθέν κατά το ᾳωκη΄ (έργο του Victor Joseph Étienne, επιλεγόμενου και de Jouy (1764-1846)).

Τέλος,

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η ζωή και το έργον του Νικολάου Σπηλιάδου : γραμματέως της Επικρατείας επί Καποδιστρίου (1785-1867), Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος, Αθήνα 1971

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 117491098. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2021.
  2. thesaurus.cerl.org/record/cnp01087238. Ανακτήθηκε στις 2  Αυγούστου 2018.
  3. (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 117491098. Ανακτήθηκε στις 17  Ιουλίου 2021.
  4. Νικόλαος Σκουφάς, Βιογραφία, Encyclopaedia of the Hellenic World, ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2010
  5. Σπηλιάδης Νικόλαος (1785–1862) Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010
  6. Η διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, 3 Μαΐου 1841 Αρχειοθετήθηκε 2010-10-17 στο Wayback Machine., δημοσιευμένη από τον ιστορικό Τάκη Χ. Κανδηλώρο: «Η διαθήκη του Κολοκοτρώνη», Αρκαδική Επετηρίς 2, 1906.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]