Λευκές Νύχτες (ταινία, 1985)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λευκές Νύχτες
Η αφίσα της θεατρικής κυκλοφορίας
ΣκηνοθεσίαΤέιλορ Χάκφορντ
ΠαραγωγήΓουίλιαμ Σ. Γκίλμορ
Τέιλορ Χάκφορντ
ΣενάριοΤζέιμς Γκόλντμαν
Έρικ Χιους
Νάνσι Ντόουντ (δεν πιστώθηκε)
ΠρωταγωνιστέςΜιχαήλ Μπαρίσνικοφ
Γκρέγκορι Χάινς
Τζέραλντιν Πέιτζ
Έλεν Μίρεν
Τζέρζι Σκολιμόφσκι
Ιζαμπέλα Ροσελίνι
ΜουσικήΜισέλ Κολόμπιερ
ΦωτογραφίαΝτέιβιντ Γουάτκιν
ΜοντάζΦρέντρικ Στάινκαμπ
Γουίλιαμ Στάινκαμπ
Εταιρεία παραγωγήςDelphi IV Productions
ΔιανομήColumbia Pictures
Πρώτη προβολή1985 και 16  Ιανουαρίου 1986 (Γερμανία)[1]
Κυκλοφορία8 Νοεμβρίου 1985
(Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγου)
22 Νοεμβρίου 1985
Διάρκεια136 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Ρωσικά
Προϋπολογισμός$10-20 εκατομμύρια
Ακαθάριστα έσοδα$42,2 εκατομμύρια
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Λευκές Νύχτες (αγγλικά: White Nights) είναι μια αμερικανική δραματική ταινία μιούζικαλ του 1985 σε σκηνοθεσία Τέιλορ Χάκφορντ και με πρωταγωνιστές τους Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, Γκρέγκορι Χάινς, Τζέρζι Σκολιμόφσκι, Έλεν Μίρεν και Ιζαμπέλα Ροσελίνι. [2] [3] Χορογραφήθηκε από την Τουίλα Θαρπ. Ο τίτλος αναφέρεται στις ηλιόλουστες καλοκαιρινές νύχτες του Λένινγκραντ (τώρα Αγία Πετρούπολη), το σκηνικό για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, που βρίσκεται μόλις λίγες μοίρες κάτω από τον Αρκτικό Κύκλο.

Η ταινία είναι αξιοσημείωτη τόσο για τον χορό των Χάινς και Μπαρίσνικοφ όσο και για το βραβευμένο με Όσκαρ τραγούδι «Say You, Say Me» του Λάιονελ Ρίτσι το 1986, καθώς και για το «Separate Lives» που ερμήνευσαν οι Φιλ Κόλινς και Μέριλιν Μάρτιν, ενώ τους στίχους του τραγουδιού έγραψε ο Στέφεν Μπίσοπ (έλαβε επίσης υποψηφιότητα). Η ταινία ήταν το διεθνές κινηματογραφικό ντεμπούτο της Ιζαμπέλα Ροσελίνι και ο Τέιλορ Χάκφορντ γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του, Έλεν Μίρεν, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. [4]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικολάι «Κόλια» Ρονττσένκο (Μπαρίσνικοφ) είναι ένας Σοβιετικός χορευτής μπαλέτου που είχε αποστατήσει στο παρελθόν από τη Σοβιετική Ένωση. Όταν το αεροπλάνο που τον μετέφερε στην επόμενη παράστασή του στο Τόκιο έχει ηλεκτρικά προβλήματα και προσγειώνεται στη Σιβηρία, τραυματίζεται και αναγνωρίζεται από τον αξιωματικό της KGB, συνταγματάρχη Τσάικο (Τζέρζι Σκολιμόφσκι). Ο Τσάικο έρχεται σε επαφή με τον χορευτή κλακετών Ρέιμοντ Γκρίνγουντ (Χάινς), ο οποίος αυτομόλησε στη Σοβιετική Ένωση, και τους πηγαίνει και τους δύο στο Λένινγκραντ. Ο Τσάικο θέλει ο Ρέιμοντ να χορέψει την βραδιά έναρξης της σεζόν στο Κίροφ και ο Ρέιμοντ να προσέχει τον Κόλια. Για να πείσει τον Κόλια, ο Τσάικο χρησιμοποιεί την Γκαλίνα Ιβάνοβα (Έλεν Μίρεν), μια πρώην μπαλαρίνα που δεν έφυγε ποτέ από τη Σοβιετική Ένωση και είναι μια παλιά αγάπη του Κόλια.

