Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μαήτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαήτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2050 π.Χ.
Τόπος ταφήςΝτέιρ ελ-Μπαχάρι
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΜεντουχοτέπ Γ'
ΟικογένειαΕνδέκατη δυναστεία Φαραώ
Η εξωτερική ξύλινη σαρκοφάγος της Μαήτ με τις αναθηματικές επιγραφές στα ιερογλυφικά.[1]

Η Μαήτ (Miiut, Miit,[2] Mayet που σημαίνει γάτα ) είναι το όνομα ενός κοριτσιού που έζησε στην αρχαία Αίγυπτο και ενταφιάστηκε στον νεκρικό ναό του Μεντουχοτέπ Β΄ (11η Δυναστεία, περίοδος βασιλείας 2055-2004 π.Χ) στο Ντέιρ ελ-Μπαχάρι. Η ταφή της βρέθηκε ανέπαφη. Η θέση της μέσα στη βασιλική οικογένεια του Μεντουχοτέπ Β΄ δεν είναι εξακριβωμένη.[2]

Η ταφή της ανακαλύφθηκε το 1921, στις ανασκαφές του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Νέας Υόρκης που πραγματοποιήθηκαν στο Ντέιρ ελ-Μπαχάρι υπό τη διεύθυνση του Χέρμπερτ Ιούστις Ουίνλοκ.[3] Βρέθηκε ενταφιασμένη στο δυτικό τμήμα του βασιλικού ταφικού συγκροτήματος, μαζί με τις ταφές πέντε ακόμη γυναικών, που συνοδεύονταν από επιγραφές που τις προσδιόριζε ως "βασιλικές συζύγους". Ο τάφος της Μαήτ δεν έφερε τον τίτλο "βασιλική σύζυγος". Υπολογίζεται ότι ήταν μόλις πέντε ετών.[4]

Οι γυναίκες αυτές που ταυτίζονται με "βασιλικές συζύγους" είναι η Ασαγιέτ, η Χενχενέτ, η Καουίτ, η Κεμζίτ και η Σαντέ.

Φαίνεται πως οι συγκεκριμένες βασιλικές σύζυγοι δεν κατείχαν την ίδια θέση με τις δύο βασίλισσες Νεφερού και Τεμ, οποίες θεωρούνται ως οι κύριες σύζυγοι του Μενετουχοτέπ Β΄. Για τον ρόλο αυτών των ήσσονος σημασίας συζύγων υπάρχουν αμφιβολίες. Θεωρείται πως ίσως ήταν κόρες ευγενών, οι οποίες βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του βασιλιά. Το γεγονός όμως ότι οι περισσότερες από αυτές συνοδεύονταν από επιγραφές που τις προσδιόριζε ως "ιέρειες της Άθωρ", οδήγησε στη σύνδεσή τους και με τη θεά Άθωρ που λατρευόταν μέσα στο βασιλικό νεκρικό ναό. Εικάζεται επίσης ότι, καθώς οι ταφές των νεαρών αυτών γυναικών και του παιδιού ήταν κατά έναν αινιγματικό τρόπο σύγχρονες μεταξύ τους, ίσως να πέθαναν ταυτόχρονα εξαιτίας κάποιας καταστροφής. Οι ταφές χρονολογούνται την εποχή που θεμελιώθηκε ο ναός, οπότε εγκαινιάστηκε η νέα αυτή βασιλική νεκρόπολη στο Ντέιρ ελ-Μπαχάρι.[4]

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να διαφωτίζουν πλήρως ποια ήταν η σχέση της Μαήτ με τον Μεντουχοτέπ Β΄. Το γεγονός όμως ότι ενταφιάστηκε στο νεκρικό ναό του φανερώνει τον στενό δεσμό της με τη βασιλική οικογένεια. Αυτό, σε συνδυασμό με την παιδική της ηλικία, οδηγούν στην υπόθεση ότι πιθανώς πρόκειται για την κόρη του.[5]

Το κορίτσι είχε ενταφιαστεί σε δύο σαρκοφάγους. Η εξωτερική ήταν κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο, ενώ η εσωτερική από ξύλο. Και οι δύο σαρκοφάγοι έφεραν απλές αναθηματικές επιγραφές στα ιερογλυφικά. Το μέγεθος τους ήταν πολύ μεγαλύτερο από τη Μαήτ. Το στοιχείο αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε αυτές υπάρχουν ίχνη αντικατάστασης του ονόματος του προσώπου για το οποίο είχαν αρχικά κατασκευαστεί από το όνομα της Μαήτ, φανερώνει ότι δεν προοριζόταν για την ίδια, αλλά ενταφιάστηκε σε αυτές εξαιτίας του απρόσμενου θανάτου της που εμπόδισε την προετοιμασία της ταφής της και την κατασκευή της προσωπικής σαρκοφάγου της. Το σώμα της Μαήτ βρέθηκε τυλιγμένο σε λινά. Φορούσε μία μάσκα μούμιας. Τον λαιμό της στόλιζαν πέντε περιδέραια, μερικά από αυτά ήταν φτιαγμένα από χρυσάφι και ασήμι.[6] Τα πολύτιμα κτερίσματά της υποδηλώνουν την ευγενική καταγωγή και υψηλή κοινωνική θέση της.[2]

  1. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης Νέας Υόρκης, Η εξωτερική σαρκοφάγος της Μαήτ
  2. 2,0 2,1 2,2 Michael Rice: Who is who in Ancient Egypt. Routledge, London/New York 1999. ISBN 978-0-203-44328-6, p. 117. Διαθέσιμο σε ηλεκτρονική μορφή στο Internet Archive.
  3. Herbert Eustis Winlock: Excavations at Deir el-Bahri, 1911–31, New York, 1942. Διαθέσιμο σε ηλεκτρονική μορφή στο Internet Archive.
  4. 4,0 4,1 Ian Shaw: The Oxford History of Ancient Egypt[νεκρός σύνδεσμος], (2003), Oxford University Press, Oxford.
  5. ^ Rasha Soliman: Old and Middle Kingdom Theban Tombs, London 2019, ISBN 978-1-906137-09-0, 61
  6. William C. Hayes: The Scepter of Egypt, I. From the Earliest Times to the End of the Middle Kingdom, New York 1953 ISBN 0-87099-190-6, 162, 229, fig. 144