Μωρίς ντε Βλαμένκ

Μωρίς ντε Βλαμένκ
Ο Μωρίς ντε Βλαμένκ (δεξιά) και ο Αντρέ Ντεραίν το 1942
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Maurice Edmond Devlaminck (Γαλλικά)
Γέννηση	4  Απριλίου 1876 Παρίσι
Θάνατος	11  Οκτωβρίου 1958 Rueil-la-Gadelière
Τόπος ταφής	d:Q110339555
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος συγγραφέας γλύπτης ποιητής σκιτσογράφος κεραμουργός χαράκτης
Αντιπρόσωπος	Artists Rights Society
Αξιοσημείωτο έργο	Bords de Seine d:Q17490919 d:Q17490930
Επηρεάστηκε από	Βίνσεντ βαν Γκογκ Πωλ Σεζάν
Περίοδος ακμής	1891 - 1958
Οικογένεια
Σύζυγος	Berthe Combe (από 1928)
Τέκνα	Madeleine Berly-Vlaminck
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μωρίς ντε Βλαμένκ (γαλλικά: Maurice de Vlaminck), 1876 - 1958, ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και συγγραφέας. Μαζί με τον Αντρέ Ντεραίν και τον Ανρί Ματίς είναι οι εισηγητές του κινήματος Φωβ, μιας ομάδας καλλιτεχνών που από το 1904 έως το 1908 πειραματίστηκαν στη χρήση των έντονων χρωμάτων.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Μωρίς ντε Βλαμένκ γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1876 στο Παρίσι. Ο πατέρας του ήταν Φλαμανδός και δίδασκε βιολί και η μητέρα του καταγόταν από τη Λωρραίνη και δίδασκε πιάνο. Από τον πατέρα του έμαθε να παίζει βιολί. Πέρασε πολλά χρόνια στο Σατού, από το 1893 έως το 1905, όπου δημιούργησε τους πρώτους πίνακες στα τέλη της εφηβείας του γύρω στο 1893, αλλά αρχικά έβγαζε τα προς το ζην ως βιολονίστας και, μερικές φορές, ως επαγγελματίας ποδηλάτης. Παντρεύτηκε το 1896 με τη Σουζάν Μπερλί, με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες. Αν και μαθήτευσε κοντά σε ζωγράφο στο Σατού, ουσιαστικά ήταν αυτοδίδακτος και αρνήθηκε να ακολουθήσει ακαδημαϊκές σπουδές ή να αντιγράψει σε μουσεία για να μην χάσει ή αποδυναμώσει την έμπνευσή του.

Το οίκημα όπου στεγάζονταν το εργαστήριο στο Σατού

Το σημείο καμπής στη ζωή του ήταν μια τυχαία συνάντηση στο τρένο για το Παρίσι προς το τέλος της θητείας του στο στρατό. Ο Βλαμένκ, τότε 23 ετών και ήδη ενεργός σε αναρχικούς κύκλους στο Παρίσι, συνάντησε έναν επίδοξο καλλιτέχνη, τον Αντρέ Ντεραίν, με τον οποίο σύναψε μια δια βίου φιλία. Όταν ο Βλαμένκ ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία το 1900, οι δυο τους νοίκιασαν ένα εργαστήριο μαζί στο Σατού, για ένα χρόνο πριν ο Ντεραίν φύγει για να κάνει τη δική του στρατιωτική θητεία. Το 1902 και το 1903, περνώντας δύσκολη οικονομικά περίοδο, έγραψε αρκετά πορνογραφικά μυθιστορήματα εικονογραφημένα από τον Ντεραίν. Ζωγράφιζε την ημέρα και κέρδιζε τα προς το ζην παραδίνοντας μαθήματα βιολιού και παίζοντας μουσική σε κέντρα τη νύχτα.

Το 1905 συμμετείχε στο Σαλόνι των Ανεξάρτητων και στην έκθεση του Φθινοπωρινού Σαλόν. Όταν ο κριτικός τέχνης Λουί Βωξέλ είδε τους τολμηρούς πίνακες των Βλαμένκ, Ανρί Ματίς, Αντρέ Ντεραίν, Αλμπέρ Μαρκέ, Κέες φαν Ντόνγκεν, Σαρλ Καμουέν και Ζαν Πουί, απαξίωσε τους ζωγράφους αποκαλώντας τους «fauves» (άγρια ​​θηρία), δίνοντας έτσι στην τεχνοτροπία τους το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή, Φωβισμός.

