Μπερνάρ Αλπέρν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπερνάρ Αλπέρν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Bernard Halpern (Γαλλικά)
Γέννηση2  Νοεμβρίου 1904[1][2][3]
Ρωσική Αυτοκρατορία ή Τερνόπιλ[4]
Θάνατος23  Σεπτεμβρίου 1978[1][5][6]
14ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφαρμακολόγος
καθηγητής πανεπιστημίου[8]
ανοσολόγος
φαρμακοποιός
ερευνητής[9][10]
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1961–1975)[8]
Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικών Ερευνών[9]
Οικογένεια
ΤέκναΜαρί Κριστίν Αλπέρν
ΣυγγενείςΖαν Κλοντ Ζύλμπερσταϊν (γαμπρός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας
ΒραβεύσειςΧρυσό μετάλιο Γαλλικού Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (1971)[11][10]
Montyon Science Award (1945)
αργυρό μετάλλιο του CNRS (1956)[11]
δεδομένα

Ο Μπερνάρ Ναφταλί Αλπέρν (γαλλ. Bernard Naftali Halpern, 2 Νοεμβρίου 1904 – 23 Σεπτεμβρίου 1978) ήταν Γάλλος ιατρός, ανοσολόγος και αλλεργιολόγος, με καταγωγή από τους Εβραίους της Ουκρανίας. Το έργο του επικεντρώθηκε στη φυσιοπαθολογία και τη θεραπευτική των αλλεργικών νόσων, καθώς και στο δικτυοενδοθηλιακό σύστημα.

Βιογραφικά δεδομένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπερνάρ Αλπέρν γεννήθηκε στο χωριό Τάρνο-Ρούντα, στη σημερινή Ουκρανία, και είχε επτά αδέλφια. Με τον Μπερνάρ σε ηλικία ενός έτους, η οικογένεια εξορίσθηκε από το τσαρικό καθεστώς στη Σιβηρία, όπως και άλλοι Εβραίοι. Επέστρεψαν μετά την Επανάσταση στην Ουκρανία, αλλά το χωριό τους δέχθηκε επίθεση Κοζάκων[12] του Λευκού Στρατού το 1920, οπότε ο Μπερνάρ εγκατέλειψε οριστικά τη χώρα. Φθάνοντας με ένα τρένο Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου στην Πολωνία σε ηλικία 16 ετών, τελείωσε εκεί τη μέση εκπαίδευση, βιοποριζόμενος από την παράδοση μαθημάτων σε μικρότερους μαθητές. Μετανάστευσε τελικώς στη Γαλλία σε ηλικία 22 ετών και σπούδασε ιατρική, πρώτα στο Νανσύ και κατόπιν στο Παρίσι, εργαζόμενος ταυτοχρόνως στο Εργαστήριο Πειραματικής Βιολογίας του καθηγητή Γκωτρελε (Gautrelet) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου των Παρισίων. Εκεί σύντομα εξελίχθηκε από απλός βοηθός σε έναν από τους κυριότερους συνεργάτες του καθηγητή.

Παίρνοντας διδακτορικό το 1936, ο Αλπέρν θα ακολουθούσε πανεπιστημιακή σταδιοδρόμία, αλλά δεν κατόρθωσε να πάρει εγκαίρως τη γαλλική υπηκοότητα και έτσι βρήκε απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, συγκεκριμένα στα ερευνητικά εργαστήρια της εταιρείας Rhône-Poulenc, όπου ο Ντανιέλ Μποβέ (συνεργαζόμενος και με την Ανν-Μαρί Στωμπ του Ινστιτούτου Παστέρ) είχε μόλις (1937) ανακαλύψει τα πρώτα αντιισταμινικά φάρμακα[13]. Εξ αυτού, ήταν φυσικό και ο Αλπέρν να ασχοληθεί με αυτό το ερευνητικό πεδίο, όπου συνετέλεσε σημαντικά στην επιτυχία της εταιρείας. Εγκατέλειψε ωστόσο το Παρίσι εξαιτίας της εισβολής των ναζιστικών στρατευμάτων, καταφεύγοντας στην ελεύθερη ζώνη του γαλλικού Νότου, όπου ζούσε ασκώντας τη γενική ιατρική σε χωριό του Νομού Αρντές, μέχρι που το απαγόρευσε διάταξη του καθεστώτος του Βισύ. Κατά καλή του τύχη όμως η Rhône-Poulenc άνοιξε τότε εργαστήριο στη Λυών και ο Αλπέρν κατέφυγε εκεί, όπου εργαζόμενος το 1942 κατόρθωσε να ανακαλύψει την αντιισταμινική δράση της προμεθαζίνης, του μετέπειτα γνωστού φαρμάκου «Φενεργκάν», που μαζί με το «Αντεργκάν» υπήρξαν τα πρώτα αντιισταμινικά που δοκιμάσθηκαν κλινικά σε ανθρώπους.[14]. Αυτή η ανακάλυψη προσέλκυσε την προσοχή και των γερμανικών αρχών κατοχής, επειδή αυτές οι ουσίες είχαν την πρόσθετη ιδιότητα να επιτρέπουν την επιμήκυνση του χρόνου ζωής των φιαλών αίματος προς μετάγγιση. Ακολούθησε ένα διάστημα κατά το οποίο ο Αλπέρν είχε καταφύγει στην Ελβετία μαζί με τη σύζυγο και τα παιδιά τους.[15]

