Λιθουανοί Λογχοφόροι της Αυτοκρατορικής Φρουράς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
3ο Σύνταγμα Λογχοφόρων Ελαφρών Ιππέων της Αυτοκρατορικής Φρουράς
Αξιωματικοί του 3ου Συντάγματος Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, φορώντας την επίσημη στολή τους. Σχέδιο του Λουί Βαλέ.
Ενεργό5 Ιουλίου 1812–22 Μαρτίου 1813
Χώρα Γαλλία
Πίστη Γαλλική Αυτοκρατορία
ΤύποςΣύνταγμα
ΡόλοςΙππικό
Δύναμη1.218 άνδρες
ΥπαγωγήΑυτοκρατορική Φρουρά
ΑρχηγείοΓκρόντνο
ΣυμπλοκέςΝαπολεόντειοι Πόλεμοι
Διοίκηση
ΔιοικητήςΓιάν Κονόπκα

Το 3ο Σύνταγμα Λογχοφόρων Ελαφρών Ιππέων της Αυτοκρατορικής Φρουράς (γαλλικά: 3e régiment de chevau-légers lanciers de la Garde impériale) ήταν μονάδα ελαφρού ιππικού της Αυτοκρατορικής Φρουράς της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, η οποία δημιουργήθηκε από τον Ναπολέοντα Α΄ και παρέμεινε σε υπηρεσία εντός του γαλλικού στρατού κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ Ιουλίου 1812 και Μαρτίου 1813.

Δημιουργηθέν κατά τη διάρκεια της Εκστρατείας της Ρωσίας, με μέλη προερχόμενα από την λιθουανική τάξη ευγενών, το σύνταγμα τέθηκε υπό την ηγεσία του στρατηγού Γιάν Κονόπκα, ανθυπασπιστής των Πολωνών Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς. Έχοντας δεχθεί εντολή να μεταβούν στο Μινσκ τον Οκτώβριο του 1812, δύο ίλες ευρισκόμενες υπό τις διαταγές του Κονόπκα συνετρίβησαν καθ'οδόν, στο Σλόνιμ, από ρωσικές δυνάμεις, με συνέπεια οι δύο εναπομείνασες ίλες να αποτελέσουν το πυρήνα του συγκεκριμένου στρατιωτικού σώματος. Τελικώς, το 3ο Σύνταγμα Λογχοφόρων διαλύθηκε στις 22 Μαρτίου 1813, ενώ οι εναπομείναντες ιππείς του ενσωματώθηκαν στη μονάδα των Πολωνών Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς.

Σύντομα, ο Ναπολέων αντελήφθη το στρατιωτικό δυναμικό των Λιθουανών, επιθυμώντας, ως αποτέλεσμα, την δημιουργία ενός μεγάλου λιθουανικού στρατεύματος. Ο ίδιος ανέλαβε, προσωπικά, την φροντίδα των μονάδων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, αριθμώντας, πέραν των Λιθουανών Λογχοφόρων, μία ίλη Λιθουανών Τατάρων.

Οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις απαρχές της Εκστρατείας της Ρωσίας, το 1812, η Μεγάλη Στρατιά έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον λιθουανικό πληθυσμό, γεγονός το οποίο ο Ναπολέων αποφάσισε να εκμεταλλευτεί[1]. Συγκεκριμένα, στις 5 Ιουλίου 1812, διέταξε τον σχηματισμό ενός 3ου Συντάγματος Λογχοφόρων, το οποίο θα αποτελούσε τμήμα της Αυτοκρατορικής Φρουράς[2], έχοντας ως θεωρητικό στρατιωτικό δυναμικό της τάξεως, συνολικά, των 1.218 ανδρών, οι οποίοι θα ήσαν κατανεμημένοι εντός πέντε διαφορετικών ιλών[3]. Στη συνέχεια, δύο ίλες σχηματίστηκαν στη Βαρσοβία, αποτελούμενες από Λιθουανούς ευγενείς[4] · [5]. Ο στρατηγός Γιάν Κονόπκα, ανθυπασπιστής του 1ου Συντάγματος Πολωνών Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, ανέλαβε την ηγεσία του συγκεκριμένου σώματος, υποβοηθούμενος από τους ανθυπασπιστές Τάνσκι και Χλούσοβιτς[6] · [7]. Οι εθελοντές όφειλαν, με προσωπικά τους έξοδα, να προμηθευθούν την στολή, το άλογο, καθώς και τον απαραίτητο εξοπλισμό: το σχετικό διάταγμα όριζε το ύψος των αλόγων μεταξύ 60,96 εκατοστών και 91,44 εκατοστών, ενώ η μισθοδοσία ήταν αντίστοιχη εκείνης του 2ου Συντάγματος Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς[8].