Μετά από μια αρχική περίοδο φυλετικής και καλλιτεχνικής τριβής, οι δύο χορευτές (και αποστάτες σε αντίθετες κατευθύνσεις) γίνονται δυνατοί φίλοι. Όταν ο Ρέιμοντ ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του Ντάρια ( Ιζαμπέλα Ροσελίνι) είναι έγκυος, αποφασίζει ότι δεν θέλει το παιδί τους να μεγαλώσει στη Σοβιετική Ένωση και μαζί με τον Κόλια σχεδιάζουν μια απόδραση με τη βοήθεια της Γκαλίνα, η οποία έχει ακόμα συναισθήματα. για τον Ρονττσένκο. Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας απόδρασης, ο Ρέιμοντ επιλέγει να μείνει πίσω για να καθυστερήσει τον Τσάικο, κερδίζοντας χρόνο για τον Κόλια και την Ντάρια να φτάσουν στο προξενείο στο Λένινγκραντ. Αν και ο Ρέιμοντ αιχμαλωτίζεται και φυλακίζεται, ανταλλάσσεται από τους Σοβιετικούς με έναν πολιτικό κρατούμενο από τη Λατινική Αμερική και ξανασμίγει με την Ντάρια και τον Κόλια.

Θίασος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ ως Νικολάι «Κόλια» Ρονττσένκο
  • Γκρέγκορι Χάινς ως Ρέιμοντ Γκρίνγουντ
  • Τζέρζι Σκολιμόφσκι ως Συνταγματάρχης Τσάικο
  • Έλεν Μίρεν ως Γκαλίνα Ιβάνοβα
  • Τζέραλντιν Πέιτζ ως Ανν Γουάιατ
  • Ιζαμπέλα Ροσελίνι ως Ντάρια Γκρίνγουντ
  • Τζον Γκλόβερ ως Γουίν Σκοτ
  • Στέφαν Γκρίφ ως Λοχαγός Κιρίγκιν
  • Γουίλιαμ Χούτκινς ως Τσακ Μάλαρεκ
  • Σέιν Ρίμερ ως Πρέσβης Λάρι Σμιθ
  • Μαρκ Σίντεν ως Τσαρλς
  • Μαριάμ ντ’Αμπό ως Γαλλίδα φίλη
  • Ντάνιελ Μπέντζαλι ως Δρ. Άσερ

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εναρκτήρια σεκάνς του μπαλέτου, Le Jeune Homme et La Mort, που αρχικά χορογραφήθηκε από τον Ρόναλντ Πετίτ το 1946 και ερμηνεύτηκε εκ νέου από τον Μπαρίσνικοφ και τη Φλορένς Φορ, γυρίστηκε στον Ιππόδρομο του Μπρίστολ. Ο κύριος που σελιδίζει την αυλαία για τον Μπαρίσνικοφ είναι ο Τζον Ράνταλ, ο τεχνικός διευθυντής του θεάτρου εκείνη την εποχή.

Το 1985, πολλές δυτικές ταινίες για τον Ψυχρό Πόλεμο που υποτίθεται ότι διαδραματίζονται στη Ρωσία χρησιμοποιούν τοποθεσίες στη φινλανδική πρωτεύουσα Ελσίνκι με αρχιτεκτονικό στυλ που μοιάζει με το Λένινγκραντ. Για τις Λευκές Νύχτες, μια ομάδα ταξιδιωτικών κινηματογραφιστών από τη Φινλανδία, οι οποίοι είχαν προηγουμένως δουλέψει στη Σοβιετική Ένωση, προσλήφθηκαν για να κινηματογραφήσουν μια σειρά από τοποθεσίες στο Λένινγκραντ, όπως το θέατρο Κίροφ και το μνημείο Λένιν, καθώς και λιμουζίνα τύπου Τσάικα. Αυτές οι σκηνές στη συνέχεια εισήχθησαν στην ταινία, μερικές από τις οποίες ήταν σκηνές μέσα στο αυτοκίνητο. Ο Χάκφορντ ήταν απογοητευμένος από τους κριτικούς που έγραψαν αρνητικές κριτικές με βάση την πεποίθησή τους ότι το Ελσίνκι είχε χρησιμοποιηθεί. 

Η ταινία γυρίστηκε επίσης στη Φινλανδία (συμπεριλαμβανομένου του νησιού Ρεποσαάρι) και στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, καθώς και σε άλλα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένων των Elstree Studios και RAF Machrihanish στη Σκωτία.

Οι κινηματογραφιστές συνήθως χρησιμοποιούν μοντέλα για να κινηματογραφήσουν την προσγείωση ενός αεροσκάφους τόσο ακριβού όσο ένα Boeing 747. Για τη μαγνητοσκόπηση της συντριβής ενός βρετανικού Orient 747 στην αρχή της ταινίας, χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικά αεροσκάφη πλήρους μεγέθους.

  • Για λήψεις που αντιπροσωπεύουν το βρετανικό Orient 747 ενώ ήταν ακόμα ψηλά, ένα ανανεωμένο Boeing 747 της Aer Lingus πραγματοποίησε μια προσγείωση στο RAF Machrihanish.
  • Για πλάνα που αντιπροσωπεύουν το βρετανικό Orient 747 μετά την προσγείωση, η ομάδα παραγωγής αγόρασε ένα παλαιότερο Boeing 707 από τη Νότια Αμερική. Το 707 μετατράπηκε με τη διάσημη καμπούρα 747, ένα βαμμένο πιλοτήριο και μια μικρή σχισμή όρασης στο αρχικό πιλοτήριο, έτσι ώστε οι πιλότοι κασκαντέρ να μπορούν να εκτελέσουν τη ζωντανή προσγείωση σύγκρουσης. Λόγω των διαφορών μεγεθών, η αναγκαστική προοπτική χρησιμοποιήθηκε για να δώσει την εντύπωση μεγαλύτερου αεροσκάφους και κοντούς ηθοποιούς που χρησιμοποιούνται σε μια σύντομη ακολουθία όπου ένα όχημα σχεδόν χτυπιέται. Το εν λόγω αεροσκάφος 707 είχε αρχικά κατασκευαστεί για τη South African Airways (SAA) τον Ιούλιο του 1960 και καταχωρήθηκε ως ZS-CKC (σειριακός αριθμός 17928) και αποσύρθηκε από τη SAA το 1977. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από την Panama World Airways ως N90651 και αποσύρθηκε εμπορικά από την ίδια το 1981. Τελικά τον Σεπτέμβριο του 1984 το αεροσκάφος αγοράστηκε από την Columbia Pictures για τα γυρίσματα του Λευκές Νύχτες. [5]

Η ταινία περιέχει μια ερμηνεία από την Μαριάμ ντ’Αμπό όταν ξεκίνησε την καριέρα της, η οποία αργότερα θα πρωταγωνιστήσει ως κορίτσι του Μποντ στην ταινία του Τζέιμς Μποντ, Με το Δάκτυλο στην Σκανδάλη.

Το Λευκές Νύχτες αφιερώθηκε «στην μνήμη» στη Μέρι Ε. Χάκφορντ (μητέρα του Τέιλορ) και στον Τζέρι Μπέντζαμιν (πατέρα του εκτελεστικού επόπτη Στιούαρτ Μπέντζαμιν), και οι δύο από τους οποίους πέθαναν πριν από την κυκλοφορία της.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία άνοιξε το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου στις 8 Νοεμβρίου 1985 στο McClurg Court. Στη συνέχεια άνοιξε στο θέατρο Ziegfeld στη Νέα Υόρκη στις 22 Νοεμβρίου καθώς και στο Σικάγο, το Λος Άντζελες και το Τορόντο πριν επεκταθεί σε εθνικό επίπεδο στις 6 Δεκεμβρίου.

Το Λευκές Νύχτες έλαβε μικτές κριτικές από τους κριτικούς, καθώς αυτή τη στιγμή κατέχει βαθμολογία 46% στο Rotten Tomatoes με βάση 13 κριτικές. [6] Ο κριτικός των New York Times, Βίνσεντ Κάνμπι, επέκρινε το σενάριο ως «γελοίο», αλλά επαίνεσε τη χορογραφία και την υποκριτική, συμπεριλαμβανομένης της «όλης της δυναμικής δύναμης και της εξυπνάδας που διακρίνει τις χορευτικές παραστάσεις του» του Μπαρίσνικοφ και του Χάινς ως «ένας σπουδαίος χορευτής κλακετών, αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο με τον κ. Μπαρίσνικοφ ως κινηματογραφική προσωπικότητα». [7] Η κριτικός κινηματογράφου των Los Angeles Times, Σέιλα Μπένσον, επέκρινε την ιστορία ως «άθλια υψηλής αντίληψης, χαμηλής νοημοσύνης», την «υπεραπλούστευση» της ταινίας και την απεικόνιση των Ρώσων ως «μισητών και διεφθαρμένων» με εξαίρεση την «παλιά ρωσική μπαμπούσκα» χωρίς η ταινία να εξηγεί τον χαρακτήρα του μετάβαση «στην ευγένεια», και οι χορευτικές παραστάσεις ως «τζαζωμένες και απλοϊκές». [8] Ωστόσο, η ταινία γνώρισε εμπορική επιτυχία στο box office, με εισπράξεις πάνω από 42 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιοι Αποτέλεσμα Αναφ.
Βραβεία Όσκαρ Καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι «Say You, Say Me»
Μουσική και Στίχοι από τον Λάιονελ Ρίτσι 		Νίκη [9]
«Separate Lives» Μουσική και Στίχοι από όνομα Στίβεν Μπίσοπ
BMI Film & TV Awards Τραγούδι με τις περισσότερες ερμηνείες από ταινία Υποψηφιότητα
Βραβεία Χρυσής Σφαίρας Καλύτερη Πρωτότυπη Μουσική – Ταινία Μισέλ Κολομπιέ Υποψηφιότητα [10]
Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι – Ταινία «Say You, Say Me»
Μουσική και Στίχοι από τον Λάιονελ Ρίτσι 		Νίκη
White Nights: Original Motion Picture Soundtrack
Soundtrack από διάφορους καλλιτέχνες
Κυκλοφόρησε16 Οκτωβρίου 1985 (ΗΠΑ)
Μουσικό είδοςΡοκ
ΔισκογραφικήAtlantic

