Νίκος Κρανιδιώτης

Νίκος Κρανιδιώτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Νίκος Κρανιδιώτης (Ελληνικά)
Γέννηση	25 Νοεμβρίου 1911; Κερύνεια
Θάνατος	24 Αυγούστου 1997; Αθήνα
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Κύπρος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ελληνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά; Αγγλικά
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών; Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης; συγγραφέας; ποιητής; δοκιμιογράφος
Οικογένεια
Τέκνα	Γιάννος Κρανιδιώτης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (από 1977)
Υπογραφή
	δεδομένα

Ο Νίκος Κρανιδιώτης (1911–1997) ήταν Κύπριος διπλωμάτης, συγγραφέας και ποιητής. Απέκτησε το προσωνύμιο ποιητής της Κερύνειας.^[2]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νίκος Κρανιδιώτης γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1911 στην Κερύνεια της Κύπρος, και πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Κρανιδιώτης. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μεταξύ 1928 και 1932 και διεθνείς σχέσεις στο Κέντρο Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Επέστρεψε στην Κύπρο όπου και δίδαξε σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης από το 1937 έως το 1956. Υπήρξε γυμνασιάρχης στην Κερύνεια, γενικός γραμματέας της Εθναρχίας της Κύπρου το 1952 και γραμματέας της Β΄ και Γ΄ Παγκύπριας Εθνοοσυνέλευσης το 1954 και το 1955 αντίστοιχα. Η επαναστατική του δράση είχε ως αποτέλεσμα τη φυλάκισή του από τις αγγλικές αρχές της Κύπρου στις φυλακές της Ομορφίτας και της Κοκκινοτριμιθιάς (1956–1957).^[3]^[4]^[5]

Μετά την αποφυλάκισή, o Μακάριος τον διόρισε Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, μία θέση που αρνήθηκε και μετέβη στην Αθήνα. Μετά από παρότρυνση του Μακάριου εξελέγη σύμβουλος της Εθναρχίας. Μέσω της θέσης του αυτής συμμετείχε σε πολλές διεθνείς αποστολές, ενώ έγινε πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα, με διαπίστευση για τα Βαλκάνια και την Ιταλία. Ήταν ένα από τα κύρια μέλη της αντιπροσωπείας της Κύπρου την 13η και 14η γενική διάσκεψη της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, κατήγγειλε και συγκρούστηκε με το καθεστώς λόγω της στάσης που έδειξε αυτό στο ζήτημα της Κύπρου. Από το 1968 έως το 1979 ήταν πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Βυζάκα, και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, εκ των οποίων το ένα ήταν ο πολιτικός Γιάννος Κρανιδιώτης.^[3] Πέθανε στην Αθήνα από ανακοπή καρδιάς στις 24 Αυγούστου 1997 και τάφηκε στην Κύπρο.^[5]^[2]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1934 ίδρυσε, και μεταξύ 1948 και 1956 διηύθυνε το περιοδικό Κυπριακά Γράμματα, ενώ από το 1949 υπήρξε διευθυντής του επισήμου οργάνου της Εθναρχίας, Ελληνική Κύπρος. Συνεργάστηκε με πληθώρα περιοδικών και εφημερίδων της Κύπρου και της Αθήνας, καθώς και με τις ελληνικές εγκυκλοπαίδειες Πυρσός και Ήλιος. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1951 και στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται ποιητικά έργα, πεζογραφία καθώς και μελέτες και δοκίμια φιλολογικού και πολιτικού περιεχομένου.^[3]

Του απονεμήθηκαν αρκετά βραβεία και τίτλοι. Το 1974 έλαβε το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθήνών για το έργο Επιστροφή, ενώ το 1989 έλαβε το Κυπριακό Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το σύνολο του έργου του. Ακόμη του απονεμήθηκαν ο Μεγαλόσταυρος του τάγματος Γεωργίου Α΄, ο Μεγαλόσταυρος Λεοπόλδου Β΄, το Χρυσό μετάλλιο του Πάπα Παύλου ΣΤ΄, ο Χρυσός Σταυρός του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο Ταξιάρχης του τάγματος του Ιππέως της Μαδάρας και το παράσημο του Σταυρού Α΄ τάξεως του αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας. Από το 1977 ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, επίτιμος πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών της Κύπρου, Εταίρος της του Κέντρου Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών, της Ομοσπονδίας Ελλήνων Επιστημόνων της Γερμανίας και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.^[3]^[5]

