Μοναρχία της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασιλιάς της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα
Εθνόσημο της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα
Κάτοχος
Κάρολος Γ΄
από 8 Σεπτεμβρίου 2022
Στοιχεία
ΔιάδοχοςΟυίλιαμ, Πρίγκιπας της Ουαλίας
Πρώτος μονάρχηςΕλισάβετ Β΄
Δημιουργία1 Νοεμβρίου 1981
ΚατοικίαΚυβερνητικό Μέγαρο, Σεντ Τζονς[1]

Η μοναρχία της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα αποτελεί το σύστημα διακυβέρνησης με το οποίο ένας κληρονομικός μονάρχης είναι ο κυρίαρχος και αρχηγός του κράτους της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.[2] Ο σημερινός μονάρχης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και αρχηγός του κράτους από τις 8 Σεπτεμβρίου 2022 είναι ο Βασιλιάς Κάρολος Γ΄. Αν και το πρόσωπο του μονάρχη είναι κοινό για τα 15 Βασίλεια της Κοινοπολιτείας των Εθνών, η μοναρχία κάθε χώρας είναι ανεξάρτητη και νομικά διακριτή. Για αυτόν τον λόγο, ο σημερινός μονάρχης ονομάζεται επίσημα «Βασιλιάς της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα» και, υπό την ιδιότητά του αυτή, αυτός και τα άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας αναλαμβάνουν δημόσια και ιδιωτικά καθήκοντα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ως εκπρόσωποι της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Ωστόσο, ο Βασιλιάς είναι το μόνο μέλος της βασιλικής οικογένειας που διαθέτει συνταγματικό ρόλο.

Το σύνολο της εκτελεστικής εξουσίας ανήκει στον μονάρχη και απαιτείται βασιλική συναίνεση προκειμένου νόμοι του Κοινοβουλίου, διπλώματα ευρεσιτεχνίας και κυβερνητικά διατάγματα να έχουν νομική ισχύ. Στην πράξη, όμως, οι περισσότερες από τις εξουσίες ασκούνται από τα εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου, την κυβέρνηση του Στέμματος και τους δικαστές και τους ειρηνοδίκες. Άλλες εξουσίες που ανατίθενται στον μονάρχη, όπως ο διορισμός του πρωθυπουργού, είναι σημαντικές, αλλά αντιμετωπίζονται μόνο ως εθιμοτυπικές και ως τρόπος ασφάλειας του ρόλου της μοναρχίας.

Το Στέμμα σήμερα λειτουργεί πρωτίστως ως εγγυητής της συνέχειας και της σταθερής διακυβέρνησης και ως ακομμάτιστη εγγύηση ενάντια στην κατάχρηση εξουσίας. Ενώ ορισμένες εξουσίες ασκούνται μόνο από τον κυρίαρχο, τα περισσότερα από τα επιχειρησιακά και τελετουργικά καθήκοντα του μονάρχη ασκούνται από τον αντιπρόσωπό του, τον Γενικό Κυβερνήτη της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.

Τον Σεπτέμβριο του 2022, μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄, ο Πρωθυπουργός Γκαστόν Μπράουν ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να διεξάγει δημοψήφισμα, εντός των επόμενων τριών ετών, σχετικά με το αν θα καταργηθεί ή αν θα διατηρηθεί η μοναρχία.[3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βασίλισσα Ελισάβετ σε γραμματόσημο της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα (1968).

Το νησί της Αντίγκουα εξερευνήθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο το 1493 και έγινε αποικία της Βρετανίας το 1632. Το νησί Μπαρμπούντα αποικίστηκε για πρώτη φορά το 1678.[4] Έχοντας αποτελέσει μέρος της Ομοσπονδιακής Αποικία των Υπήνεμων Νήσων από το 1871, η Αντίγκουα και η Μπαρμπούντα εντάχθηκαν στην Ομοσπονδία των Δυτικών Ινδιών το 1958.[5] Με τη διάλυση της Ομοσπονδίας, έγινε μία από τις Συνδεδεμένες Πολιτείες των Δυτικών Ινδιών το 1967.[6] Έχοντας εξασφαλίσει αυτοδιοίκηση στις εσωτερικές της υποθέσεις, στις 1 Νοεμβρίου 1981 απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Αντίγκουα και η Μπαρμπούντα έγινε κυρίαρχο κράτος και ανεξάρτητη συνταγματική μοναρχία εντός της Κοινοπολιτείας.[7]

