Μαργκερίτ Αρλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαργκερίτ Αρλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Marguerite Harl (Γαλλικά)
Γέννηση3  Απριλίου 1919[1][2][3]
Νταξ[4][2]
Θάνατος30  Αυγούστου 2020[5][2][3]
Παρίσι[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[6][7][8]
αρχαία ελληνικά[7]
ΕκπαίδευσηDoctor of Arts
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων (έως 1957)[9]
Πανεπιστήμιο της Τουλούζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταελληνιστής[10]
μεταφράστρια
collection manager[10]
καθηγήτρια πανεπιστημίου[10]
ΕργοδότηςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων
Πανεπιστήμιο Παρί-Σορμπόν (έως 1986)[10]
Lycée Saint-Sernin
Οικογένεια
ΣύζυγοςJean-Marie Harl (1951–1965)[11][12]
δεδομένα

Η Μαργκερίτ Αρλ (γαλλικά: Marguerite Harl‎‎), (Νταξ (Λαντ), 3 Απριλίου 1919 - Παρίσι, 30 Αυγούστου 2020), ήταν Γαλλίδα ελληνίστρια και ακαδημαϊκός. Υπήρξε ειδική στη μετάφραση της Βίβλου των Εβδομήκοντα και συγγραφέας ενός έργου αναφοράς γι' αυτό το κείμενο και ήταν καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Paris-IV έως το 1986.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαργκερίτ Αρλ φοίτησε στο λύκειο Αλμπί και στη συνέχεια στο πρώτο έτος των προπαρασκευαστικών τάξεων εισαγωγής στην École normale supérieure [13]. Συνέχισε τις σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή της Τουλούζης και συμμετείχε με επιτυχία σε έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας για γυναίκες το 1941 [14]. Ήταν καθηγήτρια στο Λύκειο Θηλέων του Καόρ, στο Λύκειο Σεν Σερνέν και στη συνέχεια στο Σεν-Ζερμέν-αν-Λε το 1949.[15] Το 1957 παρουσίασε μια διατριβή με τίτλο Origène et la fonction révélatrice du verbe incarné, υπό την επίβλεψη του Ανρί- Ιρενέ Μαρού,[16] στη συνέχεια ήταν καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών στη Φιλοσοφική Σχολή του Παρισιού, από το 1958 έως το 1986.[17] Ειδική στην Πατρολογία και τη μετακλασική ελληνική γλώσσα, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς της στον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα και στη μετάφραση της Βίβλου των Εβδομήκοντα.

Γαλλική έκδοση της μετάφρασης των Εβδομήκοντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαργκερίτ Αρλ δημιούργησε το 1986 στις εκδόσεις Éditions du Cerf τη συλλογή «La Bible d'Alexandrie» («Η Βίβλος της Αλεξάνδρειας»), στο πλαίσιο της οποίας δημοσιεύτηκαν σε χωριστούς τόμους μια γαλλική μετάφραση της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα που πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψή της.[18]

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    • La langue de Japhet, Cerf, 1992[19]
    • Le déchiffrement du sens : études sur l'herméneutique chrétienne d'Origène à Grégoire de Nysse, Institut d'études augustiniennes, Brépols, 1993 (ISBN 9782851211323)
    • La Bible en Sorbonne, ou La revanche d'Érasme, Cerf, 2004[20].
    • «L'Europe et les Pères», Connaissance des pères de l'Église, «Vingt ans d'études patristiques dans le monde», Μάρτιος 2002, no 85.
    • Origène d'Alexandrie et la fonction révélatrice du Verbe incarné[21]
    • La Bible grecque des Septante: du judaïsme hellénistique au christianisme ancien, avec Gilles Dorival et Olivier Munnich, Éditions du Cerf & Éditions du CNRS, 1994, σ. 368 (ISBN 2-222-04155-4)
    • Voix de louange: les cantiques bibliques dans l'Antiquité chrétienne, avec la collaboration d' A. Pietrobelli et B. Meynadier, Les Belles lettres, συλλογή «Anagôgè», 2014, σ.358.[22]

Ηχητικά ντοκουμέντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εκπομπή "Ορθοδοξία" στον ραδιοφωνικό σταθμό France Culture (13 Ιουλίου 2014 και 27 Ιουλίου 2014).

