Μεσογειακή Λοξοσκέλη

Η Μεσογειακή λοξοσκέλη (Loxosceles rufescens) είναι είδος αράχνης που προέρχεται από την περιοχή της Μεσογείου, όπως υποδηλώνει το όνομά της, αλλά τώρα μπορεί να βρεθεί σε πολλά μέρη του κόσμου και αναφέρεται ως μια από τις πιο διεισδυτικές αράχνες παγκοσμίως. Συνήθως κατοικούν σε σπηλιές, αλλά μπορεί να βρεθούν επίσης σε υπόγεια και σήραγγες. Οι ιστοί τους προστατεύουν τους σάκους των αυγών τους, οι οποίοι εκκολάπτονται σε νεαρά άτομα που αλλάζουν καθώς μεγαλώνουν. Η αράχνη κυνηγάει τη νύχτα και τρώει είδη, όπως παράσιτα και κατσαρίδες και συνήθως στοχεύει μικρότερα έντομα. Η Μεσογειακή Λοξοσκέλη ανήκει στο γένος Loxosceles. Όσες ανήκουν σε αυτό το είδος έχουν συνήθως μία κηλίδα στο κεφάλι, σε σχήμα βιολιού.^[1]

Παρόμοια με άλλα είδη του γένους, τα δαγκώματα από το L. rufescens μπορεί να προκαλέσουν τοπική νεκρωτική δερματίτιδα και, για ορισμένα άτομα, μπορεί να εμφανιστούν και άλλα συστημικά συμπτώματα, λόγω του ενζύμου σφιγγομυελινάση D. Μέχρι σήμερα δεν έχει επιβεβαιωθεί κανένας θάνατος από δάγκωμα Μεσογειακής Λοξοσκέλης παγκοσμίως

Που ζει η Μεσογειακή λοξοσκέλη

Η Μεσογειακή λοξοσκέλη καταγράφεται ως ένα από τα πιο χωροκατακτητικά είδη στον κόσμο.^[2] Είναι εγγενές στην περιοχή της Μεσογείου και της δυτικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής, και προτιμά τις ζεστές θερμοκρασίες και γενικά τον ξηρό καιρό. Σήμερα, αυτή η αράχνη έχει παγκόσμια κατανομή λόγω των αυξημένων ανθρώπινων ταξιδιών και της αύξησης των μεταφερόμενων αγαθών. Αυτό το είδος εισήχθη στη Μαδαγασκάρη, τη νοτιοανατολική Ασία από την Ινδία μέχρι την Ιαπωνία, την Αυστραλία και πολλά νησιά του Ατλαντικού και του Ειρηνικού (συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων στο αρχιπέλαγος της Χαβάης) και στη Βόρεια Αμερική έχει καταγραφεί σε περισσότερες από 20 Ηνωμένες Πολιτείες, ευρέως διάσπαρτα από την Καλιφόρνια στη Φλόριντα και βόρεια στο Μίσιγκαν, καθώς και στο Οντάριο του Καναδά.^[3] Σε περιοχές όπου το L. rufescens δεν είναι ιθαγενές, μπορούν να βρεθεί σε ημίξηρα περιβάλλοντα και υγρές περιοχές όπως υπόγεια, σπήλαια και σήραγγες.

Απειλή για τον άνθρωπο

Οι αράχνες του γένους Loxosceles είναι ευρέως γνωστές για το δάγκωμά τους, προκαλώντας νέκρωση του δέρματος και για μερικούς ανθρώπους, μεγάλη ζημιά και σοβαρές αντιδράσεις. Η νέκρωση οφείλεται στο μοναδικό ένζυμο, σφιγγομυελινάση D (SMase D). Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ιατρικά ασήμαντες, με το 90% των περιπτώσεων να επουλώνονται χωρίς ιατρική επέμβαση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, από 2 έως 8 ώρες μετά από ένα δάγκωμα, μπορεί να υπάρχει διαπεραστικός πόνος ακολουθούμενος από αίσθημα καύσου. Οι περιοχές που γειτνιάζουν με το δάγκωμα συχνά γίνονται κόκκινες και επώδυνες λόγω αγγειοσπασμού και ισχαιμίας. Μπορεί να σχηματιστεί μια φουσκάλα, η οποία συχνά αλλάζει σε σκούρο μπλε χρώμα, με ένα βυθισμένο κέντρο, ημέρες μετά το δάγκωμα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το δάγκωμα της αμερικανικής λοξοσκέλης (Καφέ αράχνη ερημίτης - Loxosceles reclusa) μπορεί να εμφανιστεί αιμόλυση, ενδαγγειακή πήξη και θρομβοπενία, οδηγώντας σε νεφρική ανεπάρκεια, έως και θάνατο^[4]. Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν αποδείξεις μέχρι στιγμής για τόσο σοβαρά συμπτώματα από δάγκωμα Μεσογειακής Λοξοσκέλης, ούτε επιβεβαιωμένο περιστατικό θανάτου παγκοσμίως. Η αμερικανική λοξοσκέλη απαντά μόνο στην Αμερική και δεν συναντιέται στην Ευρώπη. Περιστατικά θανάτου που έχουν αποδοθεί αρχικά σε δάγκωμα λοξοσκέλης στην Ιταλία και πρόσφατα στην Ελλάδα, χωρίς σχετικές αποδείξεις, αποδείχθηκε ότι οφείλονταν σε λοίμωξη από στρεπτόκκοκο ομάδας Α (iGAS) τα συμπτώματα της οποίας μοιάζουν με αυτά του δαγκώματος της αμερικανικής λοξοσκέλης (νεκρωτική απονευρωσίτιδα).