Εντός επιστολής χρονολογούμενης από τις 29 Σεπτεμβρίου 1812, ο Ναπολέων έγραφε τα παρακάτω προς τον Μαρέ, Δούκα του Μπασσάνο:

Ο συνταγματάρχης του 3ου Συντάγματος Λογχοφόρων της Φρουράς προμηθεύθηκε, όπως φαίνεται, 1.200 άλογα. Ενημερώστε τον να χρησιμοποιήσει τα 500, μόλις αυτά θα είναι διαθέσιμα, καθώς και να συμπληρώσει άμεσα το σύνταγμά του, προκειμένου το τελευταίο να αριθμεί, συνολικά, 1.200 άνδρες, άλογα και ιπποσκευές. Πιστεύω πως, δεδομένου πως έλαβε σχετικό χρηματικό ποσό, ουδεμία αντίρρηση θα φέρει[9].

Εκστρατεία της Ρωσίας: η συντριβή στο Σλόνιμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σαλπιγκτής του 3ου Συντάγματος Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς (πίνακας του Μπρονίσλαβ Γκεμπαρζέφσκι, 1896).

Το 1812, ξεκίνησε η Εκστρατεία της Ρωσίας στην οποία και συμμετείχε το σύνταγμα. Κατά τη διάρκεια του μηνός Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο στρατηγός Κονόπκα έλαβε, ενώ ο ίδιος βρισκόταν στο Γκρόντνο, την διαταγή να μεταβεί, μαζί με τις δύο ίλες του, στο Μινσκ. Ωστόσο, καθ'οδόν αποφάσισε να σταματήσει στο χωριό του Σλόνιμ. Οι λογχοφόρου του συντάγματος στρατοπέδευσαν στη συγκεκριμένη τοποθεσία επί αριθμό ημερών, παρά την αντίθεση του αρχισυνταγματάρχη Καζιμίρ Τάνσκι, τον οποίον και διέταξε ο Κονόπκα να επιστρέψει εκ νέου στο Γκρόντνο[10]. Στις 19 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της αμέσως επόμενης νύκτας μετά την αποχώρησή του, το 3ο Σύνταγμα Λογχοφόρων δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από Ρώσους στρατιώτες ευρισκόμενους υπό την ηγεσία του στρατηγού Τσάπλιτς, οι οποίοι και αποτελούσαν τμήμα του σώματος στρατού του ναυάρχου Τσιτσαγκόφ[3] · [4]. Ο στρατηγός Κονόπκα, όντας ο ίδιος τραυματίας, συνελήφθη ως αιχμάλωτος μαζί με ακόμη 55 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, 5 σαλπιγκτές, καθώς και 186 ελαφρούς ιππείς, ενώ οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν[11] · [4]. Παράλληλα, οι λογχοφόροι απώλεσαν τα επίσημα έγγραφα και τους λογαριασμούς του σώματος, καθώς και σημαντικό στρατιωτικό εξοπλισμό[4].

