Ουτοπικός σοσιαλισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φαλανστήρια, ένα είδος κτιρίου που σχεδιάστηκε από τον Φουριέ.

Ο Ουτοπικός σοσιαλισμός είναι το πρώτο ρεύμα του σύγχρονου σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής σκέψης όπως φαίνεται από το έργο των Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν, Σαρλ Φουριέ, Ετιέν Καμπέ, Ρόμπερτ Όουεν και Χένρι Τζορτζ.[1] Ο ουτοπικός σοσιαλισμός περιγράφεται συχνά ως η παρουσίαση οραμάτων και περιγραμμάτων για φανταστικές ή φουτουριστικές ιδανικές κοινωνίες, με τα θετικά ιδανικά να είναι ο κύριος λόγος για την κινητοποίηση της κοινωνίας προς μια τέτοια κατεύθυνση. Αργότερα οι σοσιαλιστές και οι κριτικοί του ουτοπικού σοσιαλισμού θεώρησαν ότι ο ουτοπικός σοσιαλισμός δεν στηριζόταν στις πραγματικές υλικές συνθήκες της υπάρχουσας κοινωνίας και σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρήθηκε ως αντιδραστικός. Αυτά τα οράματα των ιδανικών κοινωνιών ανταγωνίστηκαν τα μαρξιστικά επαναστατικά σοσιαλδημοκρατικά κινήματα.[2]

Ως όρος ή ετικέτα, συχνότερα εφαρμόζεται σε, ή χρησιμοποιείται για τον ορισμό, σε εκείνους τους σοσιαλιστές που έζησαν το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα, στους οποίους αποδόθηκαν η ετικέτα ουτοπικοί από τους μετέπειτα σοσιαλιστές ως υποτιμητικός όρος για να υπονοήσουν ότι υπήρξαν αφελείς και να απορρίψουν της ιδέες τους ως φανταστικές και μη ρεαλιστικές.[3] Μια παρόμοια σχολή σκέψης που προέκυψε στις αρχές του 20ου αιώνα, η οποία καθιστά την υπόθεση του σοσιαλισμού για λόγους ηθικής είναι ο ηθικός σοσιαλισμός.[4]

Μια βασική διαφορά μεταξύ των ουτοπικών σοσιαλιστών και άλλων σοσιαλιστών (συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων αναρχικών) είναι ότι οι ουτοπικοί σοσιαλιστές γενικά δεν πιστεύουν ότι οποιαδήποτε μορφή ταξικής πάλης ή κοινωνικής επανάστασης είναι απαραίτητη για την εμφάνιση του σοσιαλισμού. Οι ουτοπικοί σοσιαλιστές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι όλων των τάξεων μπορούν να υιοθετήσουν οικειοθελώς το σχέδιό τους για την κοινωνία, εάν παρουσιαστεί σε αυτούς πειστικά.[2] Πιστεύουν ότι η μορφή του συνεταιριστικού σοσιαλισμού μπορεί να καθιερωθεί μεταξύ ομοϊδεατών ανθρώπων στην υπάρχουσα κοινωνία και ότι οι μικρές κοινότητες τους μπορούν να αποδείξουν τη σκοπιμότητα του σχεδίου τους για την κοινωνία.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Heaven on Earth: The Rise and Fall of Socialism». Public Broadcasting System. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2011. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Draper, Hal (1990). Karl Marx's Theory of Revolution, Volume IV: Critique of Other Socialisms. New York: Monthly Review Press. σελίδες 1–21. ISBN 978-0853457985. 
  3. Newman, Michael. (2005) Socialism: A Very Short Introduction, Oxford University Press, (ISBN 0-19-280431-6).
  4. Thompson, Noel W. (2006). Political Economy and the Labour Party: The Economics of Democratic Socialism, 1884–2005 (2nd έκδοση). Abingdon, England: Routledge. ISBN 978-0-415-32880-7. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]