Νατάλια Μακάροβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νατάλια Μακάροβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Οκτωβρίου 1940[1][2]
Αγία Πετρούπολη[3][4]
ΚατοικίαΑγία Πετρούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΑκαδημία Μπαλέτου Βαγκάνοβα (έως 1959)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχορεύτρια μπαλέτου[5][6]
χορογράφος
ballet master
ηθοποιός[7][8]
παραστασιακός καλλιτέχνης
ΕργοδότηςΘέατρο Μαριίνσκι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςTheatre World Special Award (1983)[9]
Drama Desk Award for Outstanding Actress in a Musical (1983)
Βραβείο Τόνυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ (1983)
Βραβείο Λόρενς Ολίβιε Καλύτερης ηθοποιού σε μιούζικαλ (1984)
βραβείο Κένεντι (2012)
Αξιόλογος Καλλιτέχνης της ΡΣΟΣΔ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Νατάλια Ρομανόβνα Μακάροβα (Ρωσικά: Ната́лия Рома́новна Мака́рова (21 Νοεμβρίου 1940) είναι Ρωσίδα μπαλαρίνα και χορογράφος.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μακάροβα γεννήθηκε στο Λενινγκράντ (τωρινή Αγία Πετρούπολη) της Σοβιετικής Ένωσης. Σε ηλικία 12 ετών, πέρασε από οντισιόν για τη Σχολή χορού των Μπαλέτων Κίροφ[σημ. 1] και έγινε δεκτή, αν και οι περισσότεροι μαθητές αρχίζουν τη σχολή σε ηλικία 9 ετών.[10]

Η Μακάροβα έγινε μόνιμο μέλος των μπαλέτων Κίροφ[σημ. 2] στην Αγία Πετρούπολη από το 1956 έως το 1970, αποκτώντας το καθεστώς της πρώτης μπαλαρίνας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.[11] Οι σημαντικότεροι ρόλοι της ήταν της Ζιζέλ στο ομώνυμο μπαλέτο, της Άσπρης Γάτας, της νεράιδας Candide και αργότερα της Πριγκίπισσας Αυγής στην Ωραία Κοιμωμένη, της Ιουλιέτας στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, της Οντέτ/Οντίλ στη Λίμνη των κύκνων, της Γκαμζάττι στη Μπαγιαντέρα, της Σταχτοπούτας στο ομώνυμο μπαλέτο, της Ραϊμόντας στο ομώνυμο μπαλέτο κ.ά.

Αυτομόλησε στη Δύση στις 4 Σεπτεμβρίου 1970, ενώ βρισκόταν σε περιοδεία με τα Κίροφ στο Λονδίνο. Μετά την αυτομόλησή της, η Μακάροβα εργάστηκε κυρίως στο American Ballet Theatre της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης και στο Βασιλικό Μπαλέτο στο Λονδίνο.[12] Συνεργάστηκε από το 1981 μέχρι το 1985 με το Εθνικό Μπαλέτο της Μασσαλίας και τον χορογράφο Ρολάν Πετί, ο οποίος ανέβασε ειδικά για εκείνη το μπαλέτο «The Blue Angel». Έχει χορέψει επανειλημμένα με τους σημαντικότερους θιάσους μπαλέτου όπως η Γερμανική Όπερα, το Μπαλέτο του Αμβούργου, το Μπαλέτο της Στουτγάρδης, το Βασιλικό Σουηδικό Μπαλέτο, το Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά, η Όπερα του Παρισιού και άλλα.[10]

Στο American Ballet Theatre το ρεπερτόριό της περιλάμβανε τα εξής: Κοππέλια, Η κακοφυλαγμένη κόρη, Η Μπαγιαντέρα, Το Βασίλειο των Σκιών, Η Συλφίδα, Δον Κιχώτης, Καρυοθραύστης, Ραϊμόντα (Γ’ Πράξη), Ιεροτελεστία της Άνοιξης, Το Πουλί της Φωτιάς, Ζιζέλ, Η λίμνη των κύκνων, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Η Ωραία Κοιμωμένη, Κήπος υακίνθων, Σκοτεινές ελεγείες, Pillar of Fire (τα τρία τελευταία του Άντονυ Τιούντορ) κ.ά.

Στο Βασιλικό Μπαλέτο το ρεπερτόριό της απαρτιζόταν από τα εξής μπαλέτα: Η λίμνη των Κύκνων, Ζιζέλ, Η Ωραία Κοιμωμένη, Οι Συλφίδες, Το τραγούδι της γης, Ένας μήνας στην Εξοχή[13], Σταχτοπούτα, Les Biches, L'histoire de Manon, Ρωμαίος και Ιουλιέτα κ.ά.

Το 1974 εργάστηκε για πρώτη φορά ως χορογράφος, ανεβάζοντας την παράσταση Το Βασίλειο των Σκιών, τμήμα του μπαλέτου Η Μπαγιαντέρα για το θίασο του American Ballet Theatre. Το 1980 ανέβασε ολόκληρο το έργο και αυτή η εκδοχή της ανέβηκε τα επόμενα χρόνια από πολλούς θιάσους μπαλέτου σε όλον τον κόσμο.[10] Η Μπαγιαντέρα παρουσιάστηκε και στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο του 2006 από το Βασιλικό Μπαλέτο της Σουηδίας.[14]

