Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικόλαος Δαμαλάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικόλαος Δαμαλάς
Ο Νικόλαος Δαμαλάς στο Ημερολόγιον Σκόκου του 1893
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Νικόλαος Δαμαλάς (Ελληνικά)
Γέννηση1842[1]
Αθήνα
Θάνατος21 Ιανουαρίουιουλ. / 2  Φεβρουαρίου 1892γρηγ. ή 1892[1]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πανεπιστήμιο Φρειδερίκου και Αλεξάνδρου των Έρλανγκεν-Νυρεμβέργης
Πανεπιστήμιο της Λειψίας
Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου
θεολόγος
ΕργοδότηςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1867–1892)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρύτανης (1878–1879, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Ο Νικόλαος Δαμαλάς (18422 Φεβρουαρίου 1892) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1842, έχοντας καταγωγή από τη Χίο. Από την ηλικία των 16 ετών σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια του Έρλανγκεν (όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας το 1863), της Λειψίας και του Λονδίνου.[2] Όταν επέστρεψε, διορίστηκε έκτακτος καθηγητής (1867) και αργότερα τακτικός (1872) στην έδρα της ερμηνευτικής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρέμεινε στη θέση αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του.[3] Διετέλεσε 4 φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής (1873-1874, 1883-1884, 1887-1888 και 1891-1892)[4] ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1878-1879[5] υπήρξε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα συνέδρια και διετέλεσε βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο το διάστημα 1876-1877.[3] Απεβίωσε στην Αθήνα[6] στις 21 Ιανουαρίου 1892.[3]

Ήταν υποστηρικτής της ένωσης της Παλαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθόδοξη. Οι διαλέξεις του ήταν πολυπληθείς και υποστήριζε τη γραμματική και ιστορική ερμηνεία των γραφών,[2] ενώ διακήρυττε την κοινωνική και ηθική σημασία της θρησκευτικής επιστήμης[7]. Έγραψε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων και τα εξής[8]:

  • Τη δογματική διατριβή «Περί άρχων».
  • «Περί των σχέσεων της Αγγλικανικής Εκκλησίας προς την Ορθόδοξον», 1867
  • «Επαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην»..
  • «Ερμηνεία των τριών πρώτων Ευαγγελίων»
  • «Ορθόδοξος χριστιανική κατήχησις»
  • Επίσης, την περίοδο 1881-1889 εξέδωσε τους τρεις τελευταίους τόμους των Κατάλοιπων Κοραή.[9]
  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no99022522. Ανακτήθηκε στις 9  Αυγούστου 2024.
  2. 2,0 2,1 «Δαμαλάς, Νικόλαος (1842-1892) | ΕΚΠΑ». chronologio.uoa.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. 3,0 3,1 3,2 Μπαλάνος, σελ. 9
  4. «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2016. 
  5. «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 26. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-11-10. 
  6. «Πανδέκτης: Δαμαλάς Νικόλαος». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2016. 
  7. Παπαθεοδώρου, Γιάννης (Νοέμβριος 2004). «Η αμαρτωλή Ιωάννα και το σκάνδαλο της Γραφής». Νέα Εστία (τχ. 1772): σ. 630. http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=185166&code=6507. Ανακτήθηκε στις 2016-11-10. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. «Δαμαλάς, Νικόλαος». www.ygeiaonline.gr. Εκδοτική Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2016. 
  9. Μπαλάνος, Δημήτριος Σ. (1 Δεκεμβρίου 1937). «Συνοπτική Ιστορία των Πανεπιστημιακών Σχολών - Α΄ Θεολογική Σχολή». Νέα Εστία (263): 1768. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-05-22. https://web.archive.org/web/20220522210256/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=63846&code=8485. Ανακτήθηκε στις 2016-11-10. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]