Η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα εκπροσώπησε την αδερφή της, Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, στους εορτασμούς της ανεξαρτησίας που διεξήχθησαν στον Σεντ Τζονς.[8] «Χαιρετισμούς από την Βασίλισσα, καλώς ήρθατε στην Κοινοπολιτεία», ανέφερε η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα κατά την επίσημη τελετή των εορτασμών. Ένα πλήθος χιλιάδων ανθρώπων επευφημούσε φωνάζοντας «Hip, Hip, Hooray» για τη Βασίλισσα της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και τον Πρωθυπουργό.[9] Ο Γουίλφρεντ Τζέικομπς ανέλαβε τα καθήκοντα του πρώτου Γενικού Κυβερνήτη, ως εκπρόσωπος της Βασίλισσας της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Η Πριγκίπισσα παρουσίασε τα όργανα της ανεξαρτησίας της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα στον Πρωθυπουργό Βερ Κόρνουολ Μπερντ, ανακηρύσσοντας επίσημα τη χώρα ανεξάρτητη. Η Πριγκίπισσα εγκαινίασε το νέο κτίριο του Κοινοβουλίου της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και εκφώνησε τον Ομιλία από τον Θρόνο, εκ μέρους της Βασίλισσας.[10]

Το Στέμμα της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και οι πτυχές του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έμβλημα του βαθμού του Ανθυπασπιστή της Αμυντικής Δύναμης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα φέρει το Στέμμα του Αγίου Εδουάρδου.

Η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα είναι ένα από τα δεκαπέντε ανεξάρτητα έθνη, γνωστά ως Βασίλεια της Κοινοπολιτείας, και μοιράζεται τον αρχηγό της με τις άλλες μοναρχίες της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Ωστόσο, ως μονάρχης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα ασκεί ανεξάρτητη πολιτική και το κράτος είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο από τα άλλα βασίλεια.[11] Ο μονάρχης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα αντιπροσωπεύεται από τον Γενικό Κυβερνήτη της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα για την άσκηση των καθηκόντων του στη χώρα.[12] Ο κυρίαρχος όταν ασκεί δημόσια καθήκοντα ως εκπρόσωπος της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα χρησιμοποιεί, όπου είναι δυνατόν, τα εθνικά σύμβολα της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, συμπεριλαμβανομένων της σημαίας και των συμβόλων της χώρας. Επίσης, μόνο οι υπουργοί της κυβέρνησης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα μπορούν να συμβουλεύουν τον κυρίαρχο για θέματα της χώρας τους.[12]

Συνταγματικός ρόλος και βασιλικό προνόμιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

« Η Βασίλισσα δεν παρεμβαίνει στην κυβέρνησή σας και παρέχει σε ξένους επενδυτές και σε άλλους ένα επίπεδο εμπιστοσύνης στις συνταγματικές ρυθμίσεις του κράτους σας. »

—Φιντέλ Κάστρο, απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό Λέστερ Μπερντ (1994)[13]

Το σύνταγμα της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα αποτελείται από μια σειρά νόμων και συμβάσεων, που δίνουν στην Αντίγκουα και Μπαρμπούντα ένα κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης. Όλες οι εξουσίες του κράτους ανατίθενται συνταγματικά στον μονάρχη, ο οποίος εκπροσωπείται στη χώρα από έναν Γενικό Κυβερνήτη — διορισμένο από τον μονάρχη κατόπιν συμβουλής του Πρωθυπουργού της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Ως αρχηγός του κράτους, ο κυρίαρχος βρίσκεται στην κορυφή του Σειράς Προτεραιότητας της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.[14]

Ο ρόλος του μονάρχη και του Γενικού Κυβερνήτη είναι τόσο νομικός όσο και πρακτικός. Το Στέμμα θεωρείται ως ένας σχηματισμός, στον οποία πολλά μέρη μοιράζονται την εξουσία, με τον μονάρχη να βρίσκεται στο κέντρο της κατασκευής αυτής. Η κυβέρνηση της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα αναφέρεται επισήμως ως η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας.[15]

