Μάρκο Γκραντενίγκο
| Μάρκο Γκραντενίγκο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πιέτρο Γκραντενίγκο[1] |
Ο Μάρκο Γκραντενίγκο ήταν επιφανής αξιωματούχος στην Δημοκρατία της Βενετίας και σημαντικός στρατιωτικός ναύαρχος στο Κράτος της Θάλασσας ως πρωταγωνιστής σε τρεις μεγάλες συγκρούσεις. Η πρώτη από αυτές ήταν ο Πόλεμος της Ευβοϊκής Διαδοχής, ο Συνασπισμός των ευγενών στην Λατινική αυτοκρατορία απέναντι στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας που διεκδικούσε το Νεγκρεπόντε (σημερινή Χαλκίδα). Η δεύτερη ήταν η επιχείρηση να υπερασπιστεί την Λατινική αυτοκρατορία ως Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης απέναντι στην επίθεση που δέχτηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας που ήθελε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και να επαναφέρει την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η άμυνα στην οποία ήταν ο ίδιος πρωταγωνιστής απέτυχε με αποτέλεσμα την ανακατάληψη της Πόλης από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο ίδιος παύτηκε από την θέση του Ποντεστά. Η τρίτη σύγκρουση στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν ο '"Πόλεμος του Αγίου Σάββα", περιείχε πολλές ναυμαχίες με την Δημοκρατία της Γένοβας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβριο του 1255 ο Μάρκο Γκραντενίγκο απεστάλη με τρεις γαλέρες (ο Δόγης της Βενετίας Αντρέα Ντάντολο τις καταγράφει σε επτά), ο στόχος ήταν να ενισχύσει την Βενετσιάνικη φρουρά στην πόλη της Χαλκίδας.[2][3] Την πόλη είχαν κατακτήσει οι Λομβαρδοί Τριτημόριοι της Εύβοιας με την υποστήριξη των Βενετών, στον πόλεμο της Ευβοϊκής Διαδοχής την διεκδικούσε ο Πρίγκιπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος.[4] Οι δυνάμεις του Βιλλεαρδουίνου είχαν σχεδόν ανακτήσει την Χαλκίδα αλλά ο Μάρκο Γκραντενίγκο ξεκίνησε πολιορκία που κράτησε 13 μήνες μέχρι να αναγκάσει τον Βιλλεαρδουίνο να συνθηκολογήσει. Μια τελική αντεπίθεση των Αχαιών αποκρούστηκε έξω από τα τείχη της πόλης. Τον Ιούνιο του 1256 ο Μάρκο Γκραντενίγκο αντικατέστησε τον Πάολο Γκραντενίγκο στο αξίωμα του Μπάιλου του Νεγκρεπόντε, αμέσως οργάνωσε συμμαχία για να αντιμετωπίσει τις φιλοδοξίες του Βιλλεαρδουίνου. Πολλοί άλλοι Λατίνοι ηγεμόνες όπως ο Δούκας των Αθηνών Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος ενώθηκαν μαζί του.[5][6] Η συμμαχία απέτυχε τελικά αφού τον Μάιο του 1258 ηττήθηκε από τους Αχαιούς του Βιλλεαρδουίνου, ο πόλεμος της Ευβοϊκής Διαδοχής έληξε με την σύναψη ειρήνης (1259).[7]
Ο Μάρκο Γκραντενίγκο αντικαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1258 στην θέση του Μπάιλου από τον Ανδρέα Μπαρότσι.[8][9] Αμέσως μετά διορίστηκε Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης, το κορυφαίο Ενετικό αξίωμα στα ανατολικά εδάφη, ήταν μια δύσκολη εποχή στην οποία η Λατινική αυτοκρατορία βρισκόταν υπό διάλυση.[10] Τον Ιούλιο του 1261 οδήγησε έναν στόλο με 30 πλοία με στόχο να ανακαταλάβει από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας την νήσο Δαφνουσία στην Μαύρη Θάλασσα. Την απουσία του εκμεταλλεύτηκε ο στρατηγός της Νίκαιας Αλέξιος Στρατηγόπουλος για να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη και να διαλύσει την Λατινική αυτοκρατορία. Με την επιστροφή του βρήκε την Βενετική συνοικία της πόλης στις φλόγες και τον κόσμο να τρέπεται σε φυγή. Ο ίδιος με τα πλοία του προσπάθησε να διασώσει όσους Βενετούς μπορούσε ανάμεσα τους και τον τελευταίο Λατίνο αυτοκράτορα Βαλδουίνο Β΄, τους μετέφερε με ασφάλεια στο Νεγκρεπόντε.[11][12] Την περίοδο 1262-1266 ο Μάρκο Γκραντενίγκο διετέλεσε ναύαρχος διοικητής στις συγκρούσεις με την Δημοκρατία της Γένοβας.[13] Ο ίδιος έστειλε 10 γαλέρες υπό την ηγεσία του Γιέκοπο Ντάντολο που συνέτριψαν τους Γενοβέζους τον Ιούνιο του 1266 στην "μάχη του Τράπανι".[14][15] Αργότερα (1266) διετέλεσε Δουκικός Σύμβουλος.[16] Την επόμενη χρονιά (1270) διοίκησε την μία από τις δύο Βενετσιάνικες γαλέρες στον πόλεμο που είχε ξεσπάσει με την Μπολόνια.[17] Το τελευταίο αξίωμα στο οποίο καταγράφεται είναι Δουκικός Σύμβουλος στην Βενετία (1272).[18]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Setton 1976, σ. 79
- ↑ Jacoby 2006, σ. 78
- ↑ Setton 1976, σσ. 79-80
- ↑ Jacoby 2006, σ. 78
- ↑ Setton 1976, σ. 78
- ↑ Setton 1976, σσ. 79-80
- ↑ Jacoby 2006, σ. 78
- ↑ Setton 1976, σ. 80
- ↑ Jacoby 2006, σ. 78
- ↑ Jacoby 2006, σ. 78
- ↑ Setton 1976, σσ. 92-94
- ↑ Jacoby 2006, σ. 79
- ↑ Dotson 1999, σσ. 176–179
- ↑ Manfroni 1902, σσ. 20–23
- ↑ Jacoby 2006, σ. 79
- ↑ Jacoby 2006, σ. 79
- ↑ Jacoby 2006, σ. 79
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dotson, John E. (1999). "Fleet Operations in the First Genoese-Venetian War, 1264–1266". Viator. Medieval and Renaissance Studies. 30: 165–180.
- Jacoby, David (2006). "The Venetian Government and Administration in Latin Constantinople, 1204–1261: A State within a State". In Gherardo Ortalli; Giorgio Ravegnani; Peter Schreiner (eds.). Quarta Crociata. Venezia - Bisanzio - Impero latino. Atti delle giornate di studio. Venezia, 4-8 maggio 2004. Venice: Istituto veneto di scienze, lettere ed arti.
- Manfroni, Camillo (1902). Storia della marina italiana, dal Trattato di Ninfeo alla caduta di Constantinopoli (1261–1453) [History of the Italian Navy, from the Treaty of Nymphaeum to the Fall of Constantinople (1261–1453)] (in Italian). Livorno: R. Accademia navale.
- Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphia: The American Philosophical Society.