Μάρκο Κορνάρο (1406-1479)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάρκο Κορνέρ
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκέμβριος 1406[1][2]
Βενετία
Θάνατος1  Αυγούστου 1479
Βενετία
Τόπος ταφήςSanti Apostoli
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςFiorenza Crispo
ΤέκναΑικατερίνη Κορνάρο της Κύπρου
Τζόρτζιο Κορνάρο
ΓονείςΤζόρτζιο Κορνέρ[1]
ΣυγγενείςΜάρκο Κορνέρ (προπάππος)
ΟικογένειαΟικογένεια Κορνάρο
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάρκο Κορνάρο ή Μάρκο Κορνέρ (1406-1479) ήταν έμπορος, διπλωμάτης και πολιτικός από την Οικογένεια Κορνάρο στην Δημοκρατία της Βενετίας. Είχε ήδη συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο και πριν μπει στην πολιτική έκανε έναν εντυπωσιακό γάμο με τον οποίο απέκτησε εξουσίες στο Βασίλειο της Κύπρου. Την περίοδο της εξορίας του την πέρασε στην Κύπρο (1457-1459) στην οποία η κόρη του Αικατερίνη Κορνάρο έγινε βασίλισσα (1468). Ο εγγονός του Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου έγινε βασιλιάς της Κύπρου (1473-1474) αλλά πέθανε σε βρεφική ηλικία, κατόπιν (1474-1476) βρέθηκε ξανά στην Κύπρο για να σταθεροποιήσει την εξουσία της κόρης του. Την περίοδο 1476-1478 διετέλεσε ένας από τους εκλέκτορες με ρόλο την εκλογή του Δόγη της Βενετίας. Ο Μάρκο Κορνάρο γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1406 στην Βενετία, ήταν γιος του Τζιόρτζιο ντι Αντρέα του γιου του Δόγη Μάρκο Κορνέρ και της Αικατερίνης Τζουστινιάνι από την Οικογένεια Τζουστινιάνι.[3] Παντρεύτηκε (1444) την Φλωρέντζα Κρίσπο, κόρη του Νικολό Κρίσπου Δούκα του Αρχιπελάγους και της συζύγου του Βαλέντζας - Ευδοκίας Μεγάλης Κομνηνής.[4] Απέκτησαν δύο γιους και έξι κόρες.[5] Ο Γεώργιος και η Αικατερίνη γεννήθηκαν την ίδια χρονιά (1454).[6] Η κόρη του Λάουρα παντρεύτηκε τον νομικό Μάρκο Ντάντολο.[7] Ο Μάρκο Κορνάρο απέκτησε τεράστια περιουσία με το εμπόριο, αγόρασε (1449) το σιτάρι των Ιωαννίτων Ιπποτών στην Κύπρο. Οι εκτεταμένες εμπορικές του δραστηριότητες ήταν η αιτία που καθυστέρησε να εισέλθει στην Βενετσιάνικη πολιτική.[8]

Γάμος της κόρης του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρκο Κορνάρο συμμετείχε σαν εκπρόσωπος της Κύπρου στην Βενετική αποστολή προς τον Μέγα Καταμαράν.[9] Όταν επισκέφτηκε ο Φρειδερίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την Βενετία (1452) ο Μάρκος Κορνάρο μαζί με άλλους 4 άντρες ανέλαβε την ψυχαγωγία του, ο αυτοκράτορας τον έστεψε ιππότη για να τον ευχαριστήσει. Από τον Μάρτιο του 1454 ως τον Σεπτέμβριο του 1456 συμμετείχε στο "Συμβούλιο των Σοφών", τον Οκτώβριο του 1456 ήταν εκπρόσωπος του Σαν Πόλο στο Μεγάλο Συμβούλιο. Την επόμενη χρονιά εξορίστηκε από την Βενετία (1457) επειδή κατηγορήθηκε για την παράνομη εκλογή του αδελφού του Ανδρέα στην Βενετική Γερουσία. Την περίοδο της εξορίας του την πέρασε στην Κύπρο, αγόρασε (1458) από τον Πιέτρο Μοτσενίγκο τα ανάκτορα του Σαν Κασσιάνο στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας που έγινε αργότερα η μόνιμη κατοικία του.[10] Ο Μάρκο Κορνάρο βρισκόταν στην Κύπρο όταν πέθανε ο Ιωάννης Β΄ της Κύπρου, ο ίδιος και η Βενετική κοινότητα υποστήριξαν την κόρη του Ιωάννη Β΄ Καρλόττα της Κύπρου.[11] Την ίδια στιγμή βοήθησε τον νόθο γιο του Ιωάννη μετέπειτα Ιάκωβο Β΄ της Κύπρου να δραπετεύσει στην Αίγυπτο όπου κέρδισε την υποστήριξη του Σουλτάνου Σαΐφ Αντ-Ντιν Ινάλ για τον θρόνο της Κύπρου.[12] Οι φήμες έλεγαν ότι είχε στόχο να τον παντρέψει με την κόρη του, στην θέση του αρχιεπισκόπου που κατείχε τοποθέτησε τον αδελφό του Ανδρέα. [13]

