Νικόλαος Ρενιέρης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Νικόλαος Ρενιέρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1758 Επαρχία Κισσάμου |
| Θάνατος | 1847 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός ιατρός φαρμακοποιός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πληρεξούσιος γερουσιαστής Φιλικός |
Ο Νικόλαος Ρενιέρης (1758;-1847) ήταν Κρητικός αγωνιστής, Φιλικός και πολιτικός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νικόλαος Ρενιέρης γεννήθηκε στα 1758 στη θέση Παλαιά Ρούματα Χανίων της περιοχής Κισσάμου, καταγόμενος, σύμφωνα με τον Σάθα από την βενετική οικογένεια των Renier, της οποίας κάποιος κλάδος είχε εγκατασταθεί στα Παλαιά Ρούματα. Εκεί οι Renier έχτισαν μια πολυτελή έπαυλη και έδωσε την ονομασία στην περιοχή Αρχοντικά.
Η εύρεση θησαυρού από την οικογένεια του Νικολάου, του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει στην Πίζα, Ιατρική.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στα Χανιά και εργάστηκε τόσο ως ιατρός όσο και ως φαρμακοποιός, στη συνοικία Πηγαδάκι. Η δράση του ήταν πολυσχιδής, όχι μόνο επιστημονική, αλλἀ και κοινωνική-φιλανθρωπική, εκπαιδευτική (ήταν δάσκαλος στα Χανιά) και φιλεκπαιδευτική, αφού ίδρυσε και χρηματοδότησε ένα σχολείο.
Στα 1819 μυείται στη Φιλική Εταιρεία από τον Καλλίνικο Βερριαίο. Με την έναρξη της Επανάστασης στέλνει πρώτα την οικογένειά του (νυμφευμένος με τη Μαρία Δανέζη και πατέρας δύο παιδιών, ενός γιου και μιας κόρης), στα Κύθηρα και έπειτα τους ακολουθεί και αυτός.
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επαρχία Σελίνου τον διορίζει πληρεξούσιό της στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, ενώ η Γ'Εθνοσυνέλευση, μετά και από πρόταση του Κολοκοτρώνη, πρόεδρο της βουλής. Η επιλογή του προσώπου του είχε να κάνει με την ουδετερότητά του και με το ότι ήταν ξένος με τις «αναπτυχθείσας εις την Πελοπόννησον φιλοδοξίας και αντιζηλίας»[1], Με αυτή του την ιδιότητα υποδέχεται τον Καποδίστρια[2]. Ακολούθως γίνεται μέλος της Εθνικής Επιτροπής της Συνελεύσεως και διορίζεται από τον Καποδίστρια στο Πανελλήνιο.
Προτρέπει τους Κρητικούς για ενότητα και τον Απρίλιο του 1826 απέστειλε υπόμνημα στον Στράτφορντ Κάνιγκ, πρέσβη της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη, ζητώντας την προστασία του για το Κρητικό ζήτημα. Τον Οκτώβριο του 1829 ανέλαβε τη θέση του Αρμοστή της Ελληνικής Κυβερνήσεως στην Κρήτη.
Αρμοστεία στην Κρήτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνοδευόμενος από τον γιο του, αξιωματικό του ελληνικού στρατού και τον στρατηγό Γεώργιο Τσουδερό, προσπαθεί να υποθάλψει επαναστατικό κλίμα στο νησί. Ενισχύει με πολεμοφόδια τους ντόπιους, εκπαιδεύοντάς τους στρατιωτικά παράλληλα, ενώ προσπαθεί να κάμψει το απείθαρχο των Σφακιανών, συγκρουόμενος μαζί τους. Τελικά η Κρήτη περιέρχεται στους Αιγύπτιους και ο ίδιος αναχωρεί για την Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1830.
Ύστερα χρόνια και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συμμετέχει στην Φιλορθόδοξη Εταιρεία, η οποία είχε αλυτρωτικά σχέδια και ήθελε τον Όθωνα ορθόδοξο, και λόγω της συμμετοχής του αυτής τον Δεκέμβριο του 1839 συλλαμβάνεται. Ο Ρενιέρης ανήκε στο μεσαίον κόμμα ή το λεγόμενο «Ρωσικό». Έγινε μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας, συμμετείχε στην επιτροπή σύνταξης του Συντάγματος του 1844 και υπήρξε μέλος της Γερουσίας.
Πέθανε στις 14 Νοεμβρίου του 1847 σε ηλικία 90 ετών κι αφού είχαν πεθάνει ο γιος και τα εγγόνια του.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Κόκκινος 1959, σελ. 123
- ↑ Κόκκινος 1959, σελ. 401
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πλουμίδης, Γεώργιος (1981). «Βιογραφικά του Νικόλαου Ρενιέρη». Πεπραγμένα του Δ΄ Διεθνούς Κρητολογικού Συνεδρίου (Ηράκλειο 29 Αυγούστου-3 Σεπτεμβρίου 1976), Τόμος Γ΄ Νεώτεροι χρόνοι. Αθήνα: Πανεπιστήμιον Κρήτης. σελίδες 195–200.
- Κόκκινος, Διονύσιος (1959). Η Ελληνική Επανάστασις. 11. Αθήνα: Εκδόσεις Μέλισσα.