Μάρκβαρντ φον Σάλτσμπαχ
| Μάρκβαρντ φον Σάλτσμπαχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14ος αιώνας |
| Θάνατος | 1410 |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τεύτονες Ιππότες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Πολωνο-Λιθουανικό-Τευτονικός Πόλεμος |
Ο Μάρκβαρντ φον Σάλτσμπαχ (γερμανικά: Markward von Salzbach) ήταν Τεύτονας Ιππότης, ο οποίος διαδραμμάτισε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των Ιπποτών και του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, στην διάρκεια της περιόδου μεταξύ του 1389 και του 1410.
Συνελήφθη αιχμάλωτος τον Ιούλιο του 1384 από τον Βυτάουτας, Μεγάλο Δούκα της Λιθουανίας, έπειτα από την συμφιλίωση του Βυτάουτας με τον ξάδερφό του, Γιογκάιλα, στην διάρκεια του Λιθουανικού Εμφύλιου Πολέμου. Εκείνη την περίοδο, ο Μάρκβαρντ ήταν καστελλάνος του Νέου Μαρίενμπουργκ, Τευτονικού Κάστρου επί του Ποταμού Νεμάν.[1] Ο Μάρκβαρντ κατέστη φίλος και στενός σύμβουλος του Βυτάουτας, ο οποίος τον απέστελλε σε διπλωματικές αποστολές, προκειμένου να συνάψει συμμαχία με τους Ιππότες όταν ακόμη ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στη Λιθουανία το 1389.[2] Ο Μάρκβαρντ ανέκτησε την ελευθερία του και επέστρεψε στους Ιππότες, όπου κατέστη καστελλάνος του Ράγκνιτ και έμπιστος εξειδικευμένος σύμβουλος επί των λιθουανικών υποθέσεων, λόγω της άριστης γνώσης του της λιθουανικής γλώσσας και των στενών του σχέσεων με την βασιλική αυλή.[3]
Όταν ο Βυτάουτας στράφηκε κατά τω Ιπποτών, ο Μάρκβαρντ πολέμησε εναντίον της Λιθουανίας σε μια προσπάθεια κατάληψης της Σαμογιτίας.[4] Ο Μάρκβαρντ βοήθησε στην διαπραγμάτευση ειρήνης στη Συνθήκη του Σαλύνας το 1398[5] και πέτυχε να ηγηθεί 1.600 ιππέων προς υποστήριξη του Βυτάουτας στη Μάχη του Ποταμού Βόρσκλα το 1399, εναντίον της Χρυσής Ορδής.[6] Η μάχη έληξε με την συντριπτική ήττα των Λιθουανών, ενώ ο ίδιος ο Βυτάουτας μετά βίας διέφυγε ζωντανός.[7] Από τις δυνάμεις των Τευτόνων, μόνον τρεις ιππότες πέτυχαν να διαφύγουν, μαζί με ορισμένους χαμηλόβαθμους στρατιώτες.[8]
Έπειτα από την σχεδιασμένη από τον Βυτάουτας πρώτη Σαμογιτική εξέγερση, ο Μάρκβαρντ κατηγόρησε τον Βυτάουτας για προδοσία και σχεδόν οδήγησε σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη της Ειρήνης του Ράτσιαζ το 1404.[9] Έπειτα από την σύναψη της συνθήκης, ο Μάρκβαρντ προσέβαλε περαιτέρω τον Βυτάουτας επιτιθέμενος στην φονευθείσα μητέρα του, Μπιρούτε.[10] Η προσωπική μεταξύ τους σύγκρουση κλιμακώθηκε περαιτέρω, ενώ τελικώς επιλύθηκε στην διάρκεια της Μάχης του Γκρούνβαλντ το 1410, όπου ο Μάρκβαρντ συμμετείχε ως Komtur του Μπράντενμπουργκ.[11] Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Γιαν Ντούγκος εντός του Banderia Prutenorum, συνελήφθη αιχμάλωτος από τον πατέρα του Ντούγκος[12] και στην συνέχεια αποκεφαλίστηκε από τον Βυτάουτας όταν αρνήθηκε να ζητήσει συγχώρεση για την προσβολή.[13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Urban (2003), p. 16
- ↑ Urban (2003), p. 19
- ↑ Urban (2006), p. 175
- ↑ Urban (2006), pp. 209, 213
- ↑ Urban (2006), p. 214
- ↑ Ivinskis (1978), p. 316
- ↑ Urban (2003), p. 44
- ↑ Ivinskis (1978), p. 318
- ↑ Urban (2003), p. 99
- ↑ Urban (2003), p. 101
- ↑ Turnbull (2003), p. 52
- ↑ Ekdahl (1992), pp. 58–59
- ↑ Turnbull (2003), p. 68
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ekdahl, Sven (1992) [1976]. Jono Dlugošo "Prūsų vėliavos" - Žalgirio mūšio šaltinis (στα Λετονικά). Vilnius: Mintis. ISBN 5-89942-624-1.
- Ivinskis, Zenonas (1978). Lietuvos istorija iki Vytauto Didžiojo mirties (στα Λετονικά). Rome: Lietuvių katalikų mokslo akademija. LCC 79346776.
- Turnbull, Stephen (2003). Tannenberg 1410: Disaster for the Teutonic Knights. Campaign Series. 122. London: Osprey. ISBN 978-1-84176-561-7.
- Urban, William (2003). Tannenberg and After: Lithuania, Poland and the Teutonic Order in Search of Immortality (αναθεωρημένη έκδοση). Chicago: Lithuanian Research and Studies Center. ISBN 0-929700-25-2.
- Urban, William (2006). Samogitian Crusade. Chicago: Lithuanian Research and Studies Center. ISBN 0-929700-56-2.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Marquard von Salzbach της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |