Λέων ο Χαλκηδόνος
| Λέων ο Χαλκηδόνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 11ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Περίοδος ακμής | 11ος αιώνας |
Ο Λέων ήταν μητροπολίτης Χαλκηδόνας της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον ενδέκατο αιώνα, ο οποίος ήταν αντίθετος με την απόφαση του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού για εκποίηση εκκλησιαστικών θησαυρών προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι πόλεμοι εναντίον των Νορμανδών του Ροβέρτου Γυισκάρδου. Συγκρούστηκε για τον λόγο αυτό με τον αυτοκράτορα το 1082 και καταδικάστηκε σε μια σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 1086. Το 1094 καταδικάστηκε εκ νέου από άλλη σύνοδο και εξορίστηκε στην Σωζόπολη, στη Μαύρη Θάλασσα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λέων αναφέρεται για πρώτη φορά το 1082, όταν καταδίκασε δημοσίως, μετά από μια σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη εκείνη την χρονιά, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό (1081-1118) και τον αδελφό του Ισαάκιο για την εκποίηση εκκλησιαστικών θησαυρών προκειμένου να χρηματοδοτηθουν οι πόλεμοι εναντίον των Νορμανδών. Σε επιστολή του προς τον Αλέξιο κατηγόρησε τον πατριάρχη Ευστράτιο και ζητούσε την καθαίρεσή του και την αντικατάστασή του από τον πρώην πατριάρχη Κοσμά[1], καθώς και την διεξαγωγή επίσημης έρευνας, για να διερευνηθούν οι συνεισφορές των ιδρυτών των μονών και να διαπιστωθεί τι θα πρέπει να επιστραφεί.[2]
Η αντίδραση του Λέοντα ανάγκασε τον αυτοκράτορα να υποχωρήσει προσωρινά το 1082, αλλά η επανάληψη της εκποίησης λίγο αργότερα και η έλλειψη αντίστασης από πλευράς του πατριάρχη Νικολάου Γ΄, οδήγησε τον Λέοντα και άλλους επιφανείς επισκόπους να διακόψουν την κοινωνία με το Πατριαρχείο το 1084. Το 1085, όταν ο Αλέξιος επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ξανά τους θησαυρούς της Εκκλησίας, αυτή τη φορά για να χρηματοδοτήσει εκστρατείες κατά των Πετσενέγων, ο Λέων άσκησε εκ νέου κριτική. Το 1086, ο αυτοκράτορας συγκάλεσε σύνοδο που τον καταδίκασε για την άρνησή του να δεχθεί το αυτοκρατορικό διάταγμα.[3] Σύμφωνα με τοπική παράδοση, το ίδιο έτος, ο Γεώργιος Παλαιολόγος, αφού ηττήθηκε από τους Πετσενέγους, ως εκ θαύματος σώθηκε από τον Λέοντα, που του έδωσε ένα άλογο και τον φυγάδευσε ηρωικά[1].
Το 1094 ο Λέων έστειλε επιστολή στον Νικόλαο Αδριανουπόλεως, το περιεχόμενο της οποίας θεωρήθηκε αντίθετο με τις διδασκαλίες των Πατέρων για την προσκύνηση των εικόνων. Αυτό οδήγησε τον Αλέξιο να συγκαλέσει σύνοδο στο Παλάτι των Βλαχερνών για να συζητήσει τα της λατρείας και να δώσει τέλος στη διαμάχη του Λέοντος. Σε αυτήν ο Λέων καταδικάστηκε ομόφωνα και εξορίστηκε στην Σωζόπολη, στην Μαύρη Θάλασσα, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν σαν άγιο.[4] Ο Αλέξιος, αν και παρέμενε σκληρός και αδιάλλακτος, έστειλε οδηγίες για να κάνουν τη ζωή του όσο το δυνατόν πιο άνετη[1]. Αργότερα συμφιλιώθηκε με το Πατριαρχείο, αποδεχόμενος την χρήση εκκλησιαστικών θησαυρών για στρατιωτικούς σκοπούς.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μόνο δύο είναι οι αναφορές που γίνονται για το πρόσωπό του, και οι δύο από το έργο της Άννας Κομνηνής, κόρης του Αλεξίου. Σύμφωνα με αυτήν, "[ο Λέων] ήταν άνθρωπος πολύ σοφός ή λόγιος, παρά το γεγονός ότι είχε την πρακτική αρετή, όμως ο χαρακτήρας του ήταν τραχύς και απότομος" και "ο άνθρωπος που διατύπωσε τη γνώμη του, ένας αληθινός αρχιεπίσκοπος, αλλά και απλός στη νοοτροπία, μερικές φορές έδειχνε ενθουσιασμό που δεν βασιζόταν στη γνώση. Επίσης, δεν είχε επαρκή γνώση των Ιερών Κανόνων."[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Leon, metropolitan of Chalcedon [1082, 1084, (...) , 1094] M / L XI» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Thomas 1987, σελ. 195.
- ↑ Kazhdan 1991, σελ. 1214.
- ↑ Finlay 1854, σελ. 63.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Finlay, George (1854). History of the Byzantine and Greek Empires from 1057–1453. 2. Edinburgh: William Blackwood & Sons.
- Kazhdan, Alexander Petrovich (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. New York, Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Thomas, John Philip (1987). Private Religious Foundations in the Byzantine Empire. Washington, D.C.: Dumbarton Oaks. ISBN 0884021645.