Η Μάρια Γκζεγκοζέφσκα (πολωνικά: Maria Grzegorzewska) (18 Απριλίου 1888 - 7 Μαΐου 1967) ήταν Πολωνή εκπαιδευτικός, η οποία έφερε το κίνημα ειδικής εκπαίδευσης στην Πολωνία. Γεννημένη από μια οικογένεια από την Σαμογιτία, επηρεάστηκε έντονα από τις πεποιθήσεις των γονιών της στον ανθρωπισμό. Αφού φοιτούσε σε κρυφά σχολεία για να κερδίσει τη βασική της εκπαίδευση από Πολωνούς και όχι Ρώσους εκπαιδευτικούς, απέκτησε τα διδακτικά της διαπιστευτήρια στη Λιθουανία. Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας και το 1913 μετακόμισε με τη συμπατριώτισσα της Γιουζέφα Γιοτέικο στις Βρυξέλλες για να σπουδάσει στη Διεθνή Παιδαγωγική Σχολή. Όταν οι σπουδές της στο Βέλγιο διακόπηκαν λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γκζεγκοζέφσκα πήγε στο Παρίσι και κέρδισε το διδακτορικό της από τη Σορβόννη το 1916.
Μετά την ίδρυση της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας το 1918, η Γκζεγκοζέφσκα επέστρεψε στην Πολωνία με πρόθεση να δημιουργήσει προγράμματα που θα κάλυπταν τις ανάγκες των παιδιών με ειδικές ανάγκες και θα εισήγαγε εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ζωής τους. Το 1919, άρχισε να εργάζεται για το Υπουργείο Θρησκευμάτων και Δημόσιας Εκπαίδευσης, δημιουργώντας εγκαταστάσεις για τη φροντίδα των παιδιών με ειδικές ανάγκες, σχολεία ειδικής αγωγής και προγράμματα κατάρτισης για εκπαιδευτικούς. Χρησιμοποιώντας τη δική της μεθοδολογία, σχεδίασε πρόγραμμα σπουδών που το 1922 υλοποιήθηκαν στη νεοσύστατη Κρατική Ακαδημία Ειδικής Αγωγής (Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej). Διεύθηνε αυτό το ινστιτούτο από την ίδρυσή του μέχρι το θάνατό της.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γκζεγκοζέφσκα εργάστηκε ως νοσοκόμα, ήταν ενεργή στο πολωνικό κίνημα αντίστασης και δίδαξε στη Βαρσοβία. Προσχώρησε στην Ζεγκότα και παρείχε βοήθεια στους Εβραίους. Όταν η Πολωνία απελευθερώθηκε το 1945, η Γκζεγκοζέφσκα επανενεργοποίησε το Ινστιτούτο Ειδικής Αγωγής και μέσα σε πέντε χρόνια εισήγαγε μεταπτυχιακά και εξωσχολικά μαθήματα στα προγράμματα σπουδών. Το 1950, κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του σταλινικού δόγματος στην Πολωνία, το σχολείο μετονομάστηκε σε Κρατικό Κολέγιο Ειδικής Αγωγής (Państwowe Studium Pedagogiki Specjalnej) και εισήχθη ένα κρατικό πρόγραμμα σπουδών. Αγωνίστηκε ενάντια στο κρατικό πρόγραμμα, θέλοντας να προστατεύσει την ειδική εκπαίδευση και τα άτομα με αναπηρία. Μετά τον Πολωνικό Οκτώβρη του 1956, το ινστιτούτο ανέκτησε την κυβερνητική υποστήριξη και επανήλθε στο αρχικό του όνομα. Μεταξύ 1957 και 1960, ήταν πλήρης καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Το έργο της στην επιστήμη και στο πολωνικό εκπαιδευτικό σύστημα τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις.
