Κριτήρια σύγκλισης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Στα μαθηματικά, τα κριτήρια σύγκλισης είναι μέθοδοι για να ελέγξουμε τη σύγκλιση, τη σύγκλιση υπό συνθήκη, την απόλυτη σύγκλιση, το διάστημα σύγκλισης ή την απόκλιση μιας άπειρης σειράς .

Κατάλογος κριτηρίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όριο αθροίσματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν το όριο του αθροίσματος είναι απροσδιόριστο ή μη μηδενικό, δηλαδή , τότε η σειρά αποκλίνει. Με αυτή την έννοια, τα επιμέρους αθροίσματα είναι Κωσύ αν και μόνο αν υπάρχει αυτό το όριο και είναι ίσο με μηδέν. Το τεστ είναι ασαφές εάν το όριο του αθροίσματος είναι μηδέν.

Κριτήριο λόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτό είναι επίσης γνωστό ως κριτήριο του Ντ'Αλαμπέρ.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο ώστε
Αν r < 1, τότε η σειρά συγκλίνει απολύτως. Αν r > 1, τότε η σειρά αποκλίνει. Αν r = 1, το κριτήριο λόγου δεν μπορεί να αποφανθεί και η σειρά μπορεί να συγκλίνει ή να αποκλίνει.

Κριτήριο ρίζας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτό είναι επίσης γνωστό ως κριτήριο του Κωσύ.

Έστω
όπου δηλώνει το όριο του ελάχιστου άνω φράγματος (μπορεί να είναι και . Αν υπάρχει το όριο, είναι η ίδια τιμή).
Αν r < 1, τότε η σειρά συγκλίνει απολύτως. Αν r > 1, τότε η σειρά αποκλίνει. Αν r = 1, το κριτήριο ρίζας δεν μπορεί να αποφανθεί και η σειρά μπορεί να συγκλίνει ή να αποκλίνει.

Το κριτήριο ρίζας είναι ισχυρότερο από το κριτήριο λόγου: όταν το κριτήριο λόγου καθορίζει τη σύγκλιση ή την απόκλιση μιας άπειρης σειράς, το κριτήριο ρίζας το κάνει επίσης, αλλά όχι το αντίστροφο.[1]

Κριτήριο ολοκληρώματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σειρά μπορεί να συγκριθεί με ένα ολοκλήρωμα για να καθορίσουμε αν συγκλίνει ή αποκλίνει. Έστω μια μη-αρνητική και μονότονα φθίνουσα συνάρτηση τέτοια ώστε . Αν

τότε η σειρά συγκλίνει. Αλλά αν το ολοκλήρωμα αποκλίνει, τότε και η σειρά αποκλίνει. Με άλλα λόγια, η σειρά συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει.


Κριτήριο σύγκρισης σειρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν η σειρά συγκλίνει απολύτως και για αρκετά μεγάλο n, τότε η σειρά συγκλίνει απολύτως.

Κριτήριο οριακής σύγκρισης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν , (δηλαδή κάθε στοιχείο των δύο ακολουθιών είναι θετικό) και το όριο υπάρχει, είναι πεπερασμένο και μη-μηδενικό, τότε είτε συγκλίνουν και οι δύο σειρές είτε αποκλίνουν.

Κριτήριο συμπύκνωσης του Κωσύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω μια μη-αρνητική και φθίνουσα ακολουθία. Τότε, η σειρά συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά συγκλίνει. Επιπλέον, αν οι δύο αυτές σειρές συγκλίνουν, τότε ισχύει ότι .

Κριτήριο του Άμπελ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω ότι οι παρακάτω προτάσεις είναι αληθείς:

  1. Η είναι μια συγκλίνουσα σειρά,
  2. Η είναι μια μονότονη ακολουθία και
  3. Η είναι φραγμένη.

Τότε, η σειρά είναι επίσης συγκλίνουσα.

Κριτήριο απόλυτης σύγκλισης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε σειρά που συγκλίνει απολύτως, συγκλίνει και απλά.

