Μαρία Μαλανδρίνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Μαλανδρίνου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Μαρία Μαλανδρίνου (Ελληνικά)
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
δικηγόρος
ΣυγγενείςΚώστας Μαλανδρίνος (δεύτερος ξάδερφος/η)

Η Μαρία Μαλανδρίνου είναι Ελληνίδα συγγραφέας και νομικός.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Λάρισα, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, μέχρι την ηλικία των δεκατριών. Ολοκλήρωσε το σχολείο στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι δικηγόρος και ασκεί το επάγγελμά της στην Αθήνα.[1]
Κατάγεται από το Μυρόφυλλο Τρικάλων και είναι δεύτερη εξαδέρφη του Κώστα Μαλανδρίνου.[2]

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράμετροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριες παράμετροι του έργου της Μαρίας Μαλανδρίνου είναι:

  • Η δόμηση μοναδικών ανθρώπινων χαρακτήρων και η ψυχογράφησή τους. Η ψυχαναλυτική[3] προσέγγιση των ηρώων «μετατοπίζει επιδέξια την εστίαση του έργου από τις επουσιώδεις κλιμακώσεις της πλοκής στη μαεστρική εξέταση ετερόκλητων ιδιοσυστασιών»[4]
  • Η κοινωνική άνοδος ως πεδίο απεμπόλησης των ιδανικών της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Ήδη στην Καρφίτσα οι «κοινωνικές αναρριχήσεις»[3] και η κοινωνική διαστρωμάτωση ως «καθοριστικό εξελικτικό» μέσο της αφήγησης[5] διαδραματίζουν καίριο ρόλο, καθώς «η συγγραφέας είναι εμφανώς αρνητικά διακείμενη απέναντι στα πρόσωπα του βιβλίου που ανήκουν στους κόλπους της ευημερούσης οικογένειας».[4] Ωστόσο, στην Υποταγή η κριτική κορυφώνεται: «"Αριστεροί από κούνια, ερωτοτρόπησαν με την άλλη όχθη" και πλέον "ο καθένας τους, ένας Ιωνάς εγκλωβισμένος στο δικό του κήτος". [...] μιά "υποταγμένη" γενιά αναστοχάζεται»,[6] ενώ στο Αερόστατο του Γαμβέττα, κυρίαρχη θέση κατέχει η «ιδέα της Αριστεράς που γίνεται Εξουσία».[7]
  • Η σύγχρονη ελληνική ιστορία ευρύτερα. Η Μαρία Μαλανδρίνου τοποθετεί τα γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα (Μικρασιατική Καταστροφή, Χούντα, κτλ)[8] ως φόντο της δράσης των ηρώων της, λιγότερο στην Καρφίτσα[5] και περισσότερο στην Υποταγή.[6]
  • Η δικηγορία και γενικώτερα η νομική σκέψη. Οι «λεπτομέρεις δικανικών μαχών»[4] διαπερνούν τα βιβλία της. Η ίδια η Μαρία Μαλανδρίνου τονίζει ότι «το επάγγελμα του δικηγόρου με έχει επηρεάσει στη συγγραφή. Αφήνει τη σφραγίδα του στα κείμενά μου, κυρίως ως προς την απαίτηση της δόμησης των χαρακτήρων ώστε να είναι πειστικοί, αλλά και ως προς μια αναλυτική διάθεση απέναντί τους»[9], συμπληρώνοντας ότι «η αναγκαστική κοινωνικότητα της δικηγορίας προσφέρει συχνά στον συγγραφέα τα πρόσωπα και τους χαρακτήρες του».[10]

