Λιμνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Λιμνία ήταν η δυτικότερη υποδιαίρεση της μεσαιωνικής αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος, αποτελούμενη από τη νότια ακτογραμμή του Ευξείνου Πόντου γύρω από τις εκβολές του ποταμού Ίρις.

Ο Άντονι Μπράιερ εντοπίζει την προέλευσή τους σε μια βυζαντινή βάση εφοδιασμού ονόματι Κίντη, που χρησιμοποιήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνό στο χειμερινό ηλιοστάσιο του 1140. Τον επόμενο αιώνα, «τελικά έγινε το οχυρό των Τραπεζουντίων των Λιμνίων, με μια έδρα και δεκατρία αυτοκρατορικά φρούρια· φαίνεται στους λιμενοδείκτες μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα.»[1] Το 1297 πέθανε ο Τραπεζούντιος Αυτοκράτωρ Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός ενώ ευρίσκετο στα Λιμνία.[2] Το 1317, σύμφωνα με τον Μπράιερ, αν και «ήταν ο τελευταίος και ταπεινότερος από τους βοηθούς επισκόπους της Αμάσειας οι επίσκοποί της ανέλαβαν τα μητροπολιτικά δικαιώματα της ηπειρωτικής πόλης».[3] Από την άλλη, ο Σπυρίδων Βρυώνης εξηγεί ότι ο μητροπολίτης Αμασείας, ένας Κάλλιστος, ο οποίος είχε διοριστεί να καλύψει μια μακρόχρονη κενή θέση το 1315, δεν μπόρεσε να εισέλθει στην έδρα του και το 1317 ένα συνοδικό διάταγμα τον όρισε να διαμείνει στα Λιμνία «μέχρι να βελτιωθούν οι συνθήκες και οι Τούρκοι να του επιτρέψουν να εισέλθει στην Αμάσεια».[4]

Το 1384 γίνεται η ακροτελεύτια αναφορά σε επίσκοπο Λιμνίων: σωζόμενο έγγραφο αναφέρει ότι ο επίσκοπος έλαβε εντολή να αναλάβει τη διοίκηση της Αμάσειας διότι ο μητροπολίτης δεν μπορούσε να εισέλθει στην επικράτεια.[5] Το 1386 τον τζελεπή Τατζεντίν, εμίρη των Λιμνίων, διαδέχθηκε ο υιός του, Αλταμούρ. Μεταξύ των δύο ημερομηνιών, τα Λιμνία ξέφυγαν αμετάκλητα από τον έλεγχο των Τραπεζουντίων και κατέστησαν κτήση των Τουρκομάνων.[3] Η τελευταία τους αναφορά είναι το 1580, στον χάρτη του Ορτέλιους.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Bryer, "Greeks and Türkmens: The Pontic Exception", Dumbarton Oaks Papers, 29 (1975), p. 128
  2. Panaretos, Chronicle, ch. 4. Greek text in Original-Fragmente, Chroniken, Inschiften und anderes Materiale zur Geschichte des Kaiserthums Trapezunt, part 2; in Abhandlungen der historischen Classe der königlich bayerischen Akademie 4 (1844), abth. 1, pp. 12f; German translation, p. 43
  3. 3,0 3,1 Bryer, "Greeks and Türkmens", p. 129
  4. Vryonis, The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization from the Eleventh through the Fifteenth Century (Berkeley: University of California, 1971), pp. 324f
  5. Vryonis, Decline of Medieval Hellenism, p. 291
  6. Anthony Bryer, "The littoral of the empire of Trebizond in two fourteenth-century portolano maps", Archeion Pontou, 24 (1961), p. 101