Μεταπολεμικώς, ο Αλπέρν έγινε διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) το 1948 και κατόπιν διευθυντής σπουδών στην École pratique des hautes études, ώσπου το 1961 εκλέχθηκε στην έδρα της Πειραματικής Ιατρικής στο Κολλέγιο της Γαλλίας, την οποία κατείχαν κατά το παρελθόν ινδάλματά του, όπως ο Κλοντ Μπερνάρ. Τότε το ερευνητικό και κλινικό του έργο λάβαιναν χώρα στο Νοσοκομείο Broussais. Μεταξύ των στενών συνεργατών του στην ύστερη αυτή σταδιοδρομία του συγκαταλέγεται και ο μετέπειτα (1980) κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Μπάρουτζ Μπινάσεραφ, που επέστρεψε στις ΗΠΑ μετά από οκτώ έτη συνεργασίας με τον Αλπέρν.

Ο Μπερνάρ Αλπέρν πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 73 ετών. Είχε εκλεγεί μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής της Γαλλίας το 1976 και της γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1964. Επίσης είχε τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο του CNRS το 1971 και με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119067576. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 25254.
  3. ↑ 3,0 3,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 24212. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
  4. ↑ (Πολωνικά) 90minut.pl. 38789. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2022.
  5. ↑ «Académie nationale de médecine» (Γαλλικά) 1671. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ «Annuaire prosopographique : la France savante» 112460. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ death certificate.
  8. ↑ 8,0 8,1 list of professors at Collège de France. www.college-de-france.fr/media/chaires-et-professeurs/UPL3451746530003663772_LISTE_DES_PROFESSEURS.pdf.
  9. ↑ 9,0 9,1 www.inserm.fr/portrait/histoire/bernard-halpern/.
  10. ↑ 10,0 10,1 www.cnrs.fr/fr/personne/bernard-halpern.
  11. ↑ 11,0 11,1 wikif.hypotheses.org/901.
  12. ↑ Bernard Halpern (1904-1978) Αρχειοθετήθηκε 2014-12-04 στο Wayback Machine. στο histcnrs.fr
  13. ↑ A.-M. Staub et D. Bovet: «Action protectrice des éthers phénoliques au cours de l'intoxication histaminique», C. r. séances Soc. biol., τόμ. 124 (1937), σσ. 547-549, και: «Action de la thymoxyéthyldiéthylamine (929 F) et des éthers phénoliques sur le choc anaphylactique du cobaye», C. r. séances Soc. biol., 1937, τόμ. 125, σσ. 818-823.
  14. ↑ B. Halpern: «Les antihistaminiques de synthèse: Essais de chimiothérapie des états allergiques», Arch. int. pharmacodynam. et thér., τόμ. 68 (1942)
  15. ↑ Nicolas Chevassus-au-Louis: «Quand Vichy réorganisait la science française… », περιοδικό La Recherche, n°372, Φεβρουάριος 2004, σελ. 38, κείμενο Αρχειοθετήθηκε 2014-12-04 στο Wayback Machine.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το λήμμα «Αλπέρν Βερνάρδος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 506
  • Panayotis Liacopoulos: το λήμμα «Halpern Bernard (1904-1978)» στη γαλλική Encyclopædia Universalis
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπερνάρ_Αλπέρν&oldid=9831417"