Το ζήτημα της κατάταξης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ζήτημα έχει προκύψει σχετικά με το λογοτεχνικό είδος που καλλιεργεί η Μαρία Μαλανδρίνου. Σαφώς διαχωρισμένη από την «γυναικεία λογοτεχνία»[4], η γραφή της εγκολπώνει βασικά χαρακτηριστικά του κλασικού αστικού μυθιστορήματος, όπως την ισορροπημένη οικονομία της αφήγησης[3], τον κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό[11] και τον ρέοντα λόγο.[12] Ωστόσο, στο έργο της Μαρίας Μαλανδρίνου εισχωρούν σημαντικά μεταμοντέρνα στοιχεία, όπως «η προσήλωση στο τετριμμένο και στο καθημερινό»[4], η απουσία ξεχωριστών ηρώων ή συναρπαστικής πλοκής[4], και ο διασπασμένος χρόνος.[13]
Για τον Δ. Λέντζη, το είδος της Μαρίας Μαλανδρίνου είναι το «σύγχρονο αστικό μυθιστόρημα, που αποτελεί μία επιτυχή διαδοχή του παλιότερου είδους, αν και περιορίζεται στην εκδοχή των καθημερινών γεγονότων της ζωής».[5] Ο Γ. Ξενάριος αναγιγνώσκει στο έργο της Μαρίας Μαλανδρίνου τα «παραδοσιακά προτερήματα» του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, επισημαίνοντας ως συστατικό του την «πιστή αναπαράσταση» που αποφεύγει εν τούτοις να μεταβληθεί σε μία αμιγώς μεταμοντέρνα «ελεγεία της καθημερινότητας».[3]
Φαίνεται πάντως ότι την συνδετική ύλη των δύο αντιμαχόμενων ρευμάτων αποτελεί η ανάπτυξη των χαρακτήρων. Η ίδια η Μαρία Μαλανδρίνου έχει δηλώσει: «Είναι οι χαρακτήρες που με απασχολούν πάνω απ’ όλα. Γι’ αυτό και οι ιστορίες μου είναι μικρής εμβέλειας, καθημερινές... Μικρές και ανθρώπινες χωρίς, ίσως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πέρα από το ότι αναδεικνύουν τους ήρωες. Στα γραπτά μου δεν διστάζω να επιδίδομαι σ’ ένα ασταμάτητο κυνήγι των χαρακτήρων, ακόμα και σε βάρος της πλοκής».[14]

Επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πεζογραφία της Μαρίας Μαλανδρίνου ανήκει στην παράδοση του Μπαλζάκ.[3] Η ίδια αναγνωρίζει ως πηγές της έμπνευσής της τον Μαρσέλ Προυστ, τον Τόμας Μαν, τους Ρώσους πεζογράφους, και, από την ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Στρατή Τσίρκα, την Μάρω Δούκα, και τον Νίκο Θέμελη.[15]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Καρφίτσα, εκδ. Καστανιώτης, 2007
  • Υποταγή, εκδ. Καστανιώτης, 2010
  • Τι απέγινε ο Σμερντιάκοφ, εκδ. Γαβριηλίδης, 2014
  • Το Αερόστατο του Γαμβέττα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2017
  • Η τρίτη εκδοχή, εκδ. Άπαρσις, 2021

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. http://www.kastaniotis.com/author/1180
  2. Ελευθέριος Απ. Καρακίτσιος, «Παράρτημα: 3. Γενεαλογία», εις του ιδίου, Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου-Μυρόφυλλον (Μερόκοβον) Τρικάλων (από προ Χριστού ώς το 1900 μ.Χ.), Θεσσαλονίκη, 1996, σελ. 425-495: 454.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Ξενάριος 2007.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Πανταλέων 2008.
  5. 5,0 5,1 5,2 Λέντζης 2007.
  6. 6,0 6,1 Μπέκας 2010.
  7. Δρακάκη 2017.
  8. Ρούβαλης 2007.
  9. Συνέντευξη στην Νίκη Ορφανού.
  10. Συνέντευξη στον Βασίλη Αθάνατο.
  11. Ξενάριος 2007· Ρούβαλης 2007· Μπέκας 2010.
  12. Λέντζης 2007· Ξενάριος 2007· Πανταλέων 2008.
  13. Η αφήγηση περιλαμβάνει πληθώρα αναδρομών, βλ. τις περιλήψεις των έργων, http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4496-7·[νεκρός σύνδεσμος] http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5064-7
  14. Συνέντευξη στην Νίκη Ορφανού
  15. Συνέντευξη στην Νίκη Ορφανού· Συνέντευξη στον Βασίλη Αθάνατο.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]