Το άλμπουμ soundtrack για την ταινία περιέχει το πιο επιτυχημένο σινγκλ του άλμπουμ, «Separate Lives» των Φιλ Κόλινς και Μέριλιν Μάρτιν, το οποίο έφτασε στην κορυφή του Billboard Hot 100 για τα σινγκλς και προτάθηκε για Όσκαρ το 1986. Το βραβείο τελικά όμως πήγε στο «Say You, Say Me» του Λάιονελ Ρίτσι, ένα άλλο τραγούδι που πήγε πολύ καλά στα chart και εμφανίστηκε στην ταινία αλλά δεν συμπεριλήφθηκε στο αρχικό soundtrack λόγω προβλημάτων αδειοδότησης. Συμπεριλήφθηκε στην επανέκδοση του άλμπουμ ως επιπλέον κομμάτι μαζί με το «I Don't Wanna Know» του Φιλ Κόλινς.

Η Allmusic έδωσε στο soundtrack τρία από τα πέντε αστέρια. [11]

  1. «Separate Lives» - Φιλ Κόλινς & Μέριλιν Μάρτιν
  2. «Prove Me Wrong» - Ντέιβιντ Πακ
  3. «Far Post» - Ρόμπερτ Πλαντ
  4. «People on a String» - Ρομπέρτα Φλακ
  5. «This Is Your Day» - Νάιλς Ρότζερς & Σάντι Στιούαρτ
  6. «Snake Charmer» - Τζον Χίατ
  7. «The Other Side of the World - Τσάκα Χαν
  8. «My Love Is Chemical» - Λου Ριντ
  9. «TapDance» - Ντέιβιντ Φόστερ
  10. «People Have Got to Move» - Τζένι Μπάρτον
  11. «Say You, Say Me» - Λάιονελ Ρίτσι (κομμάτι μπόνους - επανέκδοση)
  12. «I Don't Wanna Know» - Φιλ Κόλινς (κομμάτι μπόνους - επανέκδοση)

Charts[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chart (1986) Υψηλότερη θέση
Αυστραλία (Kent Music Report) [12] 17
ΗΠΑ (Billboard) 17

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0090319/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  2. ↑ Canby, Vincent (November 22, 1985). «BARYSHNIKOV IN 'WHITE NIGHTS,' TALE OF TWO DEFECTORS». The New York Times. http://movies.nytimes.com/movie/review?res=940DE1DD1138F931A15752C1A963948260. 
  3. ↑ Benson, Sheila (November 22, 1985). «'Nights': Accent On Defection». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1985-11-22/entertainment/ca-987_1_kirov-ballet. 
  4. ↑ Nancy Griffin (20 Σεπτεμβρίου 2006). «Mirren, Mirren on the Wall». AARP The Magazine. 
  5. ↑ «1960 rg 9/84 Columbia Pictures destroyed in movie "White Nights" when made up to be a B747 1985, canx 8/16/88». Rzjets.net. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  6. ↑ White Nights (1985), https://www.rottentomatoes.com/m/white_nights, ανακτήθηκε στις 2021-07-24 
  7. ↑ Canby, Vincent (22 Νοεμβρίου 1985). «Baryshnikov in White Nights, Tale of Two Defectors». The New York Times. 
  8. ↑ Benson, Sheila (22 Νοεμβρίου 1985). «Nights: Accent on Defection». The Los Angeles Times. 
  9. ↑ «The 58th Academy Awards (1986) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2011. 
  10. ↑ «White Nights – Golden Globes». HFPA. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  11. ↑ Λευκές Νύχτες (ταινία, 1985) στο Allmusic
  12. ↑ Kent, David (1993). Australian Chart Book 1970–1992 (illustrated έκδοση). St Ives, N.S.W.: Australian Chart Book. σελ. 284. ISBN 0-646-11917-6. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λευκές_Νύχτες_(ταινία,_1985)&oldid=10281091"