Μερόπη (Πλειάδα)
| Μερόπη | |
|---|---|
_-_Lost_Pleiad_(1884).jpg) | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σίσυφος |
| Τέκνα | Ορνύτιων Άλμος Θέρσανδρος Γλαύκος του Σισύφου |
| Γονείς | Άτλας (μυθολογία) και Πλειόνη |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία η Μερόπη ήταν μια από τις Πλειάδες, κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης.[1] Η μητέρα της Πλειόνη ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος.[2] Ο μετασχηματισμός τους σε Αστρικό σμήνος γνωστό ως Αστερισμός των Πλειάδων έγινε αντικείμενο πολλών μύθων. Στην ιστορία οι Πλειάδες και οι ετεροθαλείς αδελφές τους Υάδες ήταν παρθένες συνοδοί της Αρτέμιδος.[3] Η Άρτεμις δίδυμη αδελφή του Απόλλων ήταν προστάτιδα του κυνηγιού και των αγρίων ζώων, γονείς τους ήταν ο Δίας και η Λητώ. Ο Διόνυσος σε βρεφική ηλικία ανατράφηκε από τις Πλειάδες και τις ετεροθαλείς αδελφές τους Ατλαντίδες.[4] Ο Ωρίων καταδίωξε, κυριευμένος από ερωτική μανία, τις Πλειάδες Μαία, Ηλέκτρα, Ταϋγέτη, Κελαινώ, Αλκυόνη, Στερόπη και Μερόπη. Η Άρτεμις ζήτησε από τον Δια να τις προστατεύσει και εκείνος τις μεταμόρφωσε σε αστέρια στον ουρανό. Η Άρτεμις εξοργίστηκε που έχασε την συνοδεία της, έβαλε τον αδελφό της Απόλλωνα να στείλει έναν γιγάντιο σκορπιό να θανατώσει τον Ωρίωνα. Ο Ζευς μεταμόρφωσε και τον Ωρίωνα σε αστερισμό, τον τοποθέτησε στον ουρανό να κυνηγάει εκεί μόνιμα τις Πλειάδες σαν σκιές.[5] Σε έναν άλλον μύθο ο Δίας μεταμόρφωσε τις Πλειάδες σε αστέρια μετά την έντονη ερωτική καταδίωξη του Ωρίωνα που διήρκεσε 12 χρόνια. Αρχικά τις μεταμόρφωσε σε περιστέρια (πελειάδες) και κατόπιν σε αστέρια, το ίδιο και τον Ωρίωνα και τον τοποθέτησε στον ουρανό για να τις καταδιώξει εκεί.[6] Οι Πλειάδες και οι ετεροθαλείς αδελφές τους Υάδες που πέθαναν από την λύπη τους για τον θάνατο του αδελφού τους Ύαντα είναι τμήματα του Αστερισμού του Ταύρου.
Γάμος με θνητό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μερόπη είναι η ασθενέστερη από τις Πλειάδες επειδή παντρεύτηκε έναν θνητό τον Σίσυφο και έζησε στην νήσο Χίο, οι αδελφές της αντίθετα είχαν σχέσεις μόνο με θεούς. Τα παιδιά τους ήταν ο Γλαύκος, Ορνύτιων (ή Πορφυρίων), ο Άλμος (ή Ὅλμος), ο Θέρσανδρος και ο Σίνων.[7] Ο αστέρας της Μερόπης αναφέρεται συχνά σαν "χαμένη Πλειάδα" επειδή οι αστρονόμοι δεν τον ανακάλυψαν όταν βρήκαν τις υπόλοιπες Πλειάδες, ανακαλύφτηκε αργότερα. Ο μύθος που επικρατεί είναι ότι έμεινε ασθενής από την ντροπή της επειδή παντρεύτηκε έναν θνητό.[8][9][10][11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
- ↑ http://www.pleiade.org/pleiades_02.html
- ↑ https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg5026.tlg001.1st1K-grc1:2.18.198/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2022.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2022.
- ↑ http://www.pleiade.org/pleiades_02.html
- ↑ Απολλώνιος ο Ρόδιος, "Αργοναυτικά", 3.1553
- ↑ Ovid, Fasti 4.169–178; Robert A. Kaster, Emotion, Restraint, and Community in Ancient Rome (Oxford University Press, 2005), σ. 79
- ↑ https://www.theoi.com/Nymphe/NympheMerope.html
- ↑ https://www.theoi.com/Nymphe/NympheMerope.html
- ↑ P. Ovidius Naso (2005). Fasti (4th ed.). Bibliotheca Teubneriana. σσ. 88–89
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Calame, Claude. Myth and History in Ancient Greece. 1996. Trans. Daniel W. Berman. New Jersey: Princeton University, 2003.
- Ceci, Lynn. "Watchers of the Pleiades: Ethnoastronomy among Native Cultivators in Northeastern North America." Ethnohistory 25.4 (1978): 301–317.
- Gould, John. "Law, Custom, and Myth: Aspects of the Social Position of Women in Classical Athens." Myth, Ritual, Memory, and Exchange Essays in Greek Literature and Culture. New York: Oxford University, 2001. 112–157.
- Interpretations of Greek Mythology. 1987. Comp. Jan Bremmer. London: Routedge, 1990.
- Kellett, E. E. The Story of Myths. New York: Harcourt, Brace, and Company, 1927.
- Kershaw, Stephen P. The Greek Myths Gods, Monsters, Heroes, and the Origins of Storytelling. Brief Guide. New York: Carroll and Graf, 2007.
- Larson, Jennifer. Greek Nymphs: Myth, Cult, Lore. New York: Oxford University, 2001.
- Women's Roles in Ancient Civilizations. Ed. Bella Vivante. Connecticut: Greenwood, 1999.