Μάχη του Δομοκού
| Μάχη του Δομοκού | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) | |||
 Σχεδιάγραμμα των θέσεων μάχης | |||
| Χρονολογία | 1897 | ||
| Τόπος | Δομοκός | ||
| Έκβαση | νίκη των Τούρκων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Η μάχη του Δομοκού (5 Μαΐου 1897) ήταν το τελευταίο επεισόδιο του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 στο μέτωπο της Θεσσαλίας. Έληξε με νίκη του τουρκικού στρατού, γεγονός που επιτάχυνε την επίτευξη ανακωχής μεταξύ των δυο εμπολέμων πλευρών.
Μετά την ήττα στα Φάρσαλα και την υποχώρηση του στρατού, οι ελληνικές δυνάμεις (κουρασμένοι από τις μάχες και την πεζοπορία στρατιώτες που στην διάρκεια της διαδρομής πέταξαν τους σάκους με τις αποσκευές τους (γυλιούς) για να ελαττώσουν το βάρος που μετέφεραν) έφτασαν στον Δομοκό, το πρωί της 24ης Απριλίου 1897. [3] Ο Δομοκός, φύσει αμυντική τοποθεσία, θα μπορούσε να οχυρωθεί πολύ καλύτερα, δεδομένου και του χρόνου που είχε το ελληνικό επιτελείο για αυτό, μια που οι Τούρκοι, δεν έκαναν την επίθεσή τους παρά στις 5 Μαΐου.
Όταν τα χαράματα της 5ης Μαΐου φάνηκαν οι τουρκικές φάλαγγες που πλησίαζαν από τον κεντρικό δρόμο Φαρσάλων - Δομοκού η ελληνική διάταξη είχε ως εξής:
- η Ι Ταξιαρχία (ως εφεδρεία) βρισκόταν στον Δομοκό
- η ΙΙ Ταξιαρχία υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Πυροβολικού Χρήστου Μαστραπά βρισκόταν στην τοποθεσία Ναρθάκιο όρος (ή όρος Κασιδιάρη) (γραμμή Πετρωτό – Κιτίκι – Αγ. Αντώνιος),
- η ΙΙΙ Ταξιαρχία του συνταγματάρχη Σμολένσκι βρισκόταν ακόμα στον Αλμυρό, στην γραμμή Αλμυρού - Σούρπης,
- η IV Ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Αντωνιάδη Μάρκο εκατέρωθεν της διαβάσεως Δομοκού ,
- το απόσπασμα του Δημητρίου Τερτίπη στην τοποθεσία Λεονταρίου.
Η ΙΙΙ (υπό τον αντιστράτηγο Μερντού Πασά) και η VI (υπό τον αντιστράτηγο Χαμντί Πασά) τουρκικές μεραρχίες επιτέθηκαν στο Νορθάκιο όρος με σκοπό να υπερκεράσουν την δεξιά πλευρά της ελληνικής παράταξης, ενώ η Ι (υπό τον αντιστράτηγο Χαϊρί Πασά) και η ΙΙ (υπό τον αντιστράτηγο Νεσάτ Πασά) τουρκικές μεραρχίες επιτέθηκαν κατά μέτωπο.
Στις 15:00 οι προφυλακές του ελληνικού κεντρικού μετώπου δεν άντεχαν πλέον την επίθεση και υποχώρησαν. Αν και η Λεγεώνα των Φιλελλήνων μαζί με το Γαριβαλδινούς πολέμησαν με επιτυχία και κατάφεραν να καθηλώσουν την αριστερή πλευρά του τουρκικού στρατού για αρκετές ώρες, οι υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις κατάφεραν στο τέλος να νικήσουν, αναγκάζοντας τον ελληνικό στρατό σε υποχώρηση.
Την νύχτα της 5ης προς 6η Μαΐου, ο Διάδοχος βλέποντας τον κίνδυνο να υπερφαλαγγιστεί η δεξιά πλευρά αποφάσισε την υποχώρηση των στρατευμάτων και την ανασύνταξη στην διάβαση Δερβέν Φούρκα (σημ. Καλαμάκι) στις πλαγιές της Όθρυος.
Το πρωί της 6ης Μαΐου παρατάχτηκαν εκατέρωθεν της διάβασης η Ι και η ΙΙ ελληνικές ταξιαρχίες για να υποχωρήσουν ωστόσο γρήγορα μπροστά στα προελαύνοντα τουρκικά στρατεύματα.
Έτσι, την επομένη, 7 Μαΐου, άρχισε η άτακτη πλέον φυγή των στρατευμάτων προς τη Λαμία, ενώ ο Διάδοχος προσπαθούσε να ανασυντάξει το στρατό στα στενά των Θερμοπυλών. Εκείνη τη μέρα, και ενώ μερικοί λόχοι είχαν φτάσει στην τοποθεσία Ταράτσα της Λαμίας, το Γενικό Στρατηγείο έλαβε τηλεγράφημα από την κυβέρνηση των Αθηνών που τον πληροφορούσε για την συμφωνία ανακωχής που είχε πραγματοποιηθεί. Οι πολεμικές συγκρούσεις σταμάτησαν οριστικά στις 15:00 το μεσημέρι, και την επομένη , 8 Μαΐου υπογράφηκε στην Ταράτσα η ανακωχή.[4]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δημήτρη Β. Καρέλη: «Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας – Η ιστορία της Βόρεια Φθιώτιδας και του Δομοκού» [νεκρός σύνδεσμος] Αρχειοθετήθηκε 2020-09-24 στο Wayback Machine.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Δημήτρη Β. Καρέλη: «Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας – Η ιστορία της Βόρεια Φθιώτιδας και του Δομοκού»
- ↑ Δημήτρη Β. Καρέλη: «Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας – Η ιστορία της Βόρεια Φθιώτιδας και του Δομοκού»
- ↑ https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85+1897
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2019.