Οι ευρείες εξουσίες που ανήκουν στο Στέμμα είναι συλλογικά γνωστές ως Βασιλικό Προνόμιο, στο οποίο εντάσσονται η ικανότητα σύναψης συνθηκών ή αποστολής πρεσβευτών, η υπεράσπιση του Βασιλείου και η διατήρηση της δημόσιας τάξης. Δεν απαιτείται κοινοβουλευτική έγκριση για την άσκηση του βασιλικού προνομίου. Επιπλέον, η Συναίνεση του Στέμματος πρέπει να εξασφαλίζεται όταν ένα νομοσχέδιο της Βουλής επηρεάζει τα προνόμια ή τα συμφέροντα του Κυριάρχου.

Εκτελεστική εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα από τα κύρια καθήκοντα του Στέμματος είναι ο διορισμός του Πρωθυπουργού, ο οποίος στη συνέχεια ηγείται του Υπουργικού Συμβουλίου και συμβουλεύει τον μονάρχη ή τον Γενικό Κυβερνήτη σχετικά με τον τρόπο εκτέλεσης των εκτελεστικών εξουσιών τους σε όλες τις πτυχές των κυβερνητικών επιχειρήσεων και των εξωτερικών υποθέσεων.[16] Ο ρόλος του μονάρχη και συνεπώς του Γενικού Κυβερνήτη είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου συμβολικός και πολιτιστικός, ενεργώντας ως σύμβολο της νομικής εξουσίας, ενώ το Υπουργικό Συμβούλιο κατευθύνει τη χρήση του Βασιλικού Προνομίου.[17] Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το βασιλικό προνόμιο ανήκει στο Στέμμα και όχι σε κανέναν από τους υπουργούς και το Σύνταγμα επιτρέπει στον Γενικό Κυβερνήτη να χρησιμοποιεί μονομερώς την εξουσία της απόλυσης του Πρωθυπουργού, της διάλυσης του Κοινοβουλίου και της απομάκρυνσης δικαστών σε έκτακτες καταστάσεις.[18]

Υπάρχουν, επίσης, μερικά καθήκοντα που εκτελούνται αποκλειστικά από τον μονάρχη, όπως ο διορισμός του Γενικού Κυβερνήτη. Ο Γενικός Κυβερνήτης συνήθως διορίζει στο αξίωμα του Πρωθυπουργό ένα άτομο το οποίο έχει την υποστήριξη της Βουλής.[19] Διορίζει ακόμη το Υπουργικό Συμβούλιο, κατόπιν υπόδειξης του Πρωθυπουργού.[20] Ο μονάρχης ενημερώνεται από τον Γενικό Κυβερνήτη για την αποδοχή της παραίτησης ενός Πρωθυπουργού και την ορκωμοσία νέου Πρωθυπουργού και των μελών της κυβέρνησης και παραμένει πλήρως ενημερωμένος μέσω τακτικών επικοινωνιών από τους Υπουργούς της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.[12]

Μέλη διαφόρων εκτελεστικών οργανισμών και άλλοι αξιωματούχοι διορίζονται από το Στέμμα.

Εξωτερικές υποθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γενικός Κυβερνήτης Ρόντνεϊ Ουίλιαμς με την Πρέσβη της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ντανιέλα Τραμασέρε (2017).

Το Βασιλικό Προνόμιο εκτείνεται και στις εξωτερικές υποθέσεις. Ο μονάρχης ή ο Γενικός Κυβερνήτης μπορεί να διαπραγματεύεται και να επικυρώνει συνθήκες, συμμαχίες και διεθνείς συμφωνίες. Για τις πράξεις αυτές δεν απαιτείται κοινοβουλευτική έγκριση. Ωστόσο, μια συνθήκη δεν μπορεί να αλλάξει τους εσωτερικούς νόμους της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτείται έγκριση του Κοινοβουλίου. Ο Γενικός Κυβερνήτης, εκ μέρους του μονάρχη, διαπιστεύει τους ύπατους αρμοστές και πρέσβεις της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και δέχεται διπλωμάτες από ξένα κράτη.

