Κόιντος Φάβιος Μάξιμος (ύπατος το 45 π.Χ.)
| Κόιντος Φάβιος Μάξιμος (ύπατος το 45 π.Χ.) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Quintus Fabius Maximus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 1ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 45 π.Χ. Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Paullus Fabius Maximus Africanus Fabius Maximus Fabia Paullina |
| Γονείς | Quintus Fabius Maximus Allobrogicus |
| Οικογένεια | Fabii Maximi |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κόιντος Φάβιος Μάξιμος, λατιν.: Quintus Fabius Maximus, (πιθανώς Q. F. M. Sanga) [1] (απεβ. στις 31 Δεκεμβρίου 45 π.Χ.) ήταν στρατηγός και πολιτικός της ύστερης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, που έγινε αντικαταστάτης ύπατος το 45 π.Χ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν μέλος τού πατρικίου γένους των Φαβίων. Πατέρας του ήταν ο Κόιντος Φάβιος Μάξιμος, γιος τού Κόιντου Φάβιου Μάξιμου Αλλοβρογικού, τού υπάτου το 121 π.Χ. Ο προπάππους του, Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αιμιλιανός, ήταν επίσης ύπατος, υπηρετώντας το 145 π.Χ.
Το αντιλήφθηκε για πρώτη φορά το 59 π.Χ., όταν, μαζί με τον Μάρκο Καίλιο Ρούφο, άσκησε δίωξη στον Γάιο Αντώνιο Υβρίδα για εκβιασμό στην επαρχία του, τη Μακεδονία. Αν και ο Κικέρων υπηρέτησε ως κύριος συνήγορος για την υπεράσπιση, ο Φάβιους Μάξιμος και ο Καίλιος Ρούφος ήταν επιτυχείς. [2] Εξελέγη αγορανόμος καθέδρας (curule aedile) το 57 π.Χ., κατά την οποία αποκατέστησε την αψίδα τού Φάβιου (Fornix Fabianus). [3] Λίγο πριν από το 48 π.Χ. εξελέγη πραίτωρ. [4] Το 46 π.Χ. ήταν ένας από τους κληρικούς τού Ιουλίου Καίσαρα, που πολέμησε στον εμφύλιο πόλεμο. [5] Ο Μάξιμος στάλθηκε από τον Καίσαρα στην Hispania μαζί με τον Κόιντο Πέδιο ως επικεφαλής των στρατευμάτων, που στάλθηκαν από τη Σαρδηνία για να αντιμετωπίσουν τους Πομπηίους, των οποίων ηγέτης ήταν ο Γναίος Πομπήιος. [6]
Μόλις έφθασαν εκεί, δεν ήταν πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη μάχη με τους ανώτερους αριθμούς τού Πομπηίου, και έτσι παρέμειναν στρατοπεδευμένοι στο Oκούλβο, περιμένοντας τον Καίσαρα να φτάσει αυτοπροσώπως. [7] Όταν ενώθηκαν με τον Καίσαρα, νίκησαν τον Πομπήιο στη μάχη της Μούνδας στις 17 Μαρτίου 45 π.Χ. Μετά τη νίκη, ο Καίσαρας άφησε τον Μάξιμο για να πολιορκήσει την πόλη Μούνδα, την οποία κατέλαβε, και μπορεί να την κατέστρεψε. [8] Στη συνέχεια βάδισε εναντίον της πόλης Ουρσάο. [9]
Επέστρεψε στη Ρώμη μαζί με τον Καίσαρα, και ως ανταμοιβή για την υπηρεσία του, αφού ο Καίσαρας παραιτήθηκε από την αποκλειστική υπατεία του τον Σεπτέμβριο, τοποθέτησε τον Μάξιμο με τον Γάιο Τρηβώνιο ως αντικαταστάτες υπάτους την 1η Οκτωβρίου 45 π.Χ., [10] Ο λαός ακολούθησε τις επιθυμίες τού Καίσαρα, ψηφίζοντας τους υποψηφίους του. [11] Όταν ο Μάξιμος μπήκε σε ένα θέατρο και οι ραβδούχοι (lictores) του ζήτησαν από τους θεατές να σταθούν όρθιοι, πολίτες της αντι-καισαρικής μερίδας έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους, φωνάζοντας «δεν είναι ύπατος». [12] Ο Μάξιμος τότε εόρτασε τον ρωμαϊκό θρίαμβο για τις νίκες του στην Hispania στις 13 Οκτωβρίου 45 π.Χ. [13]
Ο Φάβιος Μάξιμος apeb;ivsε στις 31 Δεκεμβρίου 45 π.Χ. — την τελευταία ημέρα της ypateίας του. [14] Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, to t;eloς του ήταν αξιοσημείωτο, επειδή ο Φάβιος Μάξιμος δεν έδειξε συμπτώματα επικείμενης ασθένειας ή θανάτου εκ των προτέρων. [15] Αντικαταστάθηκε για τις υπόλοιπες ώρες τού έτους από τον Γάιο Κανίνιο Ρεβίλο. [16]
Απέκτησε τρία παιδιά: τον Παύλο Φάβιο Μάξιμο, τον Aφρικανό Φάβιο Μάξιμο και τηΦαβία Παυλίνα, που παντρεύτηκε τον Mάρκο Τίτιο.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Broughton, T.R.S., The Magistrates of the Roman Republic, Vol III, pg. 86
- ↑ Smith, pg. 995
- ↑ Broughton, pg. 200
- ↑ Broughton, pg. 272
- ↑ Broughton, pg. 300
- ↑ Holmes, pg. 296
- ↑ Holmes, pg. 542
- ↑ Holmes, pgs. 308 & 546
- ↑ Holmes, pg. 546
- ↑ Broughton, pg. 303;Smith, pg. 995
- ↑ Holmes, pg. 328
- ↑ Holmes, pg. 329
- ↑ Broughton, pg. 303
- ↑ Syme, pg. 69
- ↑ Pliny, Natural History, VII.181
- ↑ Broughton, pg. 304
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, Vol II (1952).
- Holmes, T. Rice, The Roman Republic and the Founder of the Empire, Vol. III (1923).
- Syme, Ronald, The Roman Revolution, Clarendon Press, Οξφόρδη, (1939).
- Smith, W. Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας (1861).