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb119069076. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Fichier des personnes décédées»
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 AlKindi. 46172.
  4. ↑ www.lefigaro.fr/livres/marguerite-harl-savante-secrete-et-centenaire-20200205. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουνίου 2020.
  5. ↑ «Décès de Marguerite Harl».
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119069076. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0267808. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. ↑ CONOR.SI. 177671779.
  9. ↑ www.sudoc.fr/174693583.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb119069076. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουνίου 2020.
  11. ↑ www.lemonde.fr/disparitions/article/2020/09/03/la-mort-de-l-helleniste-marguerite-harl_6050818_3382.html.
  12. ↑ baillement.com/recherche/Akathisie_Haskovec.pdf.
  13. ↑ «Auteur : Marguerite Harl, LaProcure.com». La Procure (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. 
  14. ↑ André Chervel. «Les agrégés de l'enseignement secondaire. Répertoire 1809-1950». rhe.ish-lyon.cnrs.fr. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. .
  15. ↑ Philippe-Jean Catinchi (3 septembre 2020). «La mort de l’helléniste Marguerite Harl». Le Monde. https://www.lemonde.fr/disparitions/article/2020/09/03/la-mort-de-l-helleniste-marguerite-harl_6050818_3382.html. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. 
  16. ↑ «Thèse de doctorat, notice du Sudoc». sudoc.fr. 1957. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. .
  17. ↑ Sébastien Lapaque (5 Φεβρουαρίου 2020). «Marguerite Harl: savante, secrète et centenaire». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. .
  18. ↑ Jean-Marie Auwers (2010). «Autour de "La Bible d'Alexandrie"». Revue théologique de Louvain 41 (3): 385-403. https://www.persee.fr/doc/thlou_0080-2654_2010_num_41_3_3842. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023. 
  19. ↑ Maraval, Pierre (1993). «Marguerite Harl, La langue de Japhet. Quinze études sur la Septante et le grec des chrétiens. Paris, Cerf, 1992 ; La Bible d'Alexandrie. Le Deutéronome. Traduction du texte grec de la Septante, introduction et notes par Cécile Dogniez et Marguerite Harl, Paris, Cerf, 1992». Revue d'Histoire et de Philosophie religieuses 73 (2): 190–191. https://www.persee.fr/doc/rhpr_0035-2403_1993_num_73_2_5230_t1_0190_0000_2. 
  20. ↑ Prieur, Jean-Marc (2005). «Marguerite Harl, La Bible en Sorbonne ou la revanche d’Érasme, Paris, Cerf, 2004». Revue d'Histoire et de Philosophie religieuses 85 (3): 488–489. https://www.persee.fr/doc/rhpr_0035-2403_2005_num_85_3_1152_t9_0488_0000_2. 
  21. ↑ Méhat, André (1959). «M. Harl. Origène et la fonction révélatrice du Verbe incarné». Revue de l'histoire des religions 155 (2): 230–233. https://www.persee.fr/doc/rhr_0035-1423_1959_num_155_2_8923. 
  22. ↑ Vinel, Françoise (2015-01-01). «Marguerite Harl, avec la collaboration de Bruno Meynadier et Antoine Pietrobelli Voix de louange. Les cantiques bibliques dans la littérature chrétienne» (στα γαλλικά). Revue des sciences religieuses (89/1): 105. doi:10.4000/rsr.2497. ISSN 0035-2217. https://journals.openedition.org/rsr/2497. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαργκερίτ_Αρλ&oldid=10310137"