Μάχη του Κοστούρινο
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μάχη του Κοστούρινο | |||
|---|---|---|---|
| Σερβική εκστρατεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου | |||
 | |||
| Χρονολογία | 6-12 Δεκεμβρίου 1915 | ||
| Τόπος | Κοστούρινο (νυν Βόρεια Μακεδονία) | ||
| Έκβαση | Νίκη των Βουλγάρων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απολογισμός | |||
| |||
.svg){kind=small}
Η Μάχη του Κοστούρινο ήταν πολεμικό επεισόδιο μεταξύ των βουλγαρικών και των βρετανικών δυνάμεων στο πλαίσιο της σερβικής εκστρατείας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που έληξε με υποχώρηση των Βρετανών στη Θεσσαλονίκη.
Υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την είσοδο της Βουλγαρίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 1 Οκτωβρίου 1915, ξεκίνησε μια αυστρο-γερμανο-βουλγαρική επίθεση κατά της Σερβίας. Οι σερβικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά τις ήττες στον Μοράβα και στο Όβτσε Πόλε. Δυνάμεις των Αγγλογάλλων που είχαν αποβιβαστεί στη Θεσσαλονίκη στις αρχές Οκτωβρίου είχαν προωθηθεί στα βόρεια για να βοηθήσουν τις σερβικές δυνάμεις στο Κόσοβο.
Οι γαλλικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Στρατηγού Μωρίς Σαράιγ προωθήθηκαν βαθιά στη σερβική επικράτεια με σκοπό να ενωθούν με τις σερβικές δυνάμεις στη Νις. Ωστόσο, στις 19 Οκτωβρίου, οι Γάλλοι έμαθαν πως οι Βούλγαροι είχαν αποπειραθεί να αποκόψουν τη σιδηροδρομική γραμμή προς τα βόρεια του Κρίβολακ. Στην περιοχή στάλθηκαν επιπλέον γαλλικές δυνάμεις, οι οποίες ηττήθηκαν στη μάχη του Κρίβολακ (3-23 Νοεμβρίου) - η ήττα στο Κρίβολακ, σε συνδυασμό με την καταστροφή του σερβικού στρατού, ανάγκασε τους Γάλλους να υποχωρήσουν στη Θεσσαλονίκη.
Το Γραφείο Πολέμου στο Λονδίνο ήταν πιο απρόθυμο να στείλει δυνάμεις στη Σερβία. Μονάχα την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου είχαν στείλει τη 30η ταξιαρχία στη Σερβία, η οποία ενισχύθηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις της 10ης Ιρλανδικής Μεραρχίας και αντικατέστησε τις γαλλικές δυνάμεις στο Κοστούρινο στις 21 Νοεμβρίου.
Η μάχη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η θέση της 10ης Ιρλανδικής Μεραρχίας βρισκόταν σε κορυφή λόφου, η οποία ήταν άγρια και χωρίς βλάστηση. Μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, οι καιρικές συνθήκες χειροτέρευσαν. Το βρετανικό πεζικό ήταν εκτεθειμένο και υπέφερε από τις κρύες βροχές και τη χιονοθύελλα. Επιπλέον, η υγεία τους είχε ήδη υπομονευθεί από το ανθυγιεινό ζεστό κλίμα της χερσονήσου της Καλλίπολης. Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, είχαν μεταφερθεί στα νοσοκομεία 1.656 άνδρες, πολλοί από τους οποίους είχαν νοσηλευτεί με κρυοπαγήματα.
Μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου δεν είχαν σημειωθεί σοβαρές συγκρούσεις και οι Βούλγαροι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός αυτό για να ενισχύσουν το πυροβολικό τους. Στις 6 και στις 7 Δεκεμβρίου επιτέθηκαν στη βραχώδη κορυφή και αιχμαλώτισαν 30 Βρετανούς. Από την κορυφή, οι Βούλγαροι μπορούσαν να βομβαρδίζουν τις βρετανικές γραμμές με μεγάλη ευκολία.
Στις 8 Δεκεμβρίου, ο βουλγαρικός στρατός προχώρησε σε μια ολομέτωπη επίθεση. Ο Στρατηγός Μάχον προσπάθησε να συντονίσει την άμυνα των δυνάμεων του ενώ οι Γάλλοι υποχωρούσαν στα αριστερά του, αλλά οι Βούλγαροι είχαν μια δύναμη 4 φορές μεγαλύτερη απ' αυτή των Βρετανών. Καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να φθάσουν από τη Θεσσαλονίκη σύντομα εξαιτίας της κακής κατάστασης των δρόμων, ο Μάχον δεν είχε άλλη λύση από την υποχώρηση. Η 10η Ιρλανδική Μεραρχία έχασε 1.500 άνδρες και 8 πυροβόλα, αλλά παρέμεινε σε καλή κατάσταση.
Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου, όλες οι συμμαχικές δυνάμεις οπισθοχώρησαν για την Ελλάδα. Ο βουλγαρικός στρατός δεν έλαβε την άδεια του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου να εισβάλει στην ελληνική επικράτεια, καθώς οι Γερμανοί ήλπιζαν πως η Ελλάδα θα προχωρούσε σε είσοδο στον πόλεμο με το πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων.
Επακόλουθα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σερβικές δυνάμεις έμειναν χωρίς βοήθεια και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς δυσμάς για την Αλβανία. Από κει, οι σερβικές δυνάμεις μεταφέρθηκαν στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου 1916. Το Μακεδονικό Μέτωπο σταθεροποιήθηκε κατά την περίοδο 1916-1918.