Επιπλέον, η έκδοση διαβατηρίων εμπίπτει στο Βασιλικό Προνόμιο και, ως εκ τούτου, όλα τα διαβατήρια της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα εκδίδονται από τον Γενικό Κυβερνήτη εν ονόματι του μονάρχη.[21]

Κοινοβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κοινοβούλιο της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.

Ο Κυρίαρχος είναι ένα από τα τρία συστατικά στοιχεία του Κοινοβουλίου της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Τα άλλα δύο είναι η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων.[22]

Ωστόσο, ο μονάρχης δεν συμμετέχει στη νομοθετική διαδικασία. ο αντιβασιλέας το κάνει, αν και μόνο για τη χορήγηση της Βασιλικής συγκατάθεσης, παρά μόνο επικυρώνει τους νόμους που ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο.[23] Επιπλέον, το Σύνταγμα αναφέρει ότι ο Γενικός Κυβερνήτης είναι υπεύθυνος για το διορισμό των γερουσιαστών. Έντεκα διορισμοί γίνονται κατόπιν πρότασης του Πρωθυπουργού, τέσσερις με πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ένας κατά την κρίση του Γενικού Κυβερνήτη.[24] Ο Γενικός Κυβερνήτης επιπλέον συγκαλεί, αναστέλλει τη λειτουργία και διαλύει το Κοινοβούλιο.[25] Μετά τη διάλυση του Κοινοβουλίου προκηρύσσονται από τον Γενικό Κυβερνήτη εκλογές.[26]

Μία νέα κοινοβουλευτική σύνοδος ξεκινάει με την τελετή έναρξης του Κοινοβουλίου, κατά την οποία ο μονάρχης ή ο Γενικός Κυβερνήτης εκφωνεί την Ομιλία από τον Θρόνο.

Όλοι οι νόμοι στην Αντίγκουα και Μπαρμπούντα θεσπίζονται μόνο με την παραχώρηση της Βασιλικής Συναίνεσης από τον Γενικό Κυβερνήτη στο όνομα του μονάρχη.[23] Η Βασιλική Συναίνεση απαιτείται για όλες τις πράξεις του Κοινοβουλίου και χορηγείται με τη δημόσια σφραγίδα της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.[24]

Δικαστήρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κυρίαρχος είναι υπεύθυνος για την απόδοση δικαιοσύνης σε όλους τους υπηκόους του και έτσι παραδοσιακά θεωρείται η «πηγή της δικαιοσύνης».[27] Στην Αντίγκουα και Μπαρμπούντα τα ποινικά αδικήματα νομικά θεωρούνται αδικήματα κατά του κυρίαρχου και οι διαδικασίες για μηνύσιμα αδικήματα ξεκινούν με τη μορφή «Ο Βασιλιάς εναντίον (όνομα)».[28][29][30] Ως εκ τούτου,ο μονάρχης δεν μπορεί να διωχθεί στα δικά του δικαστήρια για ποινικά αδικήματα.[31]

Ο Γενικός Κυβερνήτης, εξ ονόματος του μονάρχη της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, μπορεί να χορηγεί ασυλία από δίωξη και να συγχωρέσει αδικήματα κατά του Στέμματος. Η απονομή χάριτος και η αλλαγή των ποινών φυλάκισης περιγράφονται στο άρθρο 84 του Συντάγματος.[16]

Όλοι οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου οφείλουν να ορκιστούν ότι θα υπηρετούν καλά και αληθινά τον μονάρχη της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους.[32]

Οποιαδήποτε απόπειρα δολοφονίας του μονάρχη ή του Γενικού Κυβερνήτη θεωρείται «εσχάτη προδοσία» και ο ένοχος του αδικήματος καταδικάζεται σε θάνατο.[33]

Τίτλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νόμος «περί βασιλικών τίτλων», που ψηφίστηκε το 1981 από το Κοινοβούλιο της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, έδωσε τη σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου για την υιοθέτηση ενός ξεχωριστού τίτλου από τον μονάρχη σε σχέση με την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Γενικού Κυβερνήτη της 11ης Φεβρουαρίου του 1982, ο επίσημος τίτλος του μονάρχη είναι επί του παρόντος: «Βασιλιάς Κάρολος ο Τρίτος, με τη Χάρη του Θεού, Βασιλιάς της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και των άλλων Βασιλείων και Εδαφών Του, Επικεφαλής της Κοινοπολιτείας.[11][26][34][35]

Διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω πληροφορίες: Διαδοχή στον βρετανικό θρόνο

Όπως και τα υπόλοιπα Βασίλεια της Κοινοπολιτείας, η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα τηρεί τη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τη διαδοχή του θρόνου.[36]

Η διαδοχή διέπεται από τη λεγόμενη απόλυτη πρωτοτοκία, όπως καθορίζεται από τις διατάξεις του νόμου περί Διαδοχής του Στέμματος του 2013, το νόμο περί Διακανονισμού του 1701 και τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1689. Αυτή η νομοθεσία ορίζει ότι ο μονάρχης δεν μπορεί να είναι Ρωμαιοκαθολικός και πρέπει να βρίσκεται σε κοινωνία με την Εκκλησία της Αγγλίας κατά την άνοδό του στο θρόνο.[37]

Ρεπουμπλικανισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πολιτειακό ζήτημα δεν είναι ένα κύριο θέμα συζήτησης στην Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Το 2020, ο υπουργός Πληροφοριών, Μέλφορντ Νίκολας, δήλωσε ότι η χώρα μπορεί να εξετάσει τη δυνατότητα μετάβασης σε μια αβασίλευτη δημοκρατία κάποια στιγμή στο μέλλον.[38]

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2022, μετά την διακήρυξη της ανόδου του Καρόλου Γ΄ στο θρόνο, ο Γκαστόν Μπράουν δήλωσε ότι σχεδιάζει να προκηρύξει ένα δημοψήφισμα εντός τριών ετών για να γίνει η χώρα αβασίλευτη δημοκρατία.[39]

Κατάλογος μοναρχών της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μονάρχες της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα
No. Εικόνα Όνομα Βασιλεία Πλήρες όνομα Σύζυγος Οίκος
Έναρξη Λήξη
1 Ελισάβετ Β΄
(1926–2022) 		1 Νοεμβρίου 1981 8 Σεπτεμβρίου 2022 Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαίρη Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου Ουίνδσορ
Γενικοί Κυβερνήτες: Γουίλφρεντ Τζέικομπς, Τζέιμς Καρλάιλ, Λουίζ Λέικ Τακ, Ρόντνεϊ Γουίλιαμς
Πρωθυπουργοί: Βερ Μπερντ, Λέστερ Μπρντ, Μπάλντουιν Σπένσερ, Γκαστόν Μπράουν
2 Κάρολος Γ΄
(1948–σήμερα) 		8 Σεπτεμβρίου 2022 σήμερα Κάρολος Φίλιππος Αρθούρος Γεώργιος Καμίλα του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνδσορ
Γενικοί Κυβερνήτες: Ρόντνεϊ Γουίλιαμς
Πρωθυπουργοί: Γκαστόν Μπράουν