Το 1906 ο έμπορος τέχνης Αμπρουάζ Βολάρ αγόρασε όλα τα έργα του Βλαμένκ και του αφιέρωσε μια έκθεση το 1908. Είναι η εποχή που σύχναζε στο Μπατώ-Λαβουάρ στη Μονμάρτρη, όπου πήγαινε με τον Ντεραίν και συναντούσε τον κύκλο καλλιτεχνών που έμεναν εκεί.Το 1911, ταξίδεψε στο Λονδίνο και ζωγράφισε τον Τάμεση. Το 1913 ζωγράφισε ξανά με τον Ντεραίν στη Μασσαλία και στην παραθαλάσσια Μαρτίγκ. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς είχε ήδη τρία παιδιά, παρέμεινε στο Παρίσι και άρχισε να γράφει ποίηση. Χώρισε και παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, Μπερτ Κομπ, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες. Το 1925 εγκαταστάθηκε στο Ρυέιγ-λα-Γκαντελιέρ, ένα μικρό χωριό νοτιοδυτικά του Παρισιού. Από το 1925 ταξίδεψε σε όλη τη Γαλλία, αλλά συνέχισε να ζωγραφίζει κυρίως κατά μήκος του Σηκουάνα, κοντά στο Παρίσι. Συνέχισε επίσης να γράφει ποίηση, μυθοπλασία και απομνημονεύματα, φιλοτέχνησε ξυλογραφίες και λιθογραφίες και εικονογράφησε μια σειρά από βιβλία.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Νοέμβριο του 1941, ο Βλαμένκ επισκέφθηκε τη Γερμανία σε ταξίδι που οργανώθηκε από το Γραφείο Προπαγάνδας. Κατά την επιστροφή του, τον Ιούνιο του 1942, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Ελεύθερες απόψεις… για τη ζωγραφική» όπου κατηγόρησε τον Πάμπλο Πικάσο ότι από το 1900 έως το 1930 έσυρε τη γαλλική ζωγραφική «σε ένα θανατηφόρο αδιέξοδο, σε μια απερίγραπτη σύγχυση».

Ο Βλαμένκ πέθανε στο Ρυέιγ-λα-Γκαντελιέρ στις 11 Οκτωβρίου 1958.

Τεχνοτροπία - Έργο

Οι πρώιμες συνθέσεις του Βλαμένκ δείχνουν εξοικείωση με τους ιμπρεσιονιστές, αρκετοί από τους οποίους είχαν ζωγραφίσει στην ίδια περιοχή τις δεκαετίες του 1870 και του 1880. Υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Βαν Γκογκ και εμπνεύστηκε συχνά από τους πίνακές του. Από τον ιμπρεσιονισμό μετακινήθηκε στον φωβισμό, μια έκφραση τέχνης πιο επαναστατική, πιο αχαλίνωτη. Από το 1907, αντιλήφθηκε τα όρια του Φωβισμού και η κυρίαρχη επιρροή του ήταν ο Πωλ Σεζάν. Στράφηκε σε πιο ήπια ζωγραφική και οι συνθέσεις έγιναν όλο και πιο γεωμετρικές, χωρίς όμως να φθάσει στον κυβισμό, που τον έβρισκε πολύ εγκεφαλικό.

Από τις αρχές του 1915 η παλέτα του έγινε πιο σκοτεινή, προσεγγίζοντας τον εξπρεσιονιστικό ρεαλισμό. Το μεταγενέστερο έργο του παρουσιάζει πολλές τοπιογραφίες με θυελλώδεις ουρανούς χαρακωμένους από απειλητικά σύννεφα, χιονισμένους δρόμους με χαμόσπιτα, ή δέντρα που ταρακουνιούνται από τη θύελλα, μακριά όμως από τα εκθαμβωτικά χρώματα των αρχών του.

Ο Βλαμένκ παραμένει μια σημαντική προσωπικότητα του Φωβισμού και ένας από τους προδρόμους του εξπρεσιονισμού.

Σήμερα, τα έργα του βρίσκονται στις συλλογές του μουσείου Ορσέ στο Παρίσι, της πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ στο Λονδίνο, του Μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη και του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, μεταξύ άλλων.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Έργα του Μωρίς ντε Βλαμένκ σε βίντεο στο youtube (2:43)