Βουλανζερίτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειούχα |
| Χημικός τύπος | Pb5Sb4S11 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 5,8 - 6,3 gr/cm3 |
| Χρώμα | Γκριζογάλαζο μεταλλικό, γκρίζο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
| Κρύσταλλοι | Βελονοειδείς μήκους μέχρι 1 εκ. με ραβδώσεις |
| Υφή | Ινώδης, σπανιότερα συμπαγής, πτιλοειδής, ενίοτε δακτυλιοειδής |
| Διδυμία | Όχι |
| Σκληρότητα | 2,5 - 3 |
| Σχισμός | Σαφής κατά {100} |
| Θραύση | Ανώμαλη |
| Λάμψη | Μεταλλική, συνηθέστερα μεταξώδης |
| Γραμμή κόνεως | Καστανή έως γκρίζα |
| Πλεοχρωισμός | Ασθενέστατος |
| Διαφάνεια | Αδιαφανής |
| Παρατηρήσεις | Δεν φθορίζει. Αμαγνητικός |
| Ανευρίσκεται | Παγκοσμίως |
Ο Βουλανζερίτης (αγγλ. boulangerite) είναι θειούχο ορυκτό του μολύβδου και του αντιμονίου. Το όνομα του αποδόθηκε προς τιμήν του Γάλλου μεταλλειολόγου Charles Louis Boulanger (1810–1849), ο οποίος πρόσεξε πρώτος δείγματά του και τα εξέτασε.
Είναι ορυκτό που απαντά σε υδροθερμικές φλέβες χαμηλών ή μέσων θερμοκρασιών. Λόγω της υφής του να σχηματίζει συσσωματώματα που ομοιάζουν με σωρούς από πτίλα (πούπουλα), αποκαλείται, μαζί με τον τζεϊμσονίτη "feathered ore" (πτιλοειδές μετάλλευμα).
Παραλλαγή του μπουλανζερίτη αποκαλείται, επίσης πλυμοζίτης (plumosite) ακριβώς λόγω αυτής της υφής. Χρησιμοποιείται ως δευτερεύον μετάλλευμα αντιμονίου, ενώ λόγω των υφών του είναι περιζήτητος από συλλέκτες.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο σιδηροπυρίτης, ο σφαλερίτης, ο γαληνίτης, ο σιδηρίτης, ο αρσενοπυρίτης, ο αντιμονίτης και ο χαλαζίας.
Εμφανίζει παγκόσμια εξάπλωση. Ορισμένα κοιτάσματά του άξια μνείας είναι στη Γαλλία, στην Τοσκάνη της Ιταλίας (ορυχείο Bottino), τη Λαπωνία, τις περιοχές Västmanland και Bolinden στη Σουηδία, τα όρη Χαρτς και τη Βαυαρία της Γερμανίας, την Τρέπτσα της Σερβίας, την Τσεχία, τις ΗΠΑ (Πολιτείες Αϊντάχο, Μοντάνα, Κολοράντο), το Μεξικό (περιοχή Zacatecas), το Οντάριο του Καναδά, τη Γκάνα (περιοχή "Golden belt"), τη Ναμίμπια, την Κίνα, τη Νότια Ρωσία, την Αυστραλία και τη Βολιβία.
Στην Ελλάδα απαντά στην Πάνορμο της νήσου Τήνου, στα μεταλλεία Λαυρίου (περιοχές Λαύριο, Καμάριζα και Πλάκα), στα μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής (Στρατώνι, Μαδέμ Λάκκος) και στο κοίτασμα χαλκού - μολυβδαινίου στη Μαρώνεια Ροδόπης.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2