Μπαρτελεμύ-Προσπέρ Ανφαντέν
| Μπαρτελεμύ-Προσπέρ Ανφαντέν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Barthélemy-Prosper Enfantin (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 8 Φεβρουαρίου 1796[1][2][3] Παρίσι |
| Θάνατος | 31 Αυγούστου 1864[2][4] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[5] |
| Παρατσούκλι | Père Enfantin |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Λύκειο Ος Λύκειο Ερρίκος Δ' Πολυτεχνική Σχολή (1813–1815) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | οικονομολόγος δημοσιογράφος φιλόσοφος social reformer καινοτόμος επιχειρηματίας δοκιμιογράφος μηχανικός |
| Επηρεάστηκε από | Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Augustin Enfantin |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπαρτελεμύ-Προσπέρ Ανφαντέν (γαλλ. Barthélemy-Prosper Enfantin, 8 Φεβρουαρίου 1796 – 1 Σεπτεμβρίου 1864) ήταν Γάλλος κοινωνικός μεταρρυθμιστής και οικονομολόγος, ένας από τους πρώτους σαινσιμονιστές. Υπήρξε επίσης υποστηρικτής της διανοίξεως της Διώρυγας του Σουέζ.
Νεανική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανφαντέν γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος ενός τραπεζίτη με καταγωγή από το Ντωφινέ. Το 1813 ο Μπαρτελεμύ-Προσπέρ άρχισε να σπουδάζει μηχανικός στην École polytechnique. Τον Μάρτιο του 1814 ήταν μέλος της ομάδας σπουδαστών που, από τα υψώματα της Μονμάρτρης και του Σαιν-Σωμόν, προέβαλαν αντίσταση στις στρατιωτικές δυνάμεις του ΣΤ΄ Συνασπισμού που εισέβαλλαν στο Παρίσι. Ως συνέπεια αυτής της εκδηλώσεων πατριωτισμού, μετά την ήττα η Σχολή κλείστηκε από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ΄ και έτσι ο Ανφαντέν χρειάσθηκε να αναζητήσει μια άλλη σταδιοδρομία.[6]
Στην αρχή εργάσθηκε για έναν έμπορο κρασιών, κάτι που του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει στη Γερμανία, στη Ρωσία και στο τότε Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών. Το επάγγελμα του πατέρα ωστόσο άσκησε την επίδρασή του και το 1821 ο Ανφαντέν πήγε να εργασθεί σε έναν νέο τραπεζικό οίκο που είχε ιδρυθεί στην Αγία Πετρούπολη. Επιστρέφοντας δύο χρόνια αργότερα στο Παρίσι, διορίσθηκε ταμίας στην τράπεζα Caisse Hypothécaire. Εκείνη την εποχή έγινε μέλος της μυστικής εταιρείας των Καρμπονάρων.[6]
Το έτος 1825 ήταν σημαντικό για την πορεία του Ανφαντέν, καθώς τότε γνώρισε τον μαθηματικό Ολίντ Ροντρίγκ, ο οποίος με τη σειρά του τον γνώρισε στον Κόμη του Σαιν-Σιμόν. Ο Ανφαντέν προσεχώρησε στις ιδέες ουτοπικού σοσιαλισμού του Σαιν-Σιμόν και το 1829 είχε καταστεί ένας από τους αναγνωρισμένους επικεφαλής του κινήματός του.[6]
Κήρυγμα και πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830 ο Ανφαντέν παραιτήθηκε από τη θέση του ταμία, ώστε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση των ιδεών του. Συνεισέφερε κείμενα στην εφημερίδα Le Globe, έδινε συστηματικά ομιλίες προς τον λαό και οργάνωσε «κέντρα δράσεως» σε μεγάλες πόλεις της Γαλλίας.[6]
Οι αρχηγοί των σαινσιμονιστών στο Παρίσι, Ανφαντέν και Αμάν Μπαζάρ, ανακηρύχθηκαν Pères Suprêmes («Ανώτατοι Πατέρες») – ωστόσο ήδη η μεταξύ τους αποστασιοποίηση ήταν εμφανής. Ο Μπαζάρ είχε αφοσιωθεί στην οργανωτική δουλειά για πολιτική μεταρρύθμιση, ενώ ο Ανφαντέν, που προτιμούσε τις ομιλίες, αφιέρωνε τον χρόνο του στην κοινωνική και ηθική πλευρά. Η αντίθεσή τους διευρύνθηκε μετά την ανακοίνωση του Ανφαντέν για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, όπου υπεστήριζε την αντικατάσταση της «τυραννίας του γάμου» με ένα σύστημα «ελεύθερου έρωτα».[6]
Οι ομάδες των Μπαζάρ και των Ανφαντέν διέκοψαν τις μεταξύ τους σχέσεις. Ο δεύτερος έγινε μόνος «πατέρας», καθοδηγώντας μια οργάνωση όλο και πιο παρόμοια με θρησκευτικό κίνημα, με νέους προσήλυτους (κατά μία εκτίμηση του Ανφαντέν, ο συνολικός αριθμός των ακολούθων του είχε φθάσει τις 40 χιλιάδες). Ο ίδιος φορούσε στο στήθος του μια ταινία με τον τίτλο «Πατέρας» (Père), τον αποκαλούσαν «ζώντα Νόμο» και είχε αυτοανακηρυχθεί «εκλεκτός του Θεού».[6]
Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Doctrine de Saint-Simon (γραμμένο με συνεργασία αρκετών οπαδών του, α΄ έκδ. 1830)
- Economie politique et politique Saint-Simonienne (1831)
- Correspondance politique (1835-1840)
- Correspondance philosophique et religieuse (1843-1845)
- La Vie eternelle passee, presente, future (1861)
Πολλά άρθρα του εμφανίσθηκαν στα έντυπα Le Producteur (εφημερίδα που είχε ιδρύσει ο ίδιος), L'Organisateur, Le Globe και άλλα.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119017559. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00058890. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Barthelemy-Prosper-Enfantin. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Roglo. p=prosper;n=enfantin.
- ↑ 5,0 5,1 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 145.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Chisholm 1911, σελ. 402.
- ↑ Chisholm 1911, σελ. 403.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Enfantin, Barthélemy Prosper» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 9 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 402–403- Το λήμμα «Ανφαντέν Βαρθολομαίος-Πρόσπερος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σσ. 171-172
|