Τον Δεκέμβριο του 1982 , η Μακάροβα έκανε το ντεμπούτο της ως δραματική ηθοποιός στο Μπρόντγουέι στο μιούζικαλ On Your Toes του πολυβραβευμένου συνθέτη Ρίτσαρντ Ρότζερς[σημ. 3], με ενσωματωμένο στην πλοκή του μιούζικαλ το μπαλέτο Slaughter on Tenth Avenue σε χορογραφία του Ζορζ Μπαλανσίν. Για το ρόλο της σε αυτή την παράσταση, η Μακάροβα έλαβε πολλά αναγνωρισμένα διεθνή βραβεία.[15]

Στα χρόνια της περεστρόικα ξεκίνησε η σταδιακή επιστροφή της Μακάροβα στην πατρίδα της. Στις 6 Αυγούστου 1988, για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια, εμφανίστηκε μαζί με τα μπαλέτα Κίροφ στο Λονδίνο, στο ρόλο της Οντέτ στη Λίμνη των Κύκνων.[16] Το 1989 επέστρεψε στην χώρα της μετά από σχεδόν 20 χρόνια, και χόρεψε πάλι στο Λένινγκραντ. Τον Ιανουάριο του 1991, συμμετείχε σε παραστάσεις στην πατρίδα της και έπειτα από αυτό, αποσύρθηκε από το χορό, δωρίζοντας τα παπούτσια και τα κοστούμια της στο Μουσείο Κίροφ. Αποσύρθηκε από τον χορό λόγω συσσωρευμένων τραυματισμών, ειδικά στα γόνατά της.

Το 1991, η Μακάροβα συνέχισε την καριέρα της ως δραματική ηθοποιός, παίζοντας στο ρόλο της Μεγάλης Δούκισσας Τατιάνα Πέτροβνα στο έργο Tovarich, πρώτα στο θεατρικό φεστιβάλ του Chichester και στη συνέχεια στη σκηνή του Θέατρου Πικαντίλι στο Λονδίνο.[12] Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε παραμύθια για παιδιά στα ρωσικά και τα αγγλικά: "The Snow Queen", "The Frog Princess" και "The Firebird". Το 1992 έπαιξε το ρόλο της Gittel σε έργο του Roman Viktyuk βασισμένο στο έργο του William Gibson Two for the Seesaw.[17] Το 1995 συμμετείχε στη Ρώμη στο Φεστιβάλ Μνήμης του Φεντερίκο Φελίνι. Την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της παράστασης The Restless Spirit βασισμένη στο έργο του Νόελ Κάουαρντ με τη Μακάροβα στο ρόλο της Ελβίρας στο θεατρικό φεστιβάλ του Chichester. Το 1997 έπαιξε τη Λίνα στο έργο Misalliance[18] του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και το 1998 έπαιξε ως Λίντια Λοπόκοβα στο έργο Wooing in Absence βασισμένο στα ερωτικά γράμματα της μπαλαρίνας Λίντια Λοπόκοβα και του Τζων Μέυναρντ Κέυνς.

Η Μακάροβα διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ, ασχολείται με φιλανθρωπικό έργο, συμμετέχει σε διάφορα θεατρικά έργα και επιμελείται τις χορογραφίες κλασικών μπαλέτων στις σκηνές διαφόρων θεάτρων σε όλο τον κόσμο.[12]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μακάροβα έχει παντρευτεί τρεις φορές. Από τον τρίτο της γάμο με τον βιομήχανο Edward Karkar απέκτησε έναν γιο, τον Αντρέι. [19]

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Τέως Αυτοκρατορική Σχολή Μπαλέτου, νυν Ακαδημία Ρώσικου Μπαλέτου Αγκριπίνα Βαγκάνοβα
  2. ↑ Τέως Αυτοκρατορικά Μπαλέτα, νυν Μπαλέτα Μαριίνσκι
  3. ↑ Δημιουργός, μαζί με τον Όσκαρ Χάμερσταϊν, των εξαιρετικά επιτυχημένων μιούζικαλ Οκλαχόμα! (1943), Ο Βασιλιάς κι εγώ (1951), Η μελωδία της ευτυχίας (1959), που αργότερα μεταφέρθηκαν με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica» (Βρετανικά αγγλικά) Encyclopædia Britannica Inc.. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2017.
  3. ↑ www.independent.co.uk/news/obituaries/nathalie-krassovska-6152419.html.
  4. ↑ famousdude.com/8346-natalia-makarova.html.
  5. ↑ www.worldatlas.com/webimage/countrys/europe/russia/rufamous3.htm.
  6. ↑ www.worldatlas.com/webimage/countrys/asia/russia/rufamous3.htm.
  7. ↑ www.playbillvault.com/Show/Detail/5246/On-Your-Toes.
  8. ↑ famousdude.com/period/1-before-1949-11/.
  9. ↑ www.theatreworldawards.org/past-recipients.html.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Natalia Makarova». Τhe Kennedy Center. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  11. ↑ Amy Tikkanen. «Natalia Makarova». Encyclopaedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2024. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Natalia Makarova». American Ballet Theatre. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  13. ↑ «Natalia Makarova - A month in a country». YouTube. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  14. ↑ «Ναταλία Μακάροβα με «Μπαγιαντέρα»». Η Καθημερινή. 26 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  15. ↑ «Natalia Makarova's hilarious speach for her 1983 Tony Award» (στα Αγγλικά). YouTube. 1983. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  16. ↑ «Natalia Makarova, 18 years after her defection, danced with the Kirov again in 1988». YouTube. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  17. ↑ Natalia Makarova (1990). «The Snow Queen» (στα Αγγλικά). YouTube. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  18. ↑ «Makarova Glides Through Chichester Misalliance, Sept. 6». PLAYBILL. 3 Σεπτεμβρίου 1997. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  19. ↑ «Edward Karkar & Andrei Karkar». ERAS Holdings. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νατάλια_Μακάροβα&oldid=10459293"