Οι δύο εναπομείνασες προσφάτως σχηματισθείσες ίλες, ευρισκόμενες υπό την ηγεσία του αρχισυνταγματάρχη Τάνσκι στο Γκρόντνο, ως συνέπεια, σχημάτισαν το 3ο Σύνταγμα Λογχοφόρων, ενώ, τον Ιανουάριο του 1813, δέχθηκαν σχετική στρατιωτική ενίσχυση 60 Λιθουανών χωροφυλάκων[4]. Κατά τη διάρκεια του ίδιου μήνα, οι ελαφροί ιππείς ενσωματώθηκαν στους Πολωνούς λογχοφόρους του 1ου Συντάγματος[11]. Στις 22 Μαρτίου 1813, το σώμα, επισήμως, διαλύθηκε, ενώ τα στελέχη του απορροφήθηκαν από το 1ο Σύνταγμα Λογχοφόρων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, ωστόσο, η συγκεκριμένη συγχώνευση μεταξύ των δύο σωμάτων υλοποιήθηκε παρά μόνον στις 11 Απριλίου, του αμέσως επόμενου έτους[4].

Στολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στρατηγός Κονόπκα ηγείτο [του συντάγματος] εντός της φρουράς του Ναπολέοντα. Αποτελείτο, κατά κύριο λόγο, από νέους, γόνους των σημαντικότερων οικογενειών της Λιθουανίας και της Βολυνίας. Ως εκ τούτου, είναι δυνατό να αναλογιστεί κανείς τον πλούτο και την κομψότητα των στολών τους, καθώς και την ομορφιά των αλόγων τους.

— Αναφορά του Αλεξάντρ-Λουί Αντρώ ντε Λανζερόν, Γάλλου στρατηγού στην υπηρεσία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, εντός των Απομνημονευμάτων του[12].

Η κατασκευή των στολών του συντάγματος τελούσε υπό την ευθύνη του υπολοχαγού Σιχότσκι, υπεύθυνου επί του ιματισμού. Καθώς ήταν αδύνατη η εγκατάσταση αποθήκης στρατιωτικού εξοπλισμού και ιματισμού εντός εμπόλεμης περιοχής, ως συνέπεια, οι λογχοφόροι λάμβαναν τον εξοπλισμό τους, σταδιακά, καθώς συναντούσαν και από ένα καινούργιο χωριό και αφότου ο υπεύθυνος επί του ιματισμού αξιωματικός ερχόταν σε σχετική συμφωνία με τον τοπικό πληθυσμό[12].