Στα έργα του περιλαμβάνονται τα εξής:

Πεζογραφία

Χρονικά (διηγήματα), 1945
Μορφές του μύθου, 1954
Διηγήματα, 1994

Ποίηση

Σπουδές, 1951
Επιστροφή, 1974
Ποιήματα, 1974
Ταξίδι στο νησί του νότου, 1983
Ο μικρός μας κόσμος, 1986
Ποίηση (1951-1986), 1988
Η μεγάλη άνοιξη
Γενέθλια γη· Ποιήματα, 1988
Ποίηση Β΄ (1987-1995), 1995

Μελέτες - Δοκίμια

Το νεοελληνικό θέατρο, 1950
Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης, 1955
Η Κύπρος εις τον αγώνα της ελευθερίας, 1958
Ο εθνικός χαρακτήρ της κυπριακής λογοτεχνίας, 1958
Εισαγωγή στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, 1964
Κύπρος - Ελλάς, 1966
Η κυπριακή ποίηση, 1969
Τα κυπριακά γράμματα, 1970
Οι προτεινόμενες λύσεις και η έννοια του ανεξαρτήτου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους, 1975
The Cyprus problem, 1975
Ακανθώδης πορεία - Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, 1978
Δύσκολα χρόνια - Κύπρος 1950-1960, 1982
Οι διεθνείς διαστάσεις του κυπριακού, 1983
Ανοχύρωτη πολιτεία - Κύπρος 1960 – 1974, 1985
Δύο κρίσιμες φάσεις του Κυπριακού, 1986
Οι διαπραγματεύσεις Μακαρίου Χάρντιγκ 1955 - 1956, 1987
Ο αυριανός κόσμος· Δοκίμια.
Δοκίμια· Προβληματισμοί, σκέψεις και μελέτες γύρω από την πολιτική και πνευματική ζωή της Κύπρου, 1994

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12450747r.
↑ ^2,0 ^2,1 «Στην Κύπρο θα ταφεί ο Νίκος Κρανιδιώτης». Τα Νέα. 1997-08-25. https://www.tanea.gr/1997/08/25/greece/stin-kypro-tha-tafei-o-nikos-kranidiwtis/. Ανακτήθηκε στις 2020-06-04.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών - Κρανιδιώτης Νίκος». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.
↑ «Κρανιδιώτης, Νίκος (Κερύνια Κύπρου, 1911 - Αθήνα, 1996)». Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. 5. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1983-1988, σελ. 85. https://www.greekencyclopedia.com/kranidiwtis-nikos-kerynia-kyproy-1911-athina-1996-p3346.html.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Μόσχος, Ε. Ν. (15 Σεπτεμβρίου 1997). «Τα γεγονότα και τα ζητήματα - Νίκος Κρανιδιώτης». Νέα Εστία 142 (1685): 1359-1360. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-06-04. https://web.archive.org/web/20200604164600/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=171135&code=8514. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα του Νίκου Κρανιδιώτη σε λογοτεχνικά περιοδικά Αρχειοθετήθηκε 2020-06-04 στο Wayback Machine.

[537aba121f362806303300c070514bf485447f39-1] 1,0 ^1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12450747r.

[nea-2] 2,0 ^2,1 «Στην Κύπρο θα ταφεί ο Νίκος Κρανιδιώτης». Τα Νέα. 1997-08-25. https://www.tanea.gr/1997/08/25/greece/stin-kypro-tha-tafei-o-nikos-kranidiwtis/. Ανακτήθηκε στις 2020-06-04.

[ekebi-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών - Κρανιδιώτης Νίκος». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.

[4] «Κρανιδιώτης, Νίκος (Κερύνια Κύπρου, 1911 - Αθήνα, 1996)». Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. 5. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1983-1988, σελ. 85. https://www.greekencyclopedia.com/kranidiwtis-nikos-kerynia-kyproy-1911-athina-1996-p3346.html.

[neaestia-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Μόσχος, Ε. Ν. (15 Σεπτεμβρίου 1997). «Τα γεγονότα και τα ζητήματα - Νίκος Κρανιδιώτης». Νέα Εστία 142 (1685): 1359-1360. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-06-04. https://web.archive.org/web/20200604164600/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=171135&code=8514. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]