Παραπομπές

↑ Sadeghi, Saber; Dashan, Meysam; Malek-Hosseini, Mohammad Javad (2017-03). «Mediterranean Recluse Spider, Loxosceles rufescens (Araneae: Sicariidae) from Charkhab Cave, Southern Iran». Journal of Arthropod-Borne Diseases 11 (1): 156–160. ISSN 2322-1984. PMID 29018831. PMC 5629298. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29018831/.
↑ Nentwig, Wolfgang; Pantini, Paolo; Vetter, Richard S. (2017-06-15). «Distribution and medical aspects of Loxosceles rufescens, one of the most invasive spiders of the world (Araneae: Sicariidae)». Toxicon: Official Journal of the International Society on Toxinology 132: 19–28. doi:10.1016/j.toxicon.2017.04.007. ISSN 1879-3150. PMID 28408204. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28408204.
↑ Greene, Albert; Breisch, Nancy L.; Boardman, Thomas; Pagac, Benedict B.; Kunickis, Edward; Howes, Randall K.; Brown, Paul V. (2009). [https://doi.org/10.1093/ae/55.3.158 «The Mediterranean Recluse Spider, Loxosceles rufescens (Dufour): An Abundant but Cryptic Inhabitant of Deep Infrastructure in the Washington, D.C. Area (Arachnida: Araneae: Sicariidae)»]. American Entomologist 55 (3): 158–169. doi:10.1093/ae/55.3.158. ISSN 2155-9902. https://doi.org/10.1093/ae/55.3.158.
↑ Lopes, Priscila Hess; van den Berg, Carmen W.; Tambourgi, Denise V. (2020-05-13). «Sphingomyelinases D From Loxosceles Spider Venoms and Cell Membranes: Action on Lipid Rafts and Activation of Endogenous Metalloproteinases». Frontiers in Pharmacology 11: 636. doi:10.3389/fphar.2020.00636. ISSN 1663-9812. PMID 32477123. PMC 7237637. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7237637/.

Βιβλιογραφία

Blackman, J.R. (1995). Spider Bites. Journal of the American Board of Family Medicine, 8: 288-294.

Diaz, J.H., Leblanc, K.E. (2007). Common Spider Bites. American Family Physician, 75: 869-873.

Isbister, G.K., Graudins, A., White, J., Warrell, D. (2003). Antivenom treatment in arachnidism. Journal of Toxicology: Clinical Toxicology, 41: 291-300.

Lopes et al. 2020. Clinical aspects, diagnosis and management of Loxosceles spider envenomation: literature and case review. Archives of Toxicology, 94, 1461-1477

National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH; USA). Venomous spiders - Symptoms and First Aid.

Pneumatikos, I.A., Galiatsou, E., Goe, D., Kitsakos, A., Nakos, G., Vougiouklakis, T.G. (2003). Acute fatal toxic myocarditis after black widow spider envenomation. Annals of Emergency Medicine, 41(1): 158.

Vetter, R.S., Isbister, G.K. (2008). Medical aspects of spider bites. Annual Review of Entomology, 53: 409-429.

[1] Sadeghi, Saber; Dashan, Meysam; Malek-Hosseini, Mohammad Javad (2017-03). «Mediterranean Recluse Spider, Loxosceles rufescens (Araneae: Sicariidae) from Charkhab Cave, Southern Iran». Journal of Arthropod-Borne Diseases 11 (1): 156–160. ISSN 2322-1984. PMID 29018831. PMC 5629298. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29018831/.

[2] Nentwig, Wolfgang; Pantini, Paolo; Vetter, Richard S. (2017-06-15). «Distribution and medical aspects of Loxosceles rufescens, one of the most invasive spiders of the world (Araneae: Sicariidae)». Toxicon: Official Journal of the International Society on Toxinology 132: 19–28. doi:10.1016/j.toxicon.2017.04.007. ISSN 1879-3150. PMID 28408204. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28408204.

[3] Greene, Albert; Breisch, Nancy L.; Boardman, Thomas; Pagac, Benedict B.; Kunickis, Edward; Howes, Randall K.; Brown, Paul V. (2009). [https://doi.org/10.1093/ae/55.3.158 «The Mediterranean Recluse Spider, Loxosceles rufescens (Dufour): An Abundant but Cryptic Inhabitant of Deep Infrastructure in the Washington, D.C. Area (Arachnida: Araneae: Sicariidae)»]. American Entomologist 55 (3): 158–169. doi:10.1093/ae/55.3.158. ISSN 2155-9902. https://doi.org/10.1093/ae/55.3.158.

[4] Lopes, Priscila Hess; van den Berg, Carmen W.; Tambourgi, Denise V. (2020-05-13). «Sphingomyelinases D From Loxosceles Spider Venoms and Cell Membranes: Action on Lipid Rafts and Activation of Endogenous Metalloproteinases». Frontiers in Pharmacology 11: 636. doi:10.3389/fphar.2020.00636. ISSN 1663-9812. PMID 32477123. PMC 7237637. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7237637/.

[1]

[2]

[3]

[4]