Η στολή ήταν αντίστοιχη εκείνης των Πολωνών λογχοφόρων του 1ου Συντάγματος, με μόνη διαφοροποίηση τα κουμπιά, ορειχάλκινου ή χρυσού χρώματος, καθώς και τη μπορντούρα και τα κορδόνια, κίτρινου ή χρυσού χρώματος[13]. Σχέδιο το οποίο περιλαμβάνεται εντός του βιβλίου Napoleon's Polish Lancers of the Imperial Guard του Ρόναλντ Πάλι, αναπαριστά έναν λογχοφόρο του 3ου Συντάγματος, αντλώντας την έμπνευσή του από σχετική σύγχρονη ακουαρέλα[14]. Ο αναπαριστώμενος ιππέας εμφανίζεται φορώντας μία τσάπκα από μάλλινο ύφασμα βυσσινί χρώματος, την κορυφή της οποίας κοσμεί ένα λευκό λοφίο, ενώ τα κορδόνια και οι ρακέτες είναι ίδιου χρώματος. Η τσάπκα είναι διακοσμημένη, στο μπροστινό της μέρος, με μία πλάκα χαλκού. Η «κούρτκα» (ένδυμα) είναι μπλε χρώματος με βυσσινί αναγυρίσματα, ενώ το γαλόνι και τα κουμπιά είναι λευκού χρώματος. Τα μανικέτια και τα γυρίσματα είναι, επίσης, βυσσινί χρώματος, με λευκή μπορντούρα. Η επωμίδα, το γαϊτάνι και η ζώνη είναι λευκού χρώματος. Το παντελόνι πορείας είναι φτιαγμένο από ύφασμα γκρίζου χρώματος, με μία λωρίδα βυσσινί χρώματος διακοσμημένη με μία σειρά λευκών κουμπιών[15]. Στους σαλπιγκτές, η τσάπκα είναι λευκού χρώματος, ενώ τα κορδόνια είναι χρώματος κίτρινου ή βυσσινί και το λοφίο, επίσης, βυσσινί. Η κούρτκα είναι βυσσινί χρώματος με λευκά αναγυρίσματα, ενώ η μπορντούρα είναι χρυσού χρώματος. Το παντελόνι είναι μπλε χρώματος και φέρει δύο λωρίδες κίτρινου χρώματος[13].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Pawly 2007, σελ. 36
  2. ↑ Pigeard 1999, σελ. 24
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Dutertre, Gilles (2009). Les Français dans l'histoire de la Lituanie: (1009-2009). L'Harmattan. σελ. 86. ISBN 9782296078529. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Pigeard 1999, σελ. 25
  5. ↑ (Γαλλικά) Haythornthwaite, Philip (2004). «La Garde impériale». Armées et batailles (1): 9. ISBN 2-84349-178-9. 
  6. ↑ (Γαλλικά) Tranié, Jean· Carmigniani, Juan-Carlos (1982). Les Polonais de Napoléon - L'épopée du 1er Régiment de Lanciers de la Garde impériale. Copernic. σελ. 79. 
  7. ↑ (Αγγλικά) Dempsey, Guy (2002). Napoleon's Mercenaries: Foreign Units in the French Army Under the Consulate and Empire, 1799-1814. Greenhill Books. σελ. 77. ISBN 978-1-853674-88-4. 
  8. ↑ (Γαλλικά) Pigeard, Alain (2005). La Garde impériale : 1804-1815. Bibliothèque napoléonienne. Tallandier. σελ. 115-116. ISBN 978-2-847341-77-5. 
  9. ↑ (Γαλλικά) Fondation Napoléon (11 Απριλίου 2012). «À Maret, ministre des relations extérieures : Moscou, 29 septembre 1812». Napoléon Bonaparte, correspondance générale la campagne de Russie 1812. Divers Histoire. 12. Fayard. σελ. 1536. ISBN 978-2-213672-72-4. 
  10. ↑ (Γαλλικά) Malibran, Alphonse Marie (2000) [1913]. L'armée du Duché de Varsovie, ou, La contribution polonaise dans les rangs de la Grande Armée. Παρίσι: Le Livre chez Vous. σελ. 228. ISBN 978-2-914288-02-6. 
  11. ↑ 11,0 11,1 (Γαλλικά) Tranié, Charles-Henry (20 Δεκεμβρίου 2007). «Les chevau-légers polonais de la Garde impériale». Soldats Napoléoniens (16): 12. ISSN 1770-085X. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Pigeard 1999, σελ. 26
  13. ↑ 13,0 13,1 (Αγγλικά) Chartrand, René (1996). Napoleonic Wars: Napoleon's Army. History of Uniforms. Brassey's. σελ. 26. ISBN 1-57488-306-2. 
  14. ↑ Pawly 2007, σελ. 47
  15. ↑ Pawly 2007, σελ. 32

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (Γαλλικά) Pigeard, Alain (1 Ιανουαρίου 1999). «Le 3e régiment de chevau-légers lanciers». Tradition Magazine (8 (εκτός σειράς τεύχος)). 
  • (Αγγλικά) Pawly, Ronald (2007). Napoleon's Polish Lancers of the Imperial Guard. Osprey Men-at-Arms. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-256-1. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λιθουανοί_Λογχοφόροι_της_Αυτοκρατορικής_Φρουράς&oldid=10288054"