Μάχη του Ρύνδακος (1211)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μάχη του Ρύνδακα διεξήχθη στις 15 Οκτωβρίου 1211 μεταξύ των δυνάμεων δύο από τα κύρια διάδοχα κράτη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: της Λατινικής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, που ιδρύθηκαν μετά την άλωση του 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία.

Οι Πηγές βρίσκονται νοτιοδυτικά της Θάλασσας του Μαρμαρά.

Ο Λατίνος αυτοκράτορας Ερρίκος της Φλάνδρας επιθυμούσε να επεκτείνει την επικράτειά του στη Μ. Ασία σε βάρος της Νίκαιας. Είχε ήδη επιτύχει μία νίκη το 1205 στο Αδραμύττιο, αλλά η ανάγκη να αντιμετωπίσει τους Βουλγάρους στην Ευρώπη τον ανάγκασε να συνάψει εκεχειρία και να φύγει. Μέχρι το 1211, μόνο ένας μικρός θύλακας γύρω από τις Πηγές παρέμενε στα χέρια των Λατίνων. Εκμεταλλευόμενος τις απώλειες που υπέστη ο στρατός της Νίκαιας κατά των Σελτζούκων στη μάχη της Αντιόχειας της επί του Μαιάνδρου, ο Ερρίκος αποβιβάστηκε με τον στρατό του στις Πηγές και βάδισε προς τα ανατολικά στον ποταμό Ρύνδακα (ή Αδρανό). Ο Ερρίκος είχε πιθανώς περίπου 260 Φράγκους ιππότες. Ο Αυτοκράτορας των Ρωμαίων Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης είχε συνολικά μεγαλύτερη δύναμη, αλλά μόνο λίγους Φράγκους μισθοφόρους δικούς του, καθώς είχαν πληγεί ιδιαίτερα βαριά στη μάχη εναντίον των Σελτζούκων. Ο Λάσκαρης ετοίμασε ενέδρα στον Ρύνδακα, αλλά ο Ερρίκος επιτέθηκε στις θέσεις του και σκόρπισε τα στρατεύματα της Νίκαιας σε μία ολοήμερη μάχη στις 15 Οκτωβρίου. Η νίκη των Λατίνων, που κερδήθηκε σύμφωνα με πληροφορίες χωρίς απώλειες, ήταν συντριπτική: μετά τη μάχη ο Ερρίκος βάδισε αμαχητί στα εδάφη της Νίκαιας, φτάνοντας νότια μέχρι το Νυμφαίο.

Ο πόλεμος έληξε στη συνέχεια και οι δύο πλευρές συνήψαν τη Συνθήκη του Νυμφαίου, η οποία έδωσε στη Λατινική αυτοκρατορία τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της Μυσίας μέχρι το χωριό Κάλαμος (σημερινό Γκελενμπέ), το οποίο επρόκειτο να είναι ακατοίκητο και να σηματοδοτήσει τα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]