Κριτήριο εναλλασσόμενης σειράς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω ότι οι παρακάτω προτάσεις είναι αληθείς:

  • Τα είναι όλα θετικά,
  • και
  • για κάθε n, (δηλαδή είναι φθίνουσα).

Τότε, οι σειρές και συγκλίνουν. Αυτό το κριτήριο είναι επίσης γνωστό ως κριτήριο του Λάιμπνιτς.

Κριτήριο του Ντίριχλετ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν είναι μια ακολουθία πραγματικών αριθμών και μια ακολουθία μιγαδικών αριθμών που ικανοποιούν τα ακόλουθα:

  • ,
  • και
  • για κάθε θετικό ακέραιο N,

όπου το M είναι κάποια σταθερά, τότε η σειρά

συγκλίνει.

Κριτήριο σύγκλισης Κωσύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια σειρά είναι συγκλίνουσα αν και μόνο αν για κάθε υπάρχει ένας φυσικός αριθμός N τέτοιος ώστε

για κάθε n > N και p ≥ 1.

Θεώρημα Stolz–Cesàro[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω και δύο ακολουθίες πραγματικών αριθμών. Υποθέτουμε ότι είναι μια γνησίως μονότονη και αποκλίνουσα ακολουθία και ότι υπάρχει το ακόλουθο όριο:

Τότε, το όριο

Κριτήριο του Βάιερστρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ας υποθέσουμε ότι η (fn) είναι μια ακολουθία πραγματικών ή μιγαδικών συναρτήσεων που ορίζονται σε ένα σύνολο A και ότι υπάρχει μια ακολουθία μη-αρνητικών αριθμών (Mn) που ικανοποιεί τις ακόλουθες συνθήκες:

  • για κάθε και , και
  • Η σειρά συγκλίνει.

Τότε, η σειρά

συγκλίνει απολύτως και ομοιόμορφα στο Α.

Επεκτάσεις στο κριτήριο λόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κριτήριο λόγου μπορεί να είναι ασαφές όταν το όριο του λόγου είναι 1. Ωστόσο, οι επεκτάσεις στο κριτήριο λόγου μάς επιτρέπουν μερικές φορές να αντιμετωπίσουμε αυτή την περίπτωση.

Κριτήριο του Raabe–Duhamel[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω {an} μια ακολουθία θετικών αριθμών.

Ορίζουμε

Αν

υπάρχουν τρεις πιθανότητες:

  • αν L > 1, η σειρά συγκλίνει (αυτό περιλαμβάνει την περίπτωση L = ∞)
  • αν L < 1, η σειρά αποκλίνει
  • αν L = 1, το κριτήριο δεν εφαρμόζεται.


Κριτήριο του Γκάους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω {an} μια ακολουθία θετικών αριθμών. Αν για κάποιο β > 1, τότε η σειρά συγκλίνει αν α > 1 και αποκλίνει αν α ≤ 1.

Κριτήριο του Κούμερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω {an} μια ακολουθία θετικών αριθμών. Τότε:[2][3][4]

(1) Η σειρά συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει ακολουθία θετικών αριθμών τέτοια ώστε , με c > 0.

(2) Η σειρά αποκλίνει αν και μόνο αν η σειρά αποκλίνει και υπάρχει ακολουθία θετικών αριθμών τέτοια ώστε .

Παράδειγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστω η σειρά

 

 

 

 

(i)

Το κριτήριο συμπύκνωσης του Κωσύ υποδηλώνει ότι η (i) είναι συγκλίνουσα, αν η σειρά

 

 

 

 

(ii)

είναι συγκλίνουσα. Αφού

η (ii) είναι μια γεωμετρική σειρά με λόγο . Η (ii) είναι συγκλίνουσα αν ο λόγος της είναι μικρότερος από ένα (δηλαδή αν ). Έτσι, η (i) είναι συγκλίνουσα αν και μόνο αν .


Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]