Ο Γεώργιος Βουστρώνης έγραψε ότι ο από μητέρα θείος του Ιακώβου Μαρκίος ήθελε να σκοτώσει τον Μάρκο Κορνάρο αλλά η Μαριέττα της Πάτρας διόρθωσε ότι ήταν μόνο φήμες για να διασπείρουν διχόνοια.[14] Ο Μάρκο Κορνάρο επέστρεψε στην Βενετία (1464).[15] Το καλοκαίρι εξελέγη στο Συμβούλιο των Σοφών, το ίδιο έγινε και την επόμενη χρονιά (1465), τον Οκτώβριο του 1466 ήταν μέλος του Μικρού Συμβουλίου, την επόμενη χρονιά (1467) εξελέγη πάλι στο Συμβούλιο των Σοφών. Το φθινόπωρο του 1467 απεστάλη στον Μπαρτολομέο Κολεόνι για να εξασφαλίσουν οι Βενετοί την συμμαχία του εναντίον των Σφόρτσα. Την επόμενη χρονιά (1468) διορίστηκε Προβλεπτής στην Λομβαρδία και παρέλαβε 25.000 Δουκάτα για να ενισχύσει τις οχυρώσεις. Με την επιστροφή του στην Βενετία διορίστηκε Αβογκάντορας.[16] Η κόρη του Μάρκο Κορνάρο Αικατερίνη παντρεύτηκε τον πρώην επίσκοπο και βασιλιά Ιάκωβο Β΄ της Κύπρου, τις διαπραγματεύσεις έκανε ο αδελφός του Ανδρέας αλλά ο Μάρκο εξασφάλισε την τεράστια προίκα των 100.000 Δουκάτων.

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη κατόπιν στο Συμβούλιο των Σοφών (1469, 1471) και στο Μικρό Συμβούλιο (1470, 1473, 1474). Τον Αύγουστο του 1470 διορίστηκε Προβλεπτής της Λομβαρδίας και συμμετείχε (1471) σε αποστολή στον πάπα Σίξτο Δ΄.[17] Ο Μάρκο Κορνάρο δεν πήρε την άδεια να πάει στην Κύπρο όταν πέθανε ο Ιάκωβος Β΄, τον Ιούλιο του 1173. Ο θάνατος του βρέφους Ιακώβου Γ΄ άφησε την Κύπρο υπό την εξουσία του Ενετού προβλεπτή. Τον Οκτώβριο του 1474 ο Κορνάρο μετά από έντονες συγκρούσεις πήρε την άδεια να πάει στην Κύπρο.[18] Οι εντολές που έλαβε ήταν να διατηρήσει τους τοπικούς κανόνες και τα έθιμα.[19] Έστειλε επιστολή στην Γερουσία για να διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση της κόρης του, κατόπιν παρέλαβε 8.000 Δουκάτα. Η συμπεριφορά του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, ο Βενετός προβλεπτής της Κύπρου τον κατηγόρησε ότι συμπεριφέρεται ως βασιλιάς.[20] Στις αρχές του 1476 ο Μάρκο Κορνάρο επέστρεψε στην Βενετία, συμμετείχε στην εκλογή του υπέργηρου Αντρέα Βεντραμίν ως Δόγη. Εξελέγη ξανά μέλος του Συμβουλίου των Σοφών (1477) και συμμετείχε στην εκλογή του νέου Δόγη Τζοβάννι Μοτσενίγκο (1478). Πέθανε την επόμενη χρονιά (1479) και τάφηκε στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Στον επικήδειο ο αριστοκράτης Πιερό Κονταρίνι τον ύμνησε λέγοντας ότι απέκτησε την περιουσία του τίμια, με την δουλειά και τις ικανότητες του χωρίς να κλέψει.[21]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 marco-corner_res-47e498a0-87eb-11dc-8e9d-0016357eee51.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.boglewood.com/cornaro/xb16.html.
  3. ↑ Gullino 1983a
  4. ↑ Gullino 1983a
  5. ↑ Gullino 1983a
  6. ↑ Gullino 1983b
  7. ↑ King 1985, σ. 359
  8. ↑ Gullino 1983a
  9. ↑ Hill 2010, σ. 512
  10. ↑ Gullino 1983a
  11. ↑ Gullino 1983a
  12. ↑ Hill 2010, σ. 552
  13. ↑ Hill 2010, σ. 552
  14. ↑ Hill 2010, σ. 545
  15. ↑ Gullino 1983a
  16. ↑ Gullino 1983a
  17. ↑ Gullino 1983a
  18. ↑ Gullino 1983a
  19. ↑ Arbel 2013, σ. 226
  20. ↑ Gullino 1983a
  21. ↑ Gullino 1983a

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Arbel, Benjamin (2013). "A Fresh Look at the Venetian Protectorate of Cyprus (1474–89)". In Candida Syndikus; Sabine Rogge (eds.). Caterina Cornaro: Last Queen of Cyprus and Daughter of Venice. Waxmann.
  • Gullino, Giuseppe (1983). "Corner, Marco". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 29: Cordier–Corvo (in Italian).
  • Gullino, Giuseppe (1983). "Corner, Giogio". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 29: Cordier–Corvo (in Italian).
  • Hill, George (2010) [1948]. A History of Cyprus. Vol. 3: The Frankish Period, 1432–1571. Cambridge University Press.
  • King, Margaret L. (1985). Venetian Humanism in an Age of Patrician Dominance. Princeton University Press.
  • Kuršanskis, Michel (1979). "La descendance d'Alexis IV, empereur de Trébizonde: Contribution à la prosopographie des Grands Comnènes". Revue des études byzantines. 37: 239–247.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκο_Κορνάρο_(1406-1479)&oldid=9992911"