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Lennox, Doug (2009), Now You Know Royalty, Dundurn Press, σελ. 102, ISBN 9781770704060 
  2. ↑ «Antigua and Barbuda | History, Geography, & Facts | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ «Charles III: Antigua and Barbuda plans vote on King's role as head of state» (στα αγγλικά). BBC News. 2022-09-11. https://www.bbc.com/news/world-62867569. Ανακτήθηκε στις 2022-09-12. 
  4. ↑ Crocker, John. "Barbuda Eyes Statehood and Tourists". The Washington Post. 28 January 1968. p. E11.
  5. ↑ Fleck, Bryan. "Discover Unspoiled: Barbuda". Everybody's Brooklyn. 31 October 2004. p. 60.
  6. ↑ Sheridan, Richard B. (1974). Sugar and Slavery: An Economic History of the British West Indies, 1623–1775. Canoe Press. σελ. 185. ISBN 978-976-8125-13-2. 
  7. ↑ «Antigua and Barbuda – Countries – Office of the Historian». history.state.gov. 
  8. ↑ «Amid Pomp, Antigua Gains Its Independence». The New York Times. 1 November 1981. https://www.nytimes.com/1981/11/01/world/amid-pomp-antigua-gains-its-independence.html. 
  9. ↑ «The world's newest nation: Antigua and Barbuda». UPI. 1 November 1981. https://www.upi.com/Archives/1981/11/01/The-worlds-newest-nation-Antigua-and-Barbuda/6680373438800/. 
  10. ↑ A Little Bit of Paradise: Antigua and Barbuda, Hansib Pub., 1988, σελ. 112, ISBN 9781870518093 
  11. ↑ 11,0 11,1 The Queen and Antigua and Barbuda
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 The Queen's role in Antigua and Barbuda
  13. ↑ «Has the time come for Caribbean republics?». Jamaica Observer. 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  14. ↑ Order of Precedence Government House
  15. ↑ «The Crown Proceedings Act» (PDF). laws.gov.ag. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Elizabeth II 1981, σελ. 48
  17. ↑ Elizabeth II 1981, σελ. 53
  18. ↑ Cox, Noel; Murdoch University Electronic Journal of Law: Black v Chrétien: Suing a Minister of the Crown for Abuse of Power, Misfeasance in Public Office and Negligence; Volume 9, Number 3 (September 2002)
  19. ↑ Elizabeth II 1981, σελ. 48-49
  20. ↑ Elizabeth II 1981, σελ. 49
  21. ↑ Passports
  22. ↑ Elizabeth II (1981), Constitution of Antigua and Barbuda, σελ. 25, https://www.iidh.ed.cr/capel2016/media/1140/constituci%C3%B3n-pol%C3%ADtica-antigua-y-barbuda.pdf, ανακτήθηκε στις 26 April 2022 
  23. ↑ 23,0 23,1 Elizabeth II 1981, σελ. 39
  24. ↑ 24,0 24,1 Elizabeth II 1981, σελ. 25
  25. ↑ Elizabeth II 1981, σελ. 43
  26. ↑ 26,0 26,1 «The Antigua and Barbuda Official Gazette Extraordinary» (PDF). gazette.laws.gov.ag. 28 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  27. ↑ Davis, Reginald (1976), Elizabeth, our Queen, Collins, σελ. 36, ISBN 9780002112338 
  28. ↑ «The Queen v. Everton Welch». Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  29. ↑ «The Quen v Kevil Nelson». 11 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  30. ↑ «The Queen v Lorriston Cornwall». 22 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  31. ↑ Halsbury's Laws of England, volume 12(1): "Crown Proceedings and Crown Practice", paragraph 101
  32. ↑ «The Supreme Court Order» (PDF). laws.gov.ag. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  33. ↑ «The Treason Act» (PDF). laws.gov.ag. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  34. ↑ The Queen and Antigua and Barbuda Αρχειοθετήθηκε 1 April 2015 στο Wayback Machine.
  35. ↑ Barbuda, Antigua and (1981). «Statutory Rules and Orders 1982, No. 1». Laws of Antigua and Barbuda, 1982. 
  36. ↑ Clegg, Nick (26 March 2015), Commencement of Succession to the Crown Act 2013 :Written statement - HCWS490, London: Queen's Printer, http://www.parliament.uk/business/publications/written-questions-answers-statements/written-statement/Commons/2015-03-26/HCWS490/, ανακτήθηκε στις 26 March 2015 
  37. ↑ Justice Rouleau in a 2003 court ruling wrote that "Union under the ... Crown together with other Commonwealth countries [is a] constitutional principle". O’Donohue v. Canada, 2003 CanLII 41404 (ON S.C.)
  38. ↑ «Antigua and Barbuda in no rush to become a republic». Antigua News Room. 22 September 2020. https://antiguanewsroom.com/antigua-and-barbuda-in-no-rush-to-become-a-republic/. 
  39. ↑ Woods, Ian (10 September 2022). «Antigua and Barbuda Prime Minister Gaston Browne plans referendum on replacing the monarchy». ITV. https://www.itv.com/news/2022-09-10/caribbean-prime-minister-plans-referendum-to-replace-monarchy. Ανακτήθηκε στις 10 September 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μοναρχία_της_Αντίγκουα_και_Μπαρμπούντα&oldid=10476384"