Λουκάς Δούκας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Λουκάς Δούκας | |
|---|---|
 Ο Λουκάς Δούκας το 1927 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λουκάς Δούκας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1890[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 1925 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Ιδιότητα | γλύπτης |
| Σημαντικά έργα | Ο Επαίτης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουκάς Δούκας (1890 – 1925) ήταν γλύπτης, τηνιακής καταγωγής, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890 και πέθανε το 1925 στο Μαρούσι Αττικής, σε ηλικία μόλις 35 ετών. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, κατά τα έτη 1905 – 1912, με καθηγητές τους Γεώργιο Βρούτο και Θωμά Θωμόπουλο.
Με το πέρας των σπουδών του επιστρατεύθηκε για τους Βαλκανικούς Πολέμους. Και ενώ ακόμη υπηρετούσε, πήρε το 1914 το πρώτο βραβείο του Αβερώφειου Διαγωνισμού για σπουδες στο Παρίσι. Πήγε όμως στη γαλλική πρωτεύουσα το 1919, τελειοποιώντας τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole Superiere des Beaux Arts), όπου παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής με δάσκαλο τον Ζαν Μπουσέ (Jean Bousset).
Το 1925 διορίστηκε καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, αλλά μετά από μερικούς μήνες πέθανε, λόγω της σοβαρά κλονισμένης υγείας του από τις κακουχίες του πολέμου.
Η θεματογραφία της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Δούκα αποδίδεται, ως επί το πλείστον, με ακαδημαϊκή αντίληψη, τεχνική αρτιότητα και ρεαλισμό. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του περιλαμβάνονται: «Ο Κάιν», «Κεφαλή γέροντος φιλοσόφου», «Νεαρός Σάτυρος», «Βούλγαρος αιχμάλωτος», «Η Φόνισσα», «Γ. Μιστριώτης» κ. ά.
Δύο από τα πιο γνωστά υπαίθρια γλυπτά του Λουκά Δούκα, στημένα σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, είναι:
- Προτομή του ποιητή Ιωάννη Πολέμη (Αθήνα – Κήπος Ζαππείου). Το πρόπλασμα του γλυπτού φιλοτεχνήθηκε από τον Λουκά Δούκα και μεταφέρθηκε σε μάρμαρο από τον γλύπτη Ι. Κουλούρη, μαθητή του Φιλιππότη. Τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός».
- «Ο Ζητιάνος» (1918, Αθήνα – Πλατεία Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών). Τοποθετήθηκε στη σημερινή θέση του το 1937.
Ο Λουκάς Δούκας συμμετείχε στις εκθέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών (1915, 1916, 1917). καθώς και στα Παρισινά Σαλόν των Γάλλων Καλλιτεχνών στα 1921, 1922 και 1923. Γλυπτά του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας και στο Μουσείο Τήνου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ζέττα Αντωνοπούλου: Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια γλυπτική 1834 - 2004, σελ. 88, 92 & 202, α΄ έκδοση, Εκδόσεις "Ποταμός", Αθήνα, 2003.
- Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006(διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (7/5/2015).
- Τώνια Γιαννουδάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
- Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Μουσείο Τηνίων καλλιτεχνών. Κατάλογος συλλογής γλυπτών, Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, Θεσσαλονίκη 1990.
- Γιάννης Καιροφύλας, Λουκάς Δούκας. Ο κλασικός γλύπτης, εκδόσεις Φιλιππότη, Αθήνα 1992
- Στέλιος Λυδάκης: Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών, τόμ. 5ος, σελ. 318, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.
- Ελένη Μάργαρη, Η γυναίκα στη νεοελληνική γλυπτική, Ιωάννινα 2014.
- Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα "Δούκας, Λουκάς", (κείμενο Μ. Στεφανίδης), τόμ. 21, σελ. 273 - 274, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
- Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης. Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2011
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 1, Μέλισσα, Αθήνα, 1997-2000
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφικό του Λουκά Δούκα στην ιστοσελίδα της Εθνικής Πινακοθήκης(27/4/2015)
- Λουκάς Δούκας: Ο Κάιν, 1922 Μπρούντζος , 33,5 x 22 x 25 εκ. Δωρεά Αντώνη Μπενάκη , Αρ. έργου: Π.507[νεκρός σύνδεσμος] (27/4/2015)
- Δούκας Λουκάς: Το χαμίνι, 1917 Μάρμαρο , 47 x 29 x 18 εκ. Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη , Αρ. έργου: Κ.481[νεκρός σύνδεσμος] (27/4/2015)
|