Αβογκάντορες

Οι αβογκάντορες (ιταλ. Avogadori de Comùn, δηλαδή «δημόσιοι κατήγοροι»), ήταν ανώτατοι νομικοί, εκπρόσωποι ομώνυμου θεσμού (Avogadoria de Comùn) της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. Ευθύνη τους ήταν να φροντίζουν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της κυβερνήσεως της Βενετίας (Commune Veneciarum). Αντιστοιχούσαν περίπου στους σημερινούς γενικούς εισαγγελείς.

Οι αβογκάντορες ήταν μέλη αρχοντικών οικογενειών, ήταν τρεις τον αριθμό και εκλέγονταν από το Μεγάλο Συμβούλιο. Ο θεσμός τους εμφανίζεται από τον 12ο αιώνα. Δεν πρέπει να συγχέονται με τους, επίσης τρεις, «Κρατικούς Ανακριτές», θεσμό που ιδρύθηκε το 1539. Οι αβογκάντορες μπορούσαν να επιθεωρούν τα λογιστικά του Παλάτσο ντεϊ Καμερλένγκι, να διώκουν παραβάσεις των ναυτικών νόμων που καταγγέλλονταν από μέλη πληρωμάτων, να εξετάζουν αναφορές για διαφθορά των δικαστών ή για αμέλεια των αξιωματούχων, και να είναι παρόντες στις νομικές αποφάσεις του Συμβουλίου των Τεσσαράκοντα σε όλες τις υποθέσεις όπου διακυβεύονταν συμφέροντα του Δήμου και τελικώς της κυβερνήσεως. Είχαν δικαίωμα αρνησικυρίας, το οποίο ακύρωνε για 1 μήνα και 1 ημέρα πράξεις της κυβερνήσεως. Από το έτος 1400 και ύστερα, ακόμη και ο ίδιος ο Δόγης μπορούσε να προσαχθεί στο δικαστήριο για νομικές ενέργειες. Ωστόσο η ισχύς του θεσμού περιορίσθηκε τον 14ο αιώνα, με την ίδρυση του Συμβουλίου των Δέκα.

Το βασικό καθήκον των αβογκαντόρων ήταν η προστασία της συνταγματικής νομιμότητα, με την προσεκτική παρακολούθηση της αυστηρής συμμορφώσεως προς τους νόμους από μέρους των συμβουλίων και των οργάνων του Βενετικού Κράτους, με τη δύναμη να αναβάλλουν την εφαρμογή αντισυνταγματικών διαταγμάτων ή μέτρων. Οι ίδιοι οι αβογκάντορες μπορούσαν να διωχθούν για αμέλεια στην άσκηση των καθηκόντων τους, η οποία καταγγελόταν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Τεσσαράκοντα.

Δείτε επίσης

• Διοικητικό δικαστήριο
• Ακυρωτικό δικαστήριο

Πηγές

• Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σελ. 124