Μολδαβικό δημοψήφισμα (1994)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στις 6 Μαρτίου 1994 έλαβε χώρα ένα δημοψήφισμα για τη συνέχιση της ανεξαρτησίας της χώρας στη Μολδαβία.[1] Ξεκίνησε από τον πρόεδρο Μίρτσεα Σνέγκουρ. Αναφέρεται ως "Συνομιλία με τον λαό" (ρουμανικά: La sfat cu poporul‎‎), και εγκρίθηκε από το 97.9% των ψηφοφόρων.[2]

Ερώτημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέλετε η Δημοκρατία της Μολδαβίας να αναπτυχθεί ως ανεξάρτητο και ενιαίο κράτος, στα σύνορα που αναγνωρίστηκαν την ημέρα ανακήρυξης της κυριαρχίας της Μολδαβίας, να προωθήσει μια πολιτική ουδετερότητας και να διατηρεί αμοιβαία ωφέλιμες οικονομικές σχέσεις με κάθε χώρα του κόσμου, καθώς και να εγγυάται στους πολίτες της ίσα δικαιώματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο;

Ζητήματα νομιμότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το δημοψήφισμα οργανώθηκε από μια ειδικά δημιουργημένη για αυτό το σκοπό επιτροπή αφού η κεντρική εκλογική επιτροπή αρνήθηκε να αναμειχθεί στο δημοψήφισμα.[2] Ωστόσο, η οργάνωση του ήταν σε αντίθεση με το νόμο περί δημοψηφισμάτων του 1992, ο οποίος δήλωνε ότι η Βουλή πρέπει να σχηματίσει μια επιτροπή του δημοψηφίσματος 60 μέρες πριν τη διεξαγωγή του, ενώ δεν πρέπει να λαμβάνουν χώρα δημοψηφίσματα στις 90 μέρες πριν ή μετά τις εκλογές (οι κοινοβουλευτικές εκλογές έλαβαν χώρα μια εβδομάδα νωρίτερα).[2]

Αποτέλεσμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 1.722.602 97.9
Κατά 36.546 2.1
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια 49.146
Συνολικά 1.808.294 100
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση 2.407.964 75.1
Πηγές: Νόλεν και Στέφερ

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλά γνωστά πρόσωπα και μεγάλο μέρος του τύπου παρουσίασαν το δημοψήφισμα ως μια ισχυρή πνοή για το κίνημα υπέρ της επανένωσης της Ρουμανίας και της Μολδαβίας και στις δύο χώρες, παρόλο που το ερώτημα δεν αναφερόταν άμεσα στη Ρουμανία αλλά στην ανεξαρτησία. Αναφερόταν επίσης στην εδαφική ακεραιότητα, η οποία ήταν κύρια προκατάληψη λόγω της σύγκρουσης της Υπερδνειστερίας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Nohlen & Stöver 2010, σελ. 1330.
  2. 2,0 2,1 2,2 Nohlen & Stöver